یادی از شورلت کامارو توربو Z سال 1981، آخرین و کمیاب‌ترین کامارو ینکو (+عکس)

«دان ینکو» یک رانندهٔ مسابقه بود که دو قهرمانی SCCA را در کارنامه داشت. وی همچنین پسر یک فروشندهٔ مشهور محصولات شورلت در پنسیلوانیا بود و در سن سی‌سالگی مدیریت یکی از نمایندگی‌های خانواده را در دست گرفت.

به گزارش پدال، در کمتر از یک دهه، این نمایندگی ینکو به لطف جادوی دان ینکو به کانون توجه علاقه‌مندان به شورلت‌های پرفورمنس در سراسر آمریکا تبدیل شد زیرا ینکو به ساخت نسخه‌های قدرتمندی از مدل‌های شورلت شول، نوا و مهم‌تر از همه کامارو با موتورهای V8 بلوک بزرگ می‌کرد.

کامارو ینکو ابتدا در سال‌های ۱۹۶۷ و ۱۹۶۸ در نمایندگی ینکو از طریق تعویض موتور و کمی تیونینگ ساخته می‌شد اما در سال ۱۹۶۹ به لطف نفوذ دان در سیستم سفارش تولید دفتر مرکزی شورلت یا COPO که پیشرانه‌های قدرتمند را در اختیار برخی نمایندگی‌ها قرار می‌داد، کامارو ینکو به‌صورت کارخانه‌ای با موتور ۷ لیتری L72 ساخته شد. بااین‌حال، در سال ۱۹۷۰ هرچند این نمایندگی برای کسانی که هنوز یک شورلت ینکو می‌خواستند نوا دیوس را ارائه می‌کرد اما عرضهٔ کامارو ینکو خاتمه یافت.

عصر توربوشارژر

برخلاف موستانگ که در سال ۱۹۷۴ در نسل دوم از نماد باشکوه ماسل کارها به یک خودروی اقتصادی بر اساس فورد پینتو تبدیل شد، نسل دوم کامارو که در سال ۱۹۷۰ معرفی شده بود، تا یک دهه بعد همچنان تولید می‌شد.

بااین‌حال، در این دوران نسخه‌های قدرتمند قبل به دلیل آلایندگی زیاد، مصرف سوخت بالا و هزینهٔ بیمهٔ گران، منقرض شدند. تنها اثری که از پرفورمنس همچنان در خانوادهٔ کامارو دیده می‌شد، Z28 بود که هرچند از پیشرانهٔ ۵.۷ لیتری V8 با چهار کاربراتور استفاده می‌کرد اما تنها ۱۹۰ اسب بخار قدرت داشت.

بااین‌حال، آن سال‌ها شروع دوران توربوشارژر بود و بسیاری از خودروسازان استفاده از این تکنولوژی را برای دستیابی به قدرت بیشتر بدون آلایندگی بالا در خودروهای تولیدی خود آغاز کرده بودند. حتی در آمریکا هم پونتیاک در فایربرد از موتور توربو استفاده کرد. به همین دلیل، دان که پتانسیل توربو را دیده بود، تصمیم به توسعهٔ یک کاماروی جدید با پرفورمنس بالا گرفت.

تولد دوبارهٔ کامارو ینکو

دوازده سال پس از عرضهٔ آخرین کامارو ینکو توسط نمایندگی مشهور دان در پنسیلوانیا، ینکو یک کاماروی قدرتمند جدید دیگر را برای دود کردن لاستیک‌ها آماده کرد. این خودرو که توربو Z نام گرفت، بر اساس Z28 مدل ۱۹۸۱ ساخته شد که آخرین کاماروی پرفورمنس نسل دوم بود.

توربو Z در ظاهر به لطف برچسب‌ها کناری و اسپویلر جلو که از کاماروهای مسابقه‌ای IROC گرفته شده بود، به‌راحتی از نسخه‌های معمولی متمایز شده بود. ینکو توربو Z را در دو نسخه عرضه می‌کرد. نسخهٔ پایه که Stage I نام داشت، فقط تغییرات ظاهری و ارتقاء موتور را تجربه می‌کرد اما پکیج کامل با نام Stage II، کامارو Z28 را به یک رقیب تمام‌عیار برای خودروهای اسپرت اروپایی تبدیل کرد.

این خودرو به کمک‌فنرهای قابل تنظیم Koni مجهز شد که باعث بهبود هندلینگ می‌شد. علاوه بر این، Stage II از رینگ‌های ۱۵ اینچی دوتکه Weld با لاستیک‌های گودیر، صندلی‌های چرمی Kamp و غربیلک فرمان ریس‌مارک هم بهره می‌برد.

پیشرانهٔ V8 کوچک با قدرت بالا

ینکو برای ساخت توربو Z بدون استفاده از سیستم COPO، موتور ۵.۷ لیتری LM1 را انتخاب کرد که قدرت آن در حالت استاندارد به تنها ۱۷۵ اسب بخار کاهش پیدا کرده بود. بااین‌حال، ینکو با استفاده از کیت القای اجباری ساخت توربو اینترنشنال، قدرت این موتور را افزایش داد. این سیستم توربو که طبق استانداردهای امروزی بسیار ابتدایی بود، ۷ psi هوای فشرده را از طریق کاربراتور چهار دهنه به موتور می‌رساند.

برای جلوگیری از ناک زدن هم موتور به سیستم تزریق آب مجهز شد. این کیت قدرت پیشرانه را به‌طور چشمگیری افزایش داد درحالی‌که با تمام قوانین آلایندگی آمریکا مطابقت داشت.

ینکو هیچ‌گاه قدرت دقیق توربو Z را اعلام نکرد اما تخمین‌ها به ۲۵۰ اسب بخار اشاره داشت. این خودرو در آزمایش‌های واقعی توانست ۴۰۰ متر را ظرف ۱۴.۵ ثانیه طی کند که نه‌تنها نزدیک به عملکرد ماسل کارهای دوران طلایی بود بلکه دو ثانیهٔ کامل از Z28 استاندارد سریع‌تر بود.

دان ینکو قصد داشت ۲۰۰ نمونه کامارو توربو Z را با قیمت ۱۰,۵۰۰ دلار معادل ۵۵,۱۰۰ دلار امروز برای نسخهٔ Stage I و ۱۷,۳۰۰ دلار معادل ۶۱,۵۰۰ دلار امروز برای Stage II تولید کند. بااین‌حال، قیمت گران، نگرانی‌ها در مورد سیستم‌های توربوی اولیه و کاهش محبوبیت نسل دوم کامارو در آخرین سال تولید درحالی‌که نسل سوم در نزدیکی عرضه به بازار قرار داشت، باعث ناکامی توربو Z شد. درنهایت، ینکو موفق به فروش تنها ۱۹ دستگاه از این خودرو شد که از این تعداد فقط سه دستگاه به پکیج Stage II مجهز بودند.

قیمت امروز کامارو توربو Z

هرچند توربو Z کمیاب‌ترین کامارو ینکو محسوب می‌شود اما ارزش آن خیلی افزایش پیدا نکرده است به‌گونه‌ای که یک نمونهٔ تمیز و کم‌کار Stage II آن اوایل امسال با قیمت تنها ۶۶ هزار دلار در حراجی فروخته شد درحالی‌که کامارو ینکو مدل ۱۹۶۹ این روزها بیش از ۲۰۰ هزار دلار قیمت دارد.

البته توربو Z مدل ۱۹۸۱ حتی اگر به‌اندازهٔ پیشینیان خود محبوب نباشد اما همچنان یک کامارو ینکوی واقعی بود و در دورانی که به نظر می‌رسید صنعت خودروسازی آمریکا رو به انقراض است، پرفورمنس را بازگرداند.

تماشاخانه

سنجاب ایرانی را در پارک چیتگر شکار می‌کنند؛ سازمان محیط زیست خواب است؟! (فیلم)

جکی و جیل در مازندران/ خرس‌های قهوه‌ای ایران: ستاره‌های جدید اینستاگرام! (فیلم)

فیلم های دیگر