در تلاش برای مقابله با تغییرات اقلیمی و کاهش انتشار دیاکسید کربن، دانشمندان به دنبال توسعه روشها و فناوریهای جدیدی هستند. یکی از چالشهای بزرگ در این مسیر، جذب کارآمد دی اکسید کربن از منابع مختلف است.
به گزارش تجارت نیوز، در جدیدترین تحقیقات، دانشمندان مادهای جدید توسعه دادهاند که میتواند فرایند جذب دیاکسید کربن را بسیار بهبود بخشد. این دستاورد میتواند به کاهش انتشار گازهای گلخانهای و رسیدن به اهداف آبوهوایی کمک شایانی کند.
دانشمندان در مطالعهای که در مجله Advanced Materials منتشر شده است، الکترودهای پلیمری متخلخل (PPEs) را معرفی کردهاند که توانایی بسیار بالایی در جذب دی اکسید کربن دارند. این ماده جدید، جذب دی اکسید کربن از منابع با غلظت پایین را به طرز چشمگیری افزایش میدهد. به گفته پروفسور تی، رهبر این تیم تحقیقاتی، ساختار نوآورانه این الکترودها باعث بهبود انتقال گاز و تعامل بهتر دی اکسید کربن با ماده جذب شده است.
الکترودهای پلیمری متخلخل (PPEs) توانستهاند تا 90 درصد از مواد جذب فعال را درگیر کنند که این میزان در مقایسه با الکترودهای قدیمی که بر پایه کربن ساخته میشدند، بسیار بهتر است. از لحاظ کاربردی، این تکنولوژی میتواند روزانه بین 30 تا 80 کیلوگرم دی اکسید کربن را در هر متر مکعب جذب کند که نسبت به روشهای فعلی پیشرفت بزرگی به حساب میآید.
یکی از مزیتهای مهم این ماده جدید، عملکرد عالی آن در بیش از 100 چرخه جذب و انتشار دی اکسید کربن است. این ماده در شرایط مرطوب نیز پایداری بالایی نشان داده و مشکلاتی را که فناوریهای قبلی در کاربردهای واقعی داشتند بهخوبی برطرف کرده است. علاوه بر این، ساختار متخلخل این الکترودها نیاز به لایههای جداگانه برای انتقال گاز را از بین میبرد و امکان تولید سیستمهای کوچکتر و اقتصادیتر را فراهم میکند.
به نقل از techxplore، الکترودهای پلیمری متخلخل (PPEs) قابلیت جذب دی اکسید کربن از هوا و جریانهای گاز رقیق را نشان دادهاند. این ویژگی آنها را برای کاربردهای مختلفی از جمله جذب مستقیم دی اکسید کربن از هوا و کاهش انتشار از صنایع مناسب میسازد. این فناوری میتواند در حذف دی اکسید کربن از جو و کنترل انتشار گازهای گلخانهای نقش بسزایی ایفا کند.
پیشرفت در فناوریهای جذب کربن، مانند توسعه الکترودهای پلیمری متخلخل، نقش حیاتی در تلاشهای جهانی برای مقابله با تغییرات اقلیمی دارد. این نوآوریها میتوانند توانایی ما در کاهش دی اکسید کربن را افزایش دهند و به تحقق اهداف آبوهوایی جهانی کمک کنند. با وجود اینکه این تکنولوژی در مراحل اولیه توسعه قرار دارد، نتایج امیدبخش آن نشان میدهد در آینده میتوان به پیادهسازی آن در مقیاس بزرگ امیدوار بود. اکنون تمرکز دانشمندان بر بهینهسازی این الکترودها و آمادهسازی آنها برای شرایط عملیاتی مختلف است.