محاكمه در آمریكا به اتهام كمك كردن به كودكان بی‌سرپرست ایرانی

در حالی كه سایت آینده دو سال قبل در مصاحبه‌ای مشروح با ایرانشاهی، مدیر موسسه خیریه رفاه كودك، از تحت حمایت بودن ده هزار كودك بی سرپرست با كمك گرفتن از ایرانیان مقیم خارج از كشور برای تامین هزینه های این كودكان خبر داده بود، اكنون دادگاهی در آمریكا كمك كنندگان به این كودكان را تحت پیگرد قرار داده است.

دادستانی فدرال آمریكا سه ایرانی را متهم كرده است كه از طریق یك سازمان خیریه میلیونها دلار به ایران پول فرستاده اند.

بر اساس كیفرخواست ارائه شده، نجمه وحید و همسرش، دكتر حسین لاهیجی، مقیم ایالت تگزاس، با نقض قوانین آمریكا در مورد تحریم مالی جمهوری اسلامی، مبالغی بیش از ۱ میلیون و ۸۰۰ هزار دلار را از طریق بنگاه خیریه بنیاد كودك، مستقر در شهر پورتلند، به ایران انتقال داده اند.

گیرنده این مبلغ موسسه خیریه رفاه كودك در ایران بوده و خانم وحید و آقای لاهیجی به سوء استفاده از معافیت های مالیاتی مربوط به كمك به موسسات خیریه نیز متهم هستند.

احمد ایرانشاهی، رئیس موسسه خیریه رفاه كودك در ایران متهم سوم این پرونده است.

تصویری از مددجویان تحت كفالت بنیاد كودك

در بیانیه ای كه از سوی دادستانی آمریكایی انتشار یافته، این سه نفر به سودجویی فردی از طریق نقض قوانین مالیاتی ایالات متحده راجع به معافیت مالیاتی كمك به نهادهای خیریه، همراه با تخطی از قوانین مربوط به انتقال پول به ایران متهم شده اند.

در ایالات متحده، مانند بسیاری دیگر از كشورها، مبالغی كه افراد و موسسات به امور خیریه اختصاص می دهند از پرداخت مالیات معاف است.

علاوه بر این، بخشی از قوانین ایالات متحده در مورد تحریم ایران، انتقال پول به این كشور را منع كرده است.

در كیفرخواست علیه سه ایرانی آمده است كه نجمه وحید، حسین لاهیجی و احمد ایرانشاهی با توسل به ترفندهای پیچیده، مبالغی را به ایران انتقال می دادند و در حالیكه تظاهر می كردند كه این مبالغ برای مصارف خیریه به خارج منتقل شده، عملا این پول را همچنان در اختیار خود داشته اند.

مقام های فدرال آمریكا می گویند متهمان این پرونده مقادیر زیادی پول نقد از طریق حساب های بانكی در سوئیس به ایران منتقل كرده اند و همچنین، برای این منظور، به ارسال محموله های مواد غذایی و سایر اقلام به ایران مبادرت ورزیده اند.

به گفته مقامات آمریكایی، بنیاد كودك، از زمان تاسیس در سال 1999 بخش اعظم عواید خود را صرفا به موسسه خیریه رفاه كودك در ایران منتقل كرده است.

آقای لاهیجی و خانم وحید هفته آینده در دادگاهی در سن آنتونیو در تگزاس حاضر خواهند شد، اما آقای ایرانشاهی كه در ایران زندگی می كند "فراری" محسوب می شود!

دوایت هولتون، نماینده دادستانی فدرال در شهر پورتلند، در اطلاعیه ای گفته است كه اعتماد عمومی به سازمان های خیریه نباید لطمه ببیند و باید اطمینان حاصل كرد كه فعالیت های بشردوستانه ساكنان ایالات متحده در خارج هم ناقض قوانین این كشور نیست.

بنیاد كودك با هدف ارسال كمك های غذایی، دارویی و آموزشی به كودكان نیازمند در شماری از كشورها تاسیس شده است.

زیبایی بازگرداندن یك كودك بی‌پناه به زندگی

بنیاد كودك، كه توسط ایرانیان مقیم خارج از كشور به ثبت رسیده است، موسسه‌ای است كه كودكان یتیم یا فرزندان طلاق را كه استعداد تحصیل دارند شناسایی و مورد حمایت قرار می‌دهد، این موسسه به تأیید سازمان ملل نیز رسیده است.

این موسسه كه 14 سال قبل فعالیت خود را آغاز نموده است تاكنون 3500 كودك ایرانی را تحت پوشش خود قرار داده است كه بسیاری از آنان تاكنون تحصیلات عالیه خود را پایان داده‌اند.

آقای ایرانشاهی رئیس هیئت مدیره این موسسه و رئیس دفتر آن در ایران در گفتگو با "آینده"، به بیان نكات جالب و خاطرات خود از 14 سال كمك‌رسانی به كودكان بی‌پناه ایرانی پرداخته بود.

وی در همان زمان (2 سال قبل) گفته بود:ما در گذشته و تا قبل از 11 سپتامبر به راحتی انتقال وجه را انجام می‌دادیم ولی بعد از 11 سپتامبر مشكلات ما در آمریكا بسیار زیاد شده و انتقال وجه برای ما غیرممكن است و باید كمك‌ها به صورت مواد غذایی وارد ایران شود، به دلیل فشارهایی كه در آمریكا بر روی خیرین است ما تصمیم داریم كه بیشتر بر روی اروپا و ایران كار كنیم.

وی می گوید:

زمانی كه جنگ به پایان رسیده بود،‌ مشكلات اقتصادی زیادی پیش‌روی قشر محروم جامعه علی‌الخصوص بچه‌ها قرار داشت. ایرانیانی كه خارج از ایران زندگی می‌كردند به بچه‌های آفریقایی و گروه‌های فقیر دیگری كمك می‌نمودند، زیرا در آمریكا افراد برای انجام اعمال خیرخواهانه می‌توانند از معافیت مالیاتی استفاده كنند. اما هیچ موسسه ایرانی وجود نداشت كه بتواند این پول را جذب كند و به ایران بیاورد. به همراه یك عده از دوستان تصمیم به راه‌اندازی موسسه‌ای به منظور جذب این كمك‌ها گرفتیم و یك موسسه در آمریكا به ثبت رساندیم و هم‌زمان یك موسسه هم در ایران شروع به فعالیت نمود، موسسه آمریكایی به نام بنیاد كودك كه البته در ایران به نام موسسه خیریه رفاه كودك به ثبت رسید. در حقیقت ما در این‌جا، بچه‌هایی كه فقیر بودند و مستعد تحصیل را پیدا می‌كردیم.

شعار بنیاد ما این‌ست كه «هیچ دانش‌آموز مستعدی در ایران، به خاطر فقر نباید از تحصیل و تلاش باز بماند» و ما با این طرز تفكر كار می‌نماییم و در واقع خواسته‌ایم كه آن مرجع در مملكت باشیم. البته ما توان كمی داریم و باید در این راه كسانی كه توان بالاتری دارند به ما كمك نمایند. با این وجود ما كار را شروع كردیم و تقریباً به نتایجی نیز رسیده‌ایم كه آمارها این موضوع را نشان می‌دهد چه تعداد از همین بچه‌هایی كه ما 13 سال پیش كار را با آن‌ها آغاز نموده‌ایم الان یا دكتر یا مهندس و یا تحصیل كرده هستند. اكنون ما بیش از 300 نفر فارغ‌التحصیل دانشگاهی داشته‌ایم. ما در حال حاضر 3500 مددجو داریم.

ما برای هر بچه ممكن است یك یا چند كفیل بگیریم. این افراد به این بچه خاص كمك می‌كنند،‌گاهی اوقات هم ممكن است یك اسپانسر به چند بچه كمك نماید. برای مثال خانم انوشه انصاری (اولین ایرانی كه به فضا سفر نمود) حدود 40 خانواده را تحت پوشش دارند یا افراد بسیاری هستند كه تعداد زیادی خانواده را تحت پوشش خود قرار می‌دهند. ما می‌گوییم كه هركسی می‌تواند با 20 دلار یا 20 هزار تومان یك بچه را تحت حمایت خود قرار دهد ولی خوب ممكن است كودكی به بیش از 20 هزار تومان نیاز داشته باشد. ما به هر خانواده بین 30 تا 100 هزار تومان كمك ماهیانه می‌دهیم. ممكن است یك كودك براساس نیازمندیش به بیش از 30 هزار تومان نیاز داشته باشد. در آن صورت ما برای او كفیل بیشتری می‌گیریم. البته قبلاً به كفیل می‌گوییم.

مددكار كودك باید سالی دو گزارش تهیه كند كه ما به آن «گزارش 6 ماهه» می‌گوییم، به همراه نامه كودك و عكسش (در صورت تمایل) برای كفیل ارسال می‌شود. ما سعی می‌كنیم كه ارتباط عاطفی را بین مددجو و كفیل حفظ نماییم. ما ایرانی داریم كه اصلاً ایران را ندیده است ولی 5 تا 10 كودك را تحت پوشش خود قرار داده و مرتباً برای كودكان خود نامه می‌نویسد كه البته به دلیل این كه فارسی نمی‌دانند ما مجبوریم نامه‌ها را ترجمه كنیم. كاری كه اكنون ما انجام می‌دهیم یك وظیفه ملی است كه ارتباط بین ایرانیان خارج از كشور را با كودكان داخل برقرار می‌نماییم.

ما توانستیم از هیئت دولت مجوز بگیریم كه كسی كه در ایران به ما پرداختی دارد بتواند از معافیت مالیاتی استفاده كند. ‌از ما خواستند كه وزارت رفاه نیز ناظر ما باشد. ما تا حالا چندین بار با وزارت رفاه مكاتبه داشته‌ایم كه وزارت رفاه هنوز به ما پاسخ نداده است. یعنی با وجود این كه حدود 17 ماه از تاریخ مصوبه می‌گذرد، هنوز وزارت رفاه پاسخی به ما نداده است.

ما یك تابلو در سر خیابان می‌خواستیم نصب نماییم، سازمان زیباسازی وجهی را از ما درخواست نمود، ما یك مؤسسه NGO و خیریه هستیم ولی شهرداری پول از ما می‌گیرد یعنی هیچ استثنایی وجود ندارد! و یا صدا و سیما با توجه به فضاهای خالی كه دارد باید اجازه استفاده به ما را دهد تا بتوانیم تبلیغات مناسبی را داشته باشیم ولی صدا و سیما اصلاً در این مسائل همكاری لازم را ندارد و بهایی كه برای ارائه خدمات دریافت می‌كند، بسیار زیاد است كه این از توان بنیاد ما و هر مؤسسه اجتماعی خارج می‌باشد و متأسفانه تلویزیون فقط تجاری شده و نهادی مثل ما كه فقط برای بچه‌ها كار می‌كنیم دچار بی‌مهری است.

چند سال پیش به همراه آقای دكتر یثربی (مدیر بنیاد در آمریكا) خدمت مدیر وقت كمیته امداد جناب آقای نیری رسیدیم و اعلام كردیم كه در دنیا روش‌های جدیدی ابداع شده است برای حمایت از كودكان كه یكی از آن روش‌ها همین روش «اسپانسرینگ» یا حامی كودك می‌باشد، كه مورد استقبال ایشان قرار گرفت و ما روش‌ها و فرم‌ها را خدمت یكی از مدیران بنیاد ارائه نمودیم و خوشبختانه طرح اكرام با همان ایده بنیاد انجام شد.

یك دفعه من به دیدار یك خانواده در آبادان رفتم. این خانواده در یك اتاق محقر و كوچك كه در یك مدرسه مخروبه واقع بود، ‌زندگی می‌نمودند، در گرمای شاید 50 درجه، این اتاق كولر نداشت و یك یخچال مستعمل و یك زیلو برای استفاده داشتند،‌ هنگامی كه مددكار از بچه خانواده خواست كه درخواست خود را مطرح نماید، آرزو گفت من هیچ چیزی لازم ندارم و این نشان‌دهنده عزت نفس بالای یك كودك است، البته این خانم اكنون مشغول به تحصیل در دانشگاه می‌باشند.

حدود 8هزار نفر كفیل داریم كه بیشتر آن‌ها در آمریكا سكونت دارند و بقیه در اروپا و امارات متحده عربی نیز می‌باشند ولی به دلیل مشكلات خارج از كشور ما نتوانسته‌ایم فعالیت‌مان را گسترش دهیم كه امیدواریم كه این گسترش را در داخل ایران بدهیم. اكنون ما در ایران حدود هزار كفیل داریم.