رسانه‌ها، صدای ماندگار ایمنی جاده‌ای؛ پویش «نه به تصادف» فراتر از یک کمپین نوروزی بود

مطالبه‌گری عمومی برای اصلاح زیرساخت‌های معیوب، بهبود استاندارد خودروها، تقویت سیستم حمل‌ونقل عمومی، و نظارت هوشمند و مؤثر بر رفتار رانندگان، باید به یک خواست اجتماعی بدل شود. این مطالبه‌گری، نه تقابل با نهادها، بلکه تلاشی برای هم‌افزایی و پاسخ‌گویی بیشتر در مسیر تحقق جاده‌های امن‌تر است.

با پایان یافتن تعطیلات نوروزی ۱۴۰۴ و بازگشت زندگی شهری به روال عادی، یک نکته اساسی نباید نادیده گرفته شود: پویش «نه به تصادف» که در ایام نوروز فعال بود، نه یک اقدام مناسبتی و موقتی، بلکه تلاشی است برای نهادینه‌سازی یک فرهنگ ایمنی ماندگار. پیامی که باید فراتر از روزها و تقویم‌ها شنیده شود و به بخشی از سبک زندگی شهروندان ایرانی تبدیل گردد.

این پویش با هدف کاهش سوانح رانندگی، افزایش آگاهی عمومی نسبت به تبعات بی‌توجهی به قوانین راهنمایی و رانندگی، و ارتقاء فرهنگ ترافیکی آغاز شد. اگرچه طبق تقویم رسمی تا ۲۰ فروردین ادامه دارد، اما آمارها به‌وضوح نشان می‌دهند که بحران تصادفات در کشور، محدود به تعطیلات نیست و نیازمند اقداماتی ماندگار و عمیق‌تر است.

دکتر علیرضا رئیسی، معاون وزیر بهداشت در آخرین ارزیابی رسمی از عملکرد نوروزی اعلام کرد که از تاریخ ۲۵ اسفند ۱۴۰۳ تا ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، متأسفانه 828 نفر در اثر تصادفات جان خود را از دست داده‌اند و بیش از 29 هزار نفر نیز مجروح شده‌اند. آماری تکان‌دهنده که نشان می‌دهد هنوز راهی طولانی تا رسیدن به جاده‌هایی امن و بدون حادثه در پیش داریم.

همچنین بر اساس گزارش پلیس، بیشترین تعداد فوتی‌ها مربوط به استان‌های کرمان، فارس و خراسان رضوی بوده است؛ استان‌هایی که نیازمند توجه جدی‌تر در حوزه زیرساخت، نظارت و فرهنگ‌سازی هستند.

با اینکه اجرای پویش «نه به تصادف» بی‌تردید در افزایش آگاهی عمومی مؤثر بوده، اما دلایل متعددی باعث شده تا همچنان شاهد آمار بالای سوانح باشیم. یکی از این عوامل، افزایش سه‌روزه تعطیلات نوروزی ۱۴۰۴ بود که منجر به بالا رفتن حجم سفرها شد. افزون بر آن، کیفیت پایین خودروها، زیرساخت‌های نامناسب جاده‌ای، ضعف سیستم حمل‌ونقل عمومی و نبود نظارت مستمر بر رانندگی پرخطر از جمله دلایل ساختاری هستند که در وقوع تصادفات نقش دارند.

در کنار این عوامل، باید پذیرفت که تغییر رفتار رانندگی یک شبه حاصل نمی‌شود. کاهش آمار تصادفات تنها زمانی میسر خواهد شد که فرهنگ رانندگی ایمن به ارزش اجتماعی بدل شود و نه صرفاً یک اجبار قانونی. این مهم، تنها از مسیر آموزش مستمر، تبلیغات هدفمند، مشارکت رسانه‌ها و تقویت قوانین بازدارنده ممکن است.

همزمان با تلاش برای فرهنگ‌سازی، نباید از مسئولیت نهادها و سازمان‌های ذی‌ربط در قبال ایمنی جاده‌ای غافل شد. مطالبه‌گری عمومی برای اصلاح زیرساخت‌های معیوب، بهبود استاندارد خودروها، تقویت سیستم حمل‌ونقل عمومی، و نظارت هوشمند و مؤثر بر رفتار رانندگان، باید به یک خواست اجتماعی بدل شود. این مطالبه‌گری، نه تقابل با نهادها، بلکه تلاشی برای هم‌افزایی و پاسخ‌گویی بیشتر در مسیر تحقق جاده‌های امن‌تر است.

در نهایت، پویش «نه به تصادف» یک حرکت فرهنگی است، نه صرفاً یک کمپین خبری. نتایج آن باید با دیدی بلندمدت و تحلیلی ارزیابی شود و به عنوان سنگ‌بنای تغییر نگاه جامعه نسبت به رانندگی تلقی گردد. اگر این نگاه شکل بگیرد، شاید روزی برسد که جاده‌های کشور، کمتر شاهد اشک و اندوه باشند و بیش‌تر عرصه‌ای برای سفرهای ایمن و خاطره‌ساز شوند.

کانال عصر ایران در تلگرام