کوچکداشت پژوهشگران برتر ایران: فکر می کنید جایزه نفر اول چه بود؟!

درست در روزي كه مسئولان ورزش كشور اعلام كردند كه اگر تيم ملي فوتبال كشورمان در مسابقات جام ملت هاي آسيا قهرمان شود به هر يك از بازيكنان تيم ملي 150 عدد سكه پاداش خواهند داد ( جمعا بيش از 3 هزار سكه و به ارزش بيش از 1 ميليارد تومان ) همايشي در ساختمان اجلاس سران كشورهاي اسلامي در تهران برگزار شد ، كه با تحقير جمع بزرگي از اصحاب علم و پ‍ژوهشگران برتر كشورمان خاتمه يافت.

به گزارش خبرنگار عصر ايران اين همايش كه با حضور دو وزير كابينه و رييس دفتر رييس جمهوري از ساعت 8 صبح در محل ساختمان اجلاس سران سازمان كنفرانس اسلامي در تهران برگزار شد ، با صحنه هايي همراه بود كه در نهايت منجر به اعتراض پژوهشگران كشورمان شد ، به طوري كه  پژوهشگر برتر كشور صبح امروز (سه شنبه ) در مصاحبه اي با راديو ضمن اعتراض به نحوه برگزاري اين همايش از تحقير پژوهشگران در اين همايش انتقاد كرد و خبر داد که  مسئولان برگزاري اين همايش روز گذشته پس از ساعت ها سخنراني وقتي براي برگزاري مراسم تجليل باقي نگذاشتند و در نهايت به بهانه ضيق وقت براي تجليل از پژوهشگر برتر كشور 1 سكه ! بهار آزادي به همراه يك لوح تقدير به او تقديم كردند و از ديگر پژوهشگران خواستند تا براي دريافت هديه خود در مقابل دفتر دبير خانه همايش صف بكشند !

  اين اقدام مسئولان برگزاري همايش را می توان با وعده مسئولان به تيم ملي فوتبال كشورمان مقايسه كرد و به ذكر نكاتي چند در اين باره پرداخت :

1- كسي از تجليل قهرمانان ورزشي كشورمان ناراحت نيست و بسیاری از مردم از تجليل و قدرداني از  قهرمان آفرينان كشورشان راضي هستند ، ولي بحث اصلي اينجاست كه فاصله تجليل از يك قهرمان ورزشي با پژوهشگر يا پژوهشگران برتر كشور آيا بايد 1 به 150 باشد ؟!
این موضوع به تنهایی نشان می دهد که مملکت ما به شدت دچار عارضه مرگبار جابجایی اولویت ها شده است و الا چگونه می شود برای یک ورزشکار ، به خاطر یک مدال ورزشی ،  150 سکه تمام بهار آزادی داد ولی برای کسی که عمری را در تحقیق و پژوهش گذرانده و عملاً به جامعه و کشوش خدمت می کند ، تنها یک سکه داد و البته یک لوح تقدیر؟!
با این ندانم کاری ها و تبعیض ها ، آقایان انتظار دارند متفکران و محققان و مخترعان این مملکت ، سودای عزیمت به خارج را هم نداشته باشند!  باور کنید اگر این همایش برگزار نمی شد و آن یک سکه هم جایزه داده نمی شد ،  سنگین تر بود و لا اقل حرمت پژوهش و پژوهشگر حفظ می شد!
کسانی که مدام می پرسند چرا در ایران علم آن طور که باید و شاید پیشرفت نمی کند ،  مروری بر همین همایش داشته باشند تا جواب هایشان را دریابند.

2-  مسئولان برگزاري در همايشي كه دو وزير و  رييس دفتر رييس جمهور در آن شركت دارند و قرار است از برترين پژوهشگران كشور در آن تجليل شود ، چرا بايد سوژه اصلي همايش كه تجليل از پژوهشگران برتر كشور است را به يك ميتينگ تبليغاتي براي خود تبديل كنند و آن قدر حرف بزنند كه سوژه اصلي همايش فداي سخنراني هاي مسئولان شود .

آيا جا نداشت در چنين همايشي به جاي مسئولاني كه هميشه و 24 ساعته به صورت يك طرفه حرافي مي كنند ، آقایان فقط گوش می دادند به درد دل پژوهشگران؟!

3- چرا بايد در این مراسم ، پژوهشگران كشور براي دريافت جوايز خود به نحو تحقير آميزي جلوی دبیرخانه صف بكشند ! آيا تجليل از پژوهشگران با اين هداياي ناچيز و صف كشيدن آنها براي دريافت اين هديه ناچيز تحقير پژوهشگر نيست ؟! این همایش ، بزرگداشت پژوهشگران بود یا کوچکداشت آنها؟

4-  " توليد علم " ، " بومي كردن علوم " ، "جنبش نرم افزاري " و حتما از طريق برگزاري اين چنين همايش هايي قابل تحقق خواهد بود ! همايش هايي كه به نظر مي رسد صرفا براي رفع تكليف برگزار مي شود و تازه بعضي مسئولان از فرصت چند ساعته  همين همايش ها هم نمي گذرند و تريبون سخن سرايي را به دست گرفته و آن قدر حرف مي زنند كه وقت براي سوژه اصلي برگزاري همايش نباشد !

واقعا بايد به مسئولان برگزاري اين همايش به دليل برگزاري يك چنين همايش هايي دست مريزاد گفت !!