جاده ای که طلسم تکمیل آن شکسته نمی شود

در آخرین تصادف این جاده هم که در چند روز گذشته رخ داد به کشته و مجروح شدن چند شهروند منجر شد. از جمله کشته ها ۲ زن باردار بودند.

هشام خنافره - جاده شادگان-دارخوین در خوزستان سال‌هاست به عنوان یکی از جاده های پرتصادف، مرگبار و خطرناک شناخته می شود. اهالی شادگان لقب جاده مرگ را به آن داده اند؛ جاده‌ پر رفت و آمدی که هر بار در آن حادثه‌ای تلخ رقم می خورد و داغ‌های زیادی به دل اهالی این منطقه می گذارد وهمچنان جان می گیرد.

شایداول بار نیست که برای بیان محرومیت و مشکل راههای مواصلاتی شادگان و تکمیل باند دوم جاده دارخوین به شادگان قلم به دست می شوم. محوری هموار که تنها طولش 25 کیلومتر و دقیقا از سال 1388 کلنگ زنی شد اما با اهمال دولت های قبلی ومسئولان وقت روبرو شده است به طوری که هر آزگاهی شاهد تصادفات منجر به فوت و زخمی شدن شهروندان در این محور مهم مواصلاتی که شادگان را به شهرهای اهواز و آبادان متصل می کند می شویم .

این جاده مهم در مجاورت تالاب بین المللی شادگان سالیانه گذرگاه هزاران گردشگر داخلی وخارجی است و اخیرا حضور رئیس جمهور فقید در شادگان و حتی ورود بانک مسکن برای مشارکت در تکمیلش کمکی به آن نکرد ومعلوم نیست طلسم تکمیل آن کی شکسته می شود.

حال وقوع حوادث منجر به فوت و زخمی شدن چند شهروند در روزهای اخیر حساسیت افکار عمومی را بالا برده و مردم محروم شادگان سوالشان این است آیا 15 سال برای تکمیل باند دوم جاده شادگان-دارخوین زمان کمی بوده است؟

باید چند خانواده دیگر عزادار شوند تا این جاده تکمیل وافتتاح شود؟

مردم شادگان خصوصا مردمی که برای درمان و بهره مندی از کمترین خدمات پزشکی به تهران و استانهای دیگر می روند در این خصوص از مسئولان سوال می کنند چرا در استان های اطراف، کوه را برای ساخت یک جاده جا به جا و می شکافند، اما یک پروژه مانند جاده شادگان- دارخوین به طول 25 کیلومتر باید سالها با قطره چکانی اعتبارات وزارت راه بلاتکلیف بماند؟ چرا اداره راه وشهرسازی استان خوزستان برای تکمیل سریع این جاده بی تفاوت است و حساسیت نشان نمی دهد‌؟ جاده ای که تکمیل آن نیازمند تنها کار چند ماهه است.

حال با استقرار دولت چهاردهم امید می رود تکمیل باند دوم جاده شادگان-دارخوین به جهت حساسیت های بالای آن مورد توجه مسئولان و اولویت آنها قرار گیرد و این بار برای رفع مشکل این جاده حصول نتیجه مبنای گزارش مسئولان قرار گیرد.

قطعا در این شرایط ، قطره چکانی اعتبارات سودی ندارد و علاوه بر آن استفاده از ظرفیت های دیگر برای پیشبرد توسعه راهها مانند کمک شرکت های نفتی و.. در قالب مسئولیت های اجتماعی باید پیگیری وبررسی شود.

البته نه تنها این جاده بلکه محور مهم مواصلاتی تالاب شادگان که شادگان را به شهرهای بندری ماهشهر و آبادان متصل می کند علی رغم طول 13 کیلومتری همچنان بلاتکلیف مانده. جاده عباس الدوایر(شادگان-سربندر) نیز علی رغم قصور در زمان بهره برداری امروز نیز نیازمند تعریض ،نصب علایم ترافیکی ،روشنایی ، خط کشی ورفع چاله هاست.

مردم شادگان نباید در بی تدبیری ادارات کل و وزارت خانه ها در چگونگی سپردن کار به پیمانکاران ومنتظر ماندن برای انجام یک مناقصه کوچک قربانی شوند.

در یک کلام خواسته مشترک مردم شادگان تسریع ساخت راههای مواصلاتی ورفع مشکلات جاده ای و محاکمه خاطیان ومقصران وتوجه به شناسایی ترک فعل هایی است که ضمن به خطر انداختن سلامت شهروندان از نظر قانون جرم ونیازمند پیگیری دستگاه محترم قضایی است.