اهمال مسؤولان و کشتار ایرانیان / اهالی دوبی این گونه نمی میرند!

عصرایران ؛ جعفر محمدی - مهر ماه سال گذشته بود که عوارضی کرج - قزوین رنگ خون به خود گرفت و 14 ایرانی کشته و 31 نفر هموطن دیگر مجروح شدند. در آن روز غمبار ، اتوبوسی مملو از مسافر ، برای عبور از محل اخذ عوارض بزرگراهی ، سرعت خود را کم کرده بود که ناگهان تریلری با سرعت از پشت به آن برخورد کرد و آنچه نباید رخ می داد به وقوع پیوست.

در آن زمان عصرایران یادداشتی درباره این ماجرای غم انگیز نوشت و از مسوولان وزارت راه خواست عوارضی ها را از اتوبان های کشور جمع کند و برای اخذ عوارض عبور ، اقدام به نصب سیستم های عوارضی الکترونیک کند.

خوب به یاد داریم که در واکنش به نقد عصر ایران ، وزارت راه و ترابری به جای توجه به این پیشنهاد ، صرفا به یک جوابیه اکتفا کرد و در آن از خود سلب مسوولیت کرد و مدعی شد که سازه عوارضی نقشی در تصادف نداشته است و جالب این که چند روز بعد همان عوارضی که می گفتند نقشی در تصادف نداشته را به سرعت جمع کردند!

گذشت ، تا به امروز که خبر خونین دیگری از یک عوارضی دیگر رسید: " 39 كشته و زخمي بر اثر تصادف 3 دستگاه خودرو اتوبوس، كاميون و سواري پرايد در عوارضي قم - كاشان " .

البته همه چیز قابل پیش بینی است: راننده یکی از خودروها مقصر بود ؛ هلال احمر هم مجروحان را به بیمارستان رسانده و بیمه هم که دیه ها را می دهد، پس جای هیچ گونه نگرانی نیست. خوش باشید تا تصادف دیگر و داغدار شدن خانواده هایی دیگر و ای بسا خودتان...!

پیشنهاد عصرایران چه بود؟

پیشنهاد ما ، نه ابتکاری از جانب خودمان ، بلکه توصیه ای بود برای استفاده از فناوری های روز و تجربیات مفید دیگران.
عصرایران در روز ششم مهر 89 نوشته بود:
 « واقعیت این است که وجود پدیده ای به نام "ایستگاه دریافت عوارض بزرگراهی" سال هاست که در این مملکت قربانی می گیرد و فاجعه عوارضی قزوین - کرج ، نه اولین حادثه از نوع خود بود و اگر فکری اساسی به حال این موضوع نشود ، آخرین بار نیز نخواهد بود.

هم اکنون در بسیاری از کشورها و حتی در ممالک عربی دور و بر خودمان ، عوارض بزرگراهی ،  نه با شیوه فشل و قدیمی " توقف - پرداخت - دریافت رسید" که با بهره گیری از سیستم های الکترونیک از صاحبان خودروها اخذ می شود.

آنها به جای این که در بزرگراه ها جایگاه درست کنند و دهها نفر نیرو استخدام نمایند و خودروها را متوقف و ایجاد صف نمایند ، تمام خودروهای شان را به "تگ های الکترونیک"(ترانسپوندر) مجهز می کنند که مانند برچسب کوچکی روی شیشه خودروها یا پشت آینه آنها نصب می شود.

سپس در جاهایی که باید عوارض اخذ شود ، به جای ایستگاه های عریض و طویل عوارضی ،سیستم های بی سیم تعبیه می کنند که خودروها با همان سرعت مثلاً 120 کیلومتر از زیر آن رد می شوند و در همان لحظه ، حساب مالک خودرو ، به اندازه مبلغ عوارض بدهکار می شود.
در این روش ، نه توقفی هست ، نه تصادفی و نه صف و اتلاف وقت و منابع مادی و انسانی.

جالب اینجاست که برخی برآوردها حاکی از ان است که میزان هزینه های ناشی از توقف خودروها در پشت ایستگاه های عوارضی مانند هزینه های  اتلاف وقت ، استهلاک خودرو ، سوخت ، دستمزد عوامل انسانی ، نگهداری ایستگاه و ... در بسیاری از مواقع ، مجموعاً رقمی بالاتر از مبلغ عوارضی است و اگر اساساً هیچ گونه عوارضی اخذ نشود ،بیشتر به نفع اقتصاد ملی است! "

ما در همان یادداشت مهرماه آورده بودیم : " اگر مسوولان برای جان مردم اهمیتی قائل باشند ، همین امروز ، این کار را آغاز می کنند تا نوروز 90 سفرهای کم خطرتری برای مردم رقم بخورد."

اما افسوس و هزاران افسوس که چنین نشد و نوروز 90 همانند نوروزهای گذشته به کام خیلی از مردم ایران تلخ شد ، آن هم به خاطر اصرار مسوولان بر شیوه های قدیمی اخذ عوارض و غفلت آنها از شیوه های علمی و عملی جدید.

این در حالی است که با اتکا به توان و دانش داخلی می توان در زمانی بسیار کوتاه ، همه خودروها و اتوبان های کشور را به این سیستم ارزان قیمت و ایمن مجهز کرد تا لااقل مردم کمتر بمیرند! آیا این انتظار زیادی است؟! آن هم در کشوری که رئیس جمهورش ، خود دانش آموخته و استاد رشته ترافیک است.

آیا تکنولوژی برای این است که مردم ما مثلاً در بیابان سابق و شهر مدرن امروز دوبی آن را ببینند و در بازگشت به ایران برای هم تعریف کنند و حسرت بخورند یا برای استفاده مردم ما هم هست؟
بله ! زمانی هست که برخی تکنولوژی ها به حدی گران و پیشرفته و دور ازدسترس است که عدم برخورداری ما در مقطع کنونی ، توجیه پذیر است اما نصب تگ الکترونیک بر روی خودروها و چند میله مجهز به دستگاه های مرتبط در اتوبان ها مگر چیز شق القمری است که آقایان این همه دست دست می کنند و فقط جسدها را می شمارند و مردم را به رانندگی بهتر توصیه می کنند؟!

واقع امر این است که عزمی جدی برای این امر وجود ندارد و الا چطور در کار بزرگ تری مانند سهمیه بندی بنزین در زمانی بسیار کوتاه ، همه جایگاه های بنزین را به سیستم های مدرن کارتخوان مجهز کردند و برای میلیون ها خودرو کارت هوشمند صادر نمودند؟ الکترونیکی کردن چند عوارضی معدود در کشور و نصب تگ  بر روی خودروها که کار آسان تری است.

درست است که در برخی حوادث رانندگی ، عامل انسانی مقصر است ولی جاده هم باید طوری باشد که خطای انسانی را جبران کند نه این که مکمل آن باشد که در فرصتی دیگر به این موضوه به طور مفصل تری خواهیم پرداخت.

توصیه دلسوزانه ما در مهر ماه گذشته با جوابیه وزارت راه مواجه شد و آقایان به اصل مطلب التفاتی نکردند . با این حال ، ما همچنان بر همان پیشنهاد خود هستیم و مصرانه از مسوولان وزارت راه ، پلیس و نمایندگان مجلس شورای اسلامی می خواهیم در اسرع وقت ، برچیدن عوارضی های سنتی  که با فرهنگ رانندگی اکثر ایرانی ها ، تعداد خودروهای روزافزون و سفرهای رو به تزاید در کشورمان همخوانی ندارند را در دستور کار "بسیار جدی و حیاتی" خود قرار دهند تا فرصت زندگی از هموطنانی که در آینده از این مسیرها می گذرند ،به هیچ و پوچ گرفته نشود: "کاری آسان و کم هزینه برای هدفی بزرگ به نام نجات جان انسان ها."

تابستان پر سفری در پیش است ، کار را از همین امروز شروع کنید تا مسوول خون انسان های بی گناه نباشید.