بچه‌ها را مظلوم گیر آوردیم! (فیلم)

«وقتی “زودتر رسیدن” هدف می‌شود، عدالت و رشد جایشان را به نابرابری و بی‌عدالتی می‌دهند. ما به جای پرورش انسان‌هایی خلاق و متفاوت، بچه‌هایمان را در میدان رقابت قربانی می‌کنیم.»

ما چه کرده‌ایم با کودکانمان؟
این بغض، بغض همه ماست.  
آیا وقت آن نرسیده است که به جای رقابت‌های بی‌پایان، به تفاوت‌های کودکانمان احترام بگذاریم؟  

آیا این سیستم آموزشی، کودکانمان را برای “زندگی” آماده می‌کند یا برای “شکست”؟  

شما چه فکر می‌کنید؟ 
چرا زودتر رسیدن، امید را از کودکانمان می‌گیرد؟  
هر کودکی یک دنیا تفاوت، احساس و رویاست. اما سیستم آموزشی امروز، آن‌ها را زیر بار سنگین مقایسه و رقابت له می‌کند.  
کودکانمان مجبورند خودشان را با شاخص‌هایی بی‌رحم بسنجند؛ شاخص‌هایی که نه تنها تفاوت‌هایشان را نادیده می‌گیرد، بلکه امید و انگیزه را از آن‌ها می‌گیرد. 

اصلاحیه دکتر نظری: در این سخنرانی به اشتباه از آتن به جای روم نام بردم که به این ترتیب اصلاح می‌کنم.

منبع: سخنرانی دکتر مرتضی نظری در موسسه فکرت

دادستان تهران: از ۲۰ محکوم پروندۀ چای دبش، ۱۳ نفر در زندان هستند (فیلم)

بیشتر بخوانید:

موج گسترده فرار مغز‌ها و سرمایه از انگلیس از نگاه تحلیلگر انگلیسی (فیلم)

چرا مدرسه کارآیی، اثربخشی و جذابیت لازم را ندارد؟ چرا دستاورد مدرسه کسب مهارت‌های ضروری برای زندگی نیست؟ (فیلم)

تماشاخانه

یلدا و قصه‌ی یکی شدن ما..! (فیلم)

آن روزها کنار هم بودن، خودش یک آیین بود / در ارتباط رودررو، چشم‌ها راست و دروغ را لو می‌دهند؛ چیزی که ابزارها از ما پنهان می‌کنند / ما قرار بود از ابزارها استفاده کنیم، اما حالا خودمان را در اختیارشان قراردادیم (فیلم)

فیلم های دیگر