هشدار نسبت به انتقال مرجعیت سرگرمی به خارج از کشور

مدیر پردیس سینمایی آزادی با اشاره اینکه مخاطبان امروز سینمای ایران حق انتخاب زیادی برای تماشای فیلم ندارند، نسبت به انتقال مرجعیت سرگرمی به خارج از مرزهای کشور هشدار داد.

سجاد نوروزی با تحلیل دلایل موفقیت فیلم‌های کمدی و چالش‌های پیش روی سینمای ایران پرداخت، به ایسنا گفت: محدودیت در انتخاب فیلم و نبود تنوع در ژانرهای سینمایی، مخاطب را به سمت دانلود غیرقانونی سوق می‌دهد.

او ابتدا با اشاره به فیلم پرفروش این روزهای سینماها (زودپز) بیان کرد: من استقبال از این فیلم و امثال آن را به تغییر سلیقه مخاطب، محدود نمی‌کنم. شرایط فعلی بازار ما در فروش این آثار، نقش مهمی دارد و بخش مهمی از این انتخاب‌ها به تنوع سبد عرضه ما برمی‌گردد. مگر مخاطب امروز برای رفتن به سینما و انتخاب فیلم، چقدر حق انتخاب دارد؟ بدیهی است که مخاطبان ترجیح می‌دهند به جای فیلم متوسط یا بد، یک فیلم خوب را انتخاب کنند و خُب این روزها فیلم‌های خوب سینما، کمدی هستند.

وی افزود: من هنوز فیلم «زودپز» را ندیده‌ام اما از بازخوردها و میزان استقبال مردم، متوجه می‌شوم که فیلم خوش ساختی است و استانداردهایی را رعایت کرده که توانسته مخاطب را تا این حد با خودش همراه کند. از طرفی المان‌های تبلیغاتی جذابی برای مخاطب دارد که در تحلیل فروش فیلم، باید به آن‌ها توجه شود.

مدیر پردیس سینمایی آزادی، درباره ژانرهای مخاطب پسند با اشاره به فیلم «مست عشق» گفت: زمانی که این فیلم اکران شد، به دلایل مختلفی همچون حضور پارسا پیروزفر، شهاب حسینی و قصه مولانا، سالن‌های سینما با یک هجوم سنگین مخاطب مواجه شد. استقبال اولیه‌ از مست عشق خیلی جدی بود؛ به طوری که سانس ساعت ۲ بعدازظهر سینما آزادی به طور کامل پر شد و تقریبا در پنج شش سال اخیر، این اتفاق نیفتاده بود.

مخاطب امروز ما طیفی است که ژانرهای متعددی را دنبال می‌کند و به دنبال فیلم خوب است. این مخاطب، ژانر جنایی می‌پسندد، عاشقانه، تاریخی و کمدی هم می‌پسندد. منتها ما سبد محتوایمان خالی است و این گروه مخاطبی که داریم، حق انتخاب چندانی ندارد. فقط انتخاب می‌کند که فیلم خوب ببیند. در حال حاضر فیلم خوب روز، کمدی است.

نوروزی در ادامه با انتقاد از انتقال مرجعیت سرگرمی به خارج از مرزهایمان، از آن به عنوان یک مخاطره جدی برای حیات رسانه‌ای و هنری کشور یاد کرد و افزود: متاسفانه آثار وطنی که در حوزه سرگرمی تولید می‌شود، اولویت بخش اعظم مخاطب جامعه ما نیست و اگر دانلود غیرقانونی هم صورت بگیرد، رجوع اولیه افراد به کانال‌های دانلود فیلم و ماهواره برای دیدن آثار خارجی است و ممکن است در آن مسیر، یک فیلم ایرانی هم تماشا کنند.

ما با یک خطر بحران مخاطب جدی در تمام حوزه‌های هنر مواجهیم. از صداوسیما و پلتفرم‌ها گرفته تا تئاتر و سینما. تنها حوزه‌ای که می‌توانم بگویم این بحران را تا حد زیادی کنترل کرده، موسیقی است که هنوز مخاطب‌ خودش را دارد؛ بنابراین ما دچار وضعیت خطیری هستیم که فعلا متوجه نتایج آن نیستیم، تا زمانیکه با فشار و مخاطرات و تکانه‌های اجتماعی روبرو می‌شویم و تازه می‌فهمیم کجا ایستاده‌ایم.

این مدیر فرهنگی با تاکید بر لزوم تحول در نظام حکمرانی فرهنگی در کشور گفت: منطق حکمرانی و منطق بخش خصوصی ما در حوزه سینما باید تغییر کند وگرنه با یک نابودی تدریجی مواجه خواهیم شد. هم حاکمیت و هم بخش خصوصی باید رویکرد و منطقشان را عوض کنند و به تجربیات این حوزه در دنیا و به تغییرات روز، احترام بگذارند. شرایط سینماها باید به گونه‌ای باشد که به شکل حقیقی به سمت توسعه حرکت کنیم. مثلا خرید بلیت و انواع خدمات در دنیا آنلاین شده است.

طبیعتا سینما هم نمی‌تواند از این قاعده مستثنی باشد اگر بخواهد هم توسعه یافتگی‌ خود را حفظ کند و هم به سمت توسعه بیشتر برود. سامانه‌های خرید چند سالی است در این صنعت راه اندازی شده؛ سینماتیکت، شروع کننده مسیر بود و امروز چندین سامانه فروش بلیت آنلاین در کشور داریم که کار سینماها و مردم را خیلی راحت کرده است.

نوروزی افزود: در سینمای ما درصد خرید آنلاین و آفلاین، ۹۰ به ۱۰ است. خرید آفلاین بیشتر در شهرستان‌ها اتفاق می‌افتد که به نظر من احتیاج به کمپین‌های تبلیغاتی دارد. هرچند که اساسا سیاست تعیین قیمت بلیت در ایران نادرست است چون قیمت خرید آنلاین و آفلاین بلیت یکی است. اگر ما برای خرید آنلاین، قابلیت‌هایی در نظر بگیریم که مطابق با سن و تجربه مخاطب باشد و بر آن اساس به کاربران، پیشنهادهای متناسب بدهیم، فروش آنلاین رشد بیشتری خواهد داشت.

الان در سایر کشورهای دنیا، قیمت بلیت سینما برای قشرهای مختلف، متفاوت است. مثلا بازنشسته‌ها، دانشجویان کارمندان بلیت ها را با نرخ‌های متفاوتی خریداری می‌کنند در حالیکه ما به همه با یک نرخ، بلیت می‌فروشیم، یا اینکه در هیچ جای دنیا بلیت اول و آخر هفته یک قیمت نیست.

وی با اشاره به اینکه باید ساختارهای تصمیم‌گیری فرهنگی به روز و استاندارد شود، اضافه کرد: در دهه‌های شصت و هفتاد شمسی، امکانات فراغت محدود به چند آیتم مشخص بود. یعنی دو گزینه پارک یا سینما پیش روی افراد بود اما امروزه با تغییرات اجتماعی و رشد تکنولوژی، شکل اوقات فراغت عوض شده و مردم دوست دارند در کنار تماشای فیلم در سینما، با یک مجموعه انتخاب مواجه باشند مثلا در کنار سالن سینما، یک کتابفروشی، کافی‌شاپ یا رستوران هم باشد و یک پکیج جامع از امکانات مختلف در دسترس داشته باشد تا در آن مکان بتوانند نیازهای جانبی‌شان را هم برآورده کنند به همین خاطر، اقبال به پردیس‌ها بیشتر از سالن‌های معمولی سینماست.

تماشاخانه