روانشناسی

کند زیستی زندگی آهسته به معنای تنبلی یا بیکاری نیست؛ بلکه هنر زندگی کردن با سرعتی آگاهانه و انتخاب‌شده است.

جدایی دوستان می تواند به همان اندازه یا حتی بیشتر از جدایی های عاشقانه به ما آسیب برساند.

خود مراقبتی و تاب آوری را تمرین کنید زندگی مسیری است که ما را با چالش‌ها و شکست‌های غیرمنتظره‌ای مواجه می‌کند و باعث می‌شود ما احساس گمشدگی و شکستگی کنیم مراقبت از خود و  تاب آوری را تمرین کنید

اعصاب و روان آرام، تاثیر بسزایی در روزمرگی های فرد دارد، تا جایی که اگر به آن مسلط نباشد می‌تواند خستگی ذهنی را هر روز بیشتر از روز پیش کند.

احترام به مرزهای کودک به این معناست که والدین و اطرافیان، حریم شخصی جسمی، عاطفی و روانی کودک را به رسمیت بشناسند و به احساسات، خواسته‌ها و «نه گفتن» او احترام بگذارند. یعنی کودک حق دارد تصمیم بگیرد چه زمانی لمس شود، چه کسی را در آغوش بگیرد، درباره چه موضوعی صحبت کند و چه چیزی او را ناراحت یا معذب می‌کند.

اختلاف پایان رابطه نیست و تاب‌آوری یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های روابط سالم است. گاهی اختلافات فرصتی برای شناخت بهتر یکدیگر، رشد مهارت‌های ارتباطی و افزایش اعتماد و صمیمیت هستند.

استفاده آگاهانه از چند عبارت ساده اما همدلانه می‌تواند نشان دهد که شما شنونده‌ای فعال و قابل‌اعتماد هستید.

بر اساس دیدگاه دکتر محمدرضا مقدسی، انسان‌ها «بازماندگان تغییر» هستند. تغییر، چه طبیعی و چه بحرانی، جزء ذات زندگی بشر است. در این میان، تاب‌آوری (Resiliency) نقش کلیدی ایفا می‌کند تا فرد با تکیه بر انعطاف، خلاقیت و امید، تغییرات را نه به عنوان تهدید، بلکه به عنوان فرصتی برای یادگیری و پیشرفت درک کند و مسیر تکامل خود را ادامه دهد.

خواب‌ های فراموش‌ نشدنی، پیام‌هایی از ناخودآگاه و تلاشی برای جلب توجه فرد به نیازها و احساسات نادیده گرفته شده هستند و فرصتی ارزشمند برای خودشناسی و درک عمیق‌تر دنیای درونی فراهم می‌کنند.

به طور کلی، شادی‌های جمعی با ایجاد پیوندهای اجتماعی و تجربیات مثبت، همزمان سلامت ذهنی و جسمانی انسان را بهبود می‌بخشند.

کاتاتونیا (Catatonia) یک سندرم روان‌پزشکی است که با اختلالات شدید در حرکت، گفتار و واکنش به محیط مشخص می‌شود. این وضعیت بیماری مستقلی نیست، بلکه مجموعه‌ای از نشانه‌هاست که اغلب در بستر اختلالاتی مانند اسکیزوفرنی، اختلالات دوقطبی و یا بیماری‌های جسمی بروز می‌کند. علائم آن می‌تواند طیفی از بی‌حرکری و عدم واکنش مطلق تا حرکات هیجانی و بی‌هدف باشد.

ارتباط دوسویه فرآیندی تعاملی و متقابل میان والدین و نوجوان است که بر پایه‌ی احترام، همدلی و گوش دادن فعال بنا شده است. برخلاف روش‌های آمرانه و یک‌طرفه، در این شیوه هر دو طرف در گفت‌وگو و تصمیم‌گیری‌ها مشارکتی فعال دارند.

شهامت معنوی یعنی توانایی ایستادن بر ارزش‌های عمیق، باورهای درونی و حقیقت اخلاقی حتی در زمانی که ترس، فشار، رنج یا بی‌عدالتی فرد را احاطه کرده است. این نوع شجاعت از قدرت جسمانی یا هیجان لحظه‌ای نمی‌آید، بلکه از معنا، آگاهی، ایمان درونی و وجدان اخلاقی سرچشمه می‌گیرد.

چگونه با پذیرش نقص‌ها، تمرکز بر لحظه حال و تجربه‌های معنادار، استرس را کاهش دهیم، تاب‌آوری خود را افزایش دهیم و شادی و رضایت پایدار را در زندگی روزمره پیدا کنیم.

زنانی که دارای فرزند هستند با فشار اجتماعی بیشتری مواجه‌اند؛ زیرا جامعه انتظار دارد نقش مادری را بر زندگی شخصی مقدم بدانند و ازدواج مجدد گاهی به‌عنوان بی‌توجهی به فرزندان تعبیر می‌شود.کلیشه‌های فرهنگی، نگاه سنگین جامعه به زنان مطلقه، ترس از شکست مجدد و مقایسه همسر اول و دوم، مسیر ازدواج مجدد را دشوار کرده است.

همراهی اعضا با یکدیگر در چالش‌های زندگی و ایفای نقش پناهگاه امن. واحدی اجتماعی مبتنی بر اعتماد، احترام و همکاری متقابل است که در آن نیازهای جسمی و روانی اعضا تأمین می‌شود و تعادلی میان «فردیت و همبستگی» و «آزادی و مسئولیت» برقرار است.

انجمن روانشناسی آمریکا در گزارشی با عنوان «تغذیه ذهنی منفی»، نسبت به پیامدهای مصرف ویدیوهای کوتاه (در اینستاگرام، تیک‌تاک و یوتیوب) برای کودکان و نوجوانان هشدار داده است.

ذهن انسان همیشه منطقی تصمیم نمی‌گیرد. بسیاری از انتخاب‌های ما، از خریدهای ساده تا روابط عاطفی و تصمیم‌های مالی، تحت تأثیر سازوکارهای پنهان روان‌شناسی است؛ سازوکارهایی که اگر شناخته نشوند، به‌راحتی می‌توانند ابزار سوءاستفاده دیگران شوند.

مسئولیت‌پذیری در نوجوانی فراتر از انجام تکالیف مدرسه یا تمیز کردن اتاق است. این مفهوم به معنای پذیرش مالکیتِ رفتارها و انتخاب‌ها و پاسخگو بودن در قبال پیامدهای آن‌هاست. این مهارت برای شکل‌گیری هویت مستقل، افزایش خودکارآمدی (باور به توانایی خود) و آماده‌سازی فرد برای زندگی بزرگسالی حیاتی است.

هدف حقیقی زندگی، شکوفایی استعدادها، رشد درونی و ارتقای روح است. خوشبختی واقعی در گروِ داشتن روابط سالم، آرامش درونی و خدمت به دیگران است، نه صرفاً کسب موقعیت اجتماعی. نتیجه‌گیری: شناخت درست هدف باعث می‌شود تصمیم‌گیری‌های هوشمندانه‌تری داشته باشیم و زندگی متعادل‌تر و معنادارتری را تجربه کنیم.