گوانگجو مهم تر است یا المپیک؟!

 عصر ایران ورزشی؛ عباس خادم الحسینی- ورزشكاران اعزامي به بازي‌هاي آسيايي گوانگجو در كنار مسئولان فدراسيون‌ها، مربيان و دست اندركاران سازمان تربيت بدني و كميته ملي المپيك صبح روز شنبه در هتل المپيك گرد هم آمدند كه در فاصله 15 روز مانده به بازيهاي آسيايي مراسم رسمي بدرقه كاروان ايران را برگزار كنند.

 در اين مراسم پس از مدت‌ها مديران كميته ملي المپيك و سازمان تربيت بدني كنار يكديگر نشستند تا به ورزشكاراني كه قرار است در گوانگجو با پيراهن تيم ملي ايران به ميدان بروند روحيه بدهند اما از رفتارهاي آقايان مسئول كاملا مشخص بود كه دل خوشي از يكديگر ندارند.

نكته عجيب اينكه تعداد ورزشكاران حاضر در اين مراسم حتي به انگشتان يك دست هم نمي‌رسيد و در اكثر رشته‌ها مديران فدراسيون مربوطه به هتل المپيك آمده بودند. حتي صمد نيکخواه بهرامي، پرچمدار كاروان اعزامي ايران به گوانگژو هم در اين مراسم غيبت داشت.


 با اين حال اكثر مسئولان بلندپايه ورزش كشور خودشان را به هتل المپيك رسانده بودند. علي سعيدلو؛ رئيس سازمان تربيت‌بدني، محمد علي‌آبادي؛ رئيس كميته ملي المپيك، بهرام افشارزاده؛ دبيرکل کميته ملي المپيک و همينطور حميد سجادي؛ معاون ورزشي سازمان تربيت‌بدني از مهم‌ترين افراد حاضر در اين مراسم بودند.

علي سعيدلو و محمد علي‌آبادي كه پيش از اين اصطكاك رسانه‌اي زيادي با يكديگر داشتند به فاصله يک صندلي از يكديگر نشسته بودند و در طول مراسم حتي يك كلمه هم باهم صحبت نكردند. آنها حتي مقابل دوربين عكاس‌ها هم حاضر نبودند تظاهر به دوستي كنند و اختلافات را كنار بگذارند.

 رئيس كميته ملي المپيك در سخنراني خود به كاستي‌هاي موجود بر سر راه اين كميته براي تجهيز ورزشكاران اشاره كرد و به نوعي انتقادات خود را متوجه رئيس سازمان تربيت بدني كه در سالن حضور داشت، كرد. او در بخشي از صحبت هايش گفت:« امروز نوبت ورزش و ورزشکاران است تا در عرصه ديگري نشان دهند که به رغم تمام تحريم‌ها موفق و سربلند هستند و دست از تلاش براي توسعه ورزش و رسيدن به نتيجه برنداشته‌اند. ورزشکاران بدانند که اعزام‌شان به گوانگژو به خاطر اين نيست که براي خودشان مدال بگيرند. مدال ورزشکاران فقط يک تکه آهن نيست که به گردن آنها انداخته شود. اين مدال جمع احساس و عشق يک ملت است. ارتقاي جايگاه ورزش ايران در آسيا و جهان و به اهتزاز درآمدن پرچم کشورمان بيانگر موفقيت تنها يک ورزشکار نيست، بلکه نشانگر شادابي، نشاط و سربلندي يک ملت است. از خدا مي‌خواهم وقتي براي استقبال از شما به فرودگاه امام خميني(ره) مي‌آييم با گردن آويزهاي رنگارنگ شما، روي خندان و سينه ستبرتان روبه‌رو شويم.

كميته ملي المپيك در چهار سال گذشته و در راه آماده‌سازي شما زحمات زيادي کشيده شد و با خيلي از کم و کاستي‌ها کنار آمد تا بتواند کاروان ايران را مهياي اعزام به بازي‌هاي آسيايي کند. اميدوارم با دانستن اين شرايط بهترين نتايج ممکن را كسب كنيد.»

اشاره علي‌آبادي به كاستي‌هايي كه در چهارسال اخير همواره براي كميته ملي المپيك وجود داشته، كسي جز رئيس سازمان تربيت بدني را هدف نمي‌گرفت اما سعيدلو ترجيح داد واكنشي نشان ندهد و سجادي را به نمايندگي از خودش پشت تريبون بفرستد. سجادي هم به بازگويي چند خاطره از دوران ورزشي خودش بسنده كرد تا پس از پايان مراسم سعيدلو در محاصره خبرنگاران پاسخ صحبت‌هاي رئيس كميته ملي المپيك را بدهد:« من خودم با فدراسيون‌ها جلسه مي‌گذارم و مي‌دانم هيچ كمبود اعتباري حداقل براي بازي‌هاي آسيايي گوانگژو ندارند. پاداش قهرماني را نسبت به گذشته دو برابر و يكسان كرده‌ايم تا تبعيض نباشد. 150 سكه براي مدال طلاي آسيايي رقم خوبي است.

ورزش هميشه از لحاظ مادي تحت فشار بوده اما در يك سال و نيم گذشته و با حمايت رئيس‌جمهور اعتبارات بخش ورزشي را بيشتر كرديم و فكر مي‌كنم برخلاف برخي اظهارنظرها از اين بابت هيچ كم و كسري نداريم. در مورد ناراحتي رئيس كميته ملي المپيك از اظهارنظر چندوقت قبل من هم بايد بگويم كه شخصا هنوز روي حرف خودم هستم.

شما شرح وظايف كميته ملي المپيك را منتشر كنيد تا ببينيد كه دراين شرح وظايف نوشته شده كه اين كميته بايد بليت ورزشكاران را تهيه كند. اين اصلا ربطي به اختلاف داشتن يا نداشتن ما هم ندارد.» در پايان اين مراسم هم يوسف كرمي، کاپيتان تيم‌ملي تکواندو که مدال طلاي بازي‌هاي آسيايي 2006 دوحه قطر را در کارنامه دارد، به نمايندگي از ديگر ورزشکاران اعزامي به بازي‌هاي آسيايي متن سوگندنامه ورزشکاران اعزامي به بازي‌هاي آسيايي را قرائت كرد.

این نوع برخورد نه تنها به صلاح ورزش کشور نیست بلکه نشان از این دارد که مدیران ورزش کشور در کوانگجو اهداف دیگری را در سر می پرورانند، اهدافی که بیشتر رنگ و بوی کل کل به خود گرفته است و علی آبادی و سعیدلو با این بهانه در هر فرصتی قصد تخریب یکدیگر را دارند.


البته اینکه گوانگجو اینقدر به مسابقات مهمی بدل شده است هم جای بسی تعجب دارد، چرا که خوب می دانیم این مسابقات رقابت هایی مقدماتی جهت آماده سازی تیم های ورزشی برای هر چه قدرتمند ظاهر شدن در المپیک 2012 لندن است؛ ولی صد افسوس که این نوع رویکرد در ایران هیچ خریداری ندارد و گوش شنوایی نیست که به این گونه توصیه ها روی خوش نشان بدهد.

از سویی دیگر هم باید به این نکته اشاره کرد که ورزش ایران در اغلب رشته ها دچار رکود و بحران است و شاید مدال آوردن در این مسابقات آسیایی آن ها را تا حدودی از بحران خارج بکند و فشارها را از روی دوششان کم کند.

اما با این نوع نگاه هم نمی توان توجیه مناسبی برای این برنامه موقتی و کم اثری که این مدیران در پیش گرفته اند یافت؛ کسب مدال در گوانگجو ارزشمند است ولی بدون هیچ تردیدی همه مردم آرزو دارند که ورزش کشورشان در سطح بالاتری همچون المپیک سربلند باشد و مثال سال های قبل دلشان نمی خواهد که با شکست ورزشکارانشان در این رقابت جهانی و ارزشمند تحقیر شوند.