مناظره درباره نام خلیج فارس

ولید طباطبایی از نمایندگان پارلمان کویت در واکنش به انتقاد عصر ایران در مطلبی در روزنامه کویتی الوطن نوشت: چند روز پیش از شبکه العربیه با من تماس گرفتند و خواستار واکنشم درباره "موضع منفی سایت عصر ایران "در برابر اظهاراتم شدند. مطالب این سایت درباره انتقاداتی بود که چند روز پیش از این به دلیل رویکرد مسئولان ایرانی در قبال کشورهای خلیج ع ر ب ی (خلیج فارس) و به طور عموم بخش شرقی جهان عرب داشتم.

وی اضافه کرد: به العربیه گفتم که آنچه این سایت خبری منتشر کرده ارزش واکنش را ندارد. ما مسئله ای بزرگتر از موضوع حمله به من به عنوان یک نماینده پارلمان کویت را داریم. رویکرد فعلی سیاست ایران و آنچه که برخی از مسولان ایرانی روزانه از آرزوهای توسعه طلبانه و آرمان های منطقه ای خود سخن می گویند بازتاب منفی را بر امنیت منطقه دارد.

تهران هر روز حضور نظامیان خارجی را در خلیج (فارس) مورد انتقاد قرار می دهد ولی در عین حال توجیه هایی را برای ادامه این وضعیت ایجاد می کند.
احمدی نژاد چند روز پیش شورای همکاری را مسول حضور نیروهای خارجی درمنطقه و انجام هر اقدامی از سوی قدرت های بین المللی علیه ایران در رابطه پرونده هسته ای دانست. احمدی نژاد همچنین از قدرت و آمادگی ایران را برای پر کردن خلاء بعد از عقب نشینی آمریکا از عراق و خلیج (فارس)  خبر داد به مانند اینکه دیگر کشورها یا ملت ها در این منطقه هیچ نظر یا ارزشی ندارند.

این نماینده کویتی در ادامه نوشت: مثلا این مسئله را در نظر بگیرید که خلیج عربی است یا فارسی؟ این مسئله ما عرب ها را به خود مشغول نکرده است ولی دغدغه بیمارگونه ای برای برخی از مقامات ایرانی است که این موضوع از رفتارهای بحران آلود و افراط گرایانه آنها در مقابل هر استفاده کننده از خلیج فارس عیان می شود. این نشان دهنده ادامه طبع نژاد پرستانه وقوم گرایانه ای است که از زمان شاه تاکنون در میان آنها وجود دارد.
عجیب است که انقلاب 1979 که برای محو ظلم های شاه و تجاوزگری های وی علیه ملت ایران  به وجود آمد، تجاوزها و ظلم های او را در برابر کشورهای همسایه شامل نشد که از جمله می توان به اشغال جزایر سه گانه امارات اشاره کرد که همچنان پابرجاست.

طباطبایی ادامه می دهد: متاسفانه مواضع ضعیف و غیریکپارچه دولت های شورای همکاری خلیج فارس نیز باعث تشویق مقامات ایران شده تا میزان بیشتری از غرور و نخوت را (در مقابل کشورهای خلیج فارس) در پیش بگیرند بلکه کار به آنجا رسید که به وزیر امور خارجه کویت توهین کنند و دیپلمات کویتی را کتک بزنند و در رسانه های ایرانی، ما را تهدید کنند و لی ما با افتتاح تعداد بیشتری از کنسولگری ها در ایران، به آنها پاسخ می دهیم.(اشاره به تصمیم کویت برای گشایش کنسولگری در مشهد)

همچنین به العربیه گفتم که شخصا موضعی علیه دولت و ملت ایران ندارم و بارها برای حضور در کنفرانس ها و فعالیت های مختلف به ایران سفر کرده و با مقامات و نمایندگان مجلس ایران نیز گفت وگو و دیدار کرده ام ولی به عنوان نماینده ملت کویت و یک سیاستمدار خلیج (فارس)ی شیوه رفتار ایران در برابر خود نمی پذیرم که با مبانی برادری اسلامی و همسایگی متغایر است.

با وجود فقدان موضع یکپارچه در میان کشورهای خلیج فارس درباره رابطه با ایران برای تحقق توازن مناسب در دو طرف خلیج (فارس)، می بینیم که نظام ایران تمام پتانسیل ها و توانمندی های این کشور را نه برای پیشرفت و توسعه خود بلکه برای نفوذ و اعمال سیطره بر کشورهای همسایه و سازماندهی پیروان، هوادران و مزدوران خود صرف می کند سپس انتظار دارند که ما ساکت باشیم و سخنی به میان نیاوریم.

اگر ایران الگوی موفقی از دموکراسی و آزادی های سیاسی و توسعه و موفقیت اقتصادی را ارائه می کرد باعث ایجاد تاثیر مثبت و مشروع در کشورهای همسایه می شد. اگر ایران به مبانی برادری اسلامی پایبند بود و انجام آن را در روابط خود با جهان اسلامی در پیش می گرفت برازنده جایگاه رهبری مردمی را در جهان اسلامی دارا بود اما هم اکنون رویکردی را در پیش گرفته که به دیکتاتوری پلیسی با ایدوئولوژی فرقه گرایانه ای و الگوی اقتصادی شکست خورده و در معرض نابودی تبدیل شده است.

پاسخ عصرایران به افاضات نماینده کویتی

1 - ولید طباطبایی می نویسد:"به العربیه گفتم که آنچه این سایت خبری منتشر کرده ارزش واکنش را ندارد."
  و در همان حال در واکنش به مطلب عصرایران ، هم با العربیه سعودی ها مصاحبه می کند و هم در "الوطن" کویت یادداشت می نویسد.
معلوم نیست اگر مطلب عصرایران ارزش واکنش داشت قرار بود چه کارهایی انجام دهد!

2 - وی می نویسد: « تهران هر روز حضور نظامیان خارجی را در خلیج (فارس) مورد انتقاد قرار می دهد ولی در عین حال توجیه هایی را برای ادامه این وضعیت ایجاد می کند... نظام ایران تمام پتانسیل ها و توانمندی های این کشور را نه برای پیشرفت و توسعه خود بلکه برای نفوذ و اعمال سیطره بر کشورهای همسایه و سازماندهی پیروان، هوادران و مزدوران خود صرف می کند سپس انتظار دارند که ما ساکت باشیم و سخنی به میان نیاوریم. »

احتمالا آقای طباطبایی حافظه تاریخی چندان مناسبی ندارد زیرا این ایران نبود که پای نیروهای خارجی را به منطقه باز کرد بلکه همین کویتی ها بودند که در جریان جنگ هشت ساله تحمیلی عراق علیه ایران ، به طرفداری از صدام متجاوز ، مقابل ایران ایستادند و نیروهای فرامنطقه ای را به منطقه کشاندند.
در ضمن این که می گوید ایران فلان می کند و بهمان می کند و بعد هم انتظار دارد که ما ساکت باشیم و سخنی نگوییم نیز آدمی را به یاد اقدامات ضدایرانی کویت می اندازد و تو گویی که کویتی ها انتظار دارند آنها هر کاری که کردند ، ما هم حرفی نزنیم و کاری نکنیم.
مگر همین کویت نبود که در جریان جنگ تحمیلی جزیره بوبیان خود را در اختیار ارتش صدام قرار داد تا از آنجا به نیروهای ایرانی حمله کنند؟
مگر همین کویت نبود که نفتش را می فروخت و بخشی از درآمد آن را به صدام می داد تا بمب و موشک تهیه شود و بر سر زنان وکودکان بی دفاع ایرانی فرود آید؟
ماجرای کمک 50 میلیارد دلاری اعراب به صدام در زمان جنگ چیزی نیست که تاریخ بتواند آن را نادیده بگیرد. آیا نمایندگان کویتی وجدان خود را آسوده می بینند در برابر قربانیانی که با سلاح های خریداری شده با پول کویت کشته شده اند و یا هنوز که هنوز است ، روی ویلچر می نشینند؟

و مگر همین کویت نیست که مدام در ماجرای اختلاف ایران و امارات بر سر جزایر سه گانه ، مداخله می کند و در موضوعی که اصلاً ربطی به او ندارد ، علیه ایران جوسازی می کند و موضع می گیرد؟
مگر همین مقامات کویتی نیستند که چشم خود را بر تاریخ بسته اند و نام خلیج فارس را مغرضانه تحریف می کنند؟
آیا نمایندگان کویتی فکر می کنند ایرانی ها از بده بستان های مقامات کویتی با آمریکایی ها علیه ایران خبر ندارند؟ و ... .

آقای طباطبایی که معتقد است در برابر کنش ها ، باید واکنش داشت ، لابد باید بفهمد که ایران نیز در برابر کشوری که شریک ریختن خون های جوانان ایرانی در جنگ با صدام است و همچنان علیه ایران رفتارهای موذیانه دارد و پذیرای نیروهای تهدید کننده علیه ایران است ، حق واکنش دارد.

3 - ولید طباطبایی می نویسد: « احمدی نژاد همچنین از قدرت و آمادگی ایران را برای پر کردن خلاء بعد از عقب نشینی آمریکا از عراق و خلیج (فارس)  خبر داد به مانند اینکه دیگر کشورها یا ملت ها در این منطقه هیچ نظر یا ارزشی ندارند.»

در پاسخ باید گفت که طباطبایی ، موضع ایران را تحریف کرده است زیرا تهران بارها گفته است که امنیت منطقه را همه کشورهای منطقه باید در تعامل با یکدیگر حفظ کنند و اساساً نیازی به نیروی خارجی نیست. حالا اگر کشورهای عربی منطقه در خود این اعتماد به نفس را نمی بینند که بتوانند بدون کمک آمریکایی ها امنیت خودشان را حفظ کنند ، این دیگر مشکل خود آنهاست.

4 -  این نماینده کویتی در ادامه می نویسد: مثلا این مسئله را در نظر بگیرید که خلیج ،عربی است یا فارسی؟ این مسئله ما عرب ها را به خود مشغول نکرده است ولی وسواس بیمارگونه ای برای برخی از مقامات ایرانی است که این موضوع از رفتارهای بحران آلود و افراط گرایانه آنها در مقابل هر استفاده کننده از خلیج فارس عیان می شود. این نشان دهنده ادامه طبع نژاد پرستانه وقوم گرایانه ای است که از زمان شاه تاکنون در میان آنها وجود دارد.

اما در پاسخ به این بخش از افاضات نیز نکاتی چند قابل ذکر است:

الف - این که نام خلیج جنوبی ایران ، فارس است ، بدین معنا نیست که این آبراهه متعلق به ایران است ، بلکه همه کشورهای ساحلی آن طبق موازین بین المللی ، مالک بخشی از این آبراهه اند و بخش میانی آن نیز ، بین المللی و  و مانند دریاهای آزاد ، متعلق به کل جهانیان است.
بنابراین آقای طباطبایی تصور نکند که با فارس نامیده شده این آبراهه ، سهم کشورش در خلیج فارس نادیده گرفته می شود و بنابراین جای نگرانی از این بابت وجود ندارد.

ب - نوشته است:" این مسئله ما عرب ها را به خود مشغول نکرده است ولی وسواس بیمارگونه ای برای برخی از مقامات ایرانی است که این موضوع از رفتارهای بحران آلود و افراط گرایانه آنها در مقابل هر استفاده کننده از خلیج فارس عیان می شود."
و پاسخ می دهیم: اتفاقاً واژه سازی جعلی برای خلیج فارس ، ذهن شما را به خود اختصاص داده است و الا تا چند سال پیش که همه و حتی خودشان از نام واقعی خلیج فارس استفاده می کردند.
راستی اگر این موضوع ذهن تان را مشغول و مشوش نکرده ، چرا این همه پول خرج می کنید  و لابی می کنید و تا فلان موسسه جغرافیایی در نقشه هایش نام جعلی خلیج ع ر ب ی را درج کند؟
آیا تحریف یک نام تاریخی که همه اسناد و مدارک معتبر جهانی از هزاران سال پیش "خلیج فارس" می نامندش ، بیماری و مرض است یا دفاع از یک واقعیت و یک نام تاریخی؟

راستی اگر ایرانی ها از فردا ، کویت را مثلاً «آبادان جنوبی» بنامند و کرور کرور پول خرج کنند و با این و ان مذاکره کنند تا همه به کویت بگویند «آبادان جنوبی» ، آیا مردم کویت به این موضوع اعتراض نمی کنند و آیا باید این اعتراضات را "وسواس بیمارگونه " خواند؟

پیشنهاد مشخص عصرایران به نماینده کویتی و همه کسانی که دچار توهم "خلیج ع ر ب ی" هستند ، این است که یا خود یا نماینده ای از جانب خود را برای مناظره با نماینده عصرایران درباره نام واقعی این آبراهه مهیا سازند و طرفین بدون تعصب و صرفاً و منحصراً بر مبنای اسناد و مدارک و نقشه های معتبر تاریخی ( و لاغیر) در برابر رسانه های جمعی با یکدیگر به بحث علمی بپردازند.

در پایان ، اگر ثابت شد که نام این آبراهه خلیج  ع ر ب ی است ، ما تسلیم واقعیت می شویم و از این پس در رسانه خودمان همین نام را مورد استفاده قرار می دهیم ولی اگر نام "خلیج فارس" ثابت شد ، آنها هم باید شهامت این را داشته باشند که دیگر از نام های جعلی استفاده نکنند و همین آقای طباطبایی هم در پارلمان کویت ، واقعیت را بگوید و از نام خلیج فارس استفاده کند.
آقای طباطبایی در نوشته خود بر مبانی اسلامی تاکید کرده و ایران را متهم به عدول از آن کرده  است ؛ ایشان حتما به عنوان یک مسلمان این آیه شریفه را خوانده که "فبشر عباد الذین یستمعون القول و یتبعون احسنه" ؛ بنایراین بجاست این نماینده مدعی مبانی اسلام ، این دستور اسلامی را به گوش جان بشنود و بدون آن که در آن سوی خلیج فارس  سخن پراکنی یک جانبه کند ، به این مناظره تن دهد و از باورهایش دفاع کند و حرف طرف مقابل را هم بشنود .
بی پاسخ گذاشتن این دعوت ، به معنای گریز از واقعیت است و ترس از بر باد رفتن ادعاهای واهی درباره نام خلیج فارس.

 ج - طباطبایی دفاع از یک نام تاریخی را نشان دهنده «طبع نژاد پرستانه وقوم گرایانه »ای می داند که از زمان شاه تاکنون در میان ایرانی ها وجود دارد .
 با این اوصاف به نظر می رسد تحریف یک نام تاریخی و اصرار بر آن ، نشانه طبع جهالت گرایانه و متعصبانه ای است که از دوران جاهلیت عربی در برخی افراد باقی ماند و گویا قرار نیست 1400 سال بعد از اتمام آن دوران تاریک ، عادت های تعصب محورانه آن نیز ترک شود.

5 - سخنان ایشان درباره جزایر سه گانه و نیز مسائل داخلی ایران را بی پاسخ می گذاریم زیرا هیچ کدام از این ها اصولاً ربطی به کویتی ها ندارد که ما بخواهیم در برابر آنها پاسخگو باشیم و البته ملت ایران برای حل مشکلات داخلی خود نیازی به رهنمودهای نمایندگان پارلمان کویت ندارد ، هر چند که اگر بخواهیم در باره مسائلی مانند دموکراسی سخن بگوییم ، قطعاً حرف های زیادی درباره شیخ نشین کویت خواهیم داشت.