ورزش ایران در سال 89

ورزش ایران سال ۸۹ را با مدیریت علی سعیدلو به پایان رساند، که تفاوت چندانی با روسای قبلی سازمان تربیت بدنی نشان نداد. بعد از ریاست دوباره محمود احمدی‌نژاد در دولت، انتظار تغییرات اساسی در ورزش کمرنگ شد. آقای احمدی‌نژاد که چند ماه بعد از انتخابات، محمد علی‌آبادی را برکنار کرده بود، ریاست سازمان تربیت بدنی را به سعیدلو سپرد، اما در روش کار تغییر بنیادی بوجود نیامد.

بی بی سی ، علی سعیدلو هم مثل مدیران قبلی با وعده برنامه‌های بلند مدت‌، تغییرات هدفمند و ایجاد شرایط بهتر برای ورزش و ورزشکاران کار خود را شروع کرد. اما باز هم در مسابقات سرنوشت ساز، امید ورزش ایران بیش از هرچیز به نقش تک ستاره‌ها گره خورده بود. ورزش ۸۹ ایران در مسابقات بزرگی حضور داشت و از حیث مدال و نتیجه کارنامه به نسبت موفقی بدست آورد، هرچند نتایج بدست آمده در تحلیل غالب کار‌شناسان محصول موفقیت برنامه‌ ریزی مدیران قبلی و نقش مدیران فعلی به حساب نیامد. بسکتبال ایران در اولین جام‌جهانی تاریخ نتیجه حضور تیم ملی بسکتبال ایران در جام جهانی یک پیروزی بود تیم ملی بسکتبال ایران تابستان سال ۸۹، برای اولین بار حضور در جام‌جهانی را تجربه کرد.

در جام‌جهانی ۲۰۱۰ ترکیه، ایران با تیم‌های آمریکا، اسلوونی، برزیل، کرواسی و تونس هم گروه بود و در مجموع پنج بازی، فقط مقابل تونس به پیروزی رسید. با این حال برای تیمی که گفته می‌شد در سخت‌ترین گروه قرار گرفته بود و در رنکینگ جهانی فاصله زیادی با رقبایش داشت‏، همین یک پیروزی هم در کنار نمایش قابل قبولی که در طول بازی‌ها، به خصوص در دیدار با آمریکا داشت، موفقیت بزرگی بود. به خصوص اینکه ایران در غیاب کاپیتانش‏، صمد نیکخواه بهرامی به ترکیه رفته بود. بهرامی درست یک هفته قبل از آغاز مسابقات، به دلیل تمرینات فشرده‌ای که انجام داده بود‏، مصدوم شد. او حتی حاضر نشد که با تیم به ترکیه برود. در نبود صمد نیکخواه‌بهرامی، حامد حدادی که در لیگ NBA برای تیم ممفیس بازی می‌کند، ستاره تیم ایران بود. سال گذشته ارسلان کاظمی هم که در یکی از کالج‌های آمریکا بازی می‌کند، به عنوان پدیده جدید بسکتبال ایران معرفی شد. چهارمی در گوانگجو، اختلاف مدیران را به اوج رساند مقام چهارمی، بازی‌های آسیایی ۲۰۱۰ را میدان موفقی برای ورزش ایران تبدیل کرد، نتایجی که اختلاف سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک دو نهاد اصلی اداره کننده ورزش ایران را به اوج خود رساند.

 محمد علی‌آبادی‏، رئیس سابق سازمان تربیت بدنی که جای خود را به علی سعیدلو داده بود، بار‌ها در مقام رییس کمیته ملی المپیک‏، رو در روی رییس جدید سازمان تربیت بدنی قرار گرفت. آقای علی‌آبادی که برای بازیهای آسیایی گوانگجو مقام سوم را پیش بینی کرده بود با انتقاد کار‌شناس سازمان تربیت بدنی روبرو شد. اتفاقا کاروان ایران در گوانگجو به نزدیک پیش‌بینی‌های علی‌آبادی رسید و او تلاش کرد تا نشان دهد این اتفاق نتیجه مدیریت او بوده است. در مقابل سعیدلو و همکارانش تمام تلاششان آن بود که ادعای علی آبادی را خلاف واقع جلوه دهند. در ‌‌نهایت تلاش طرفین به مصادره مدال‌های کسب شده کشیده شد. با این وجود واقعیت روی کاغد این بود که ایران با بیست مدال طلا، چهارده نقره و ۲۵ برنز در رده چهارم آسیا قرار گرفت و در مقایسه با دوره قبل در دوحه، دو پله بلا‌تر رفت. سال بازگشت زنان خدیجه آزادپور سانداكار وزن 60- كیلوگرم ایران سومین مدال طلای كاروان ایران را در بازیهای آسیایی گوانگجو بر گردن آویخت در کنار مبارزه ورزشکاران در داخل میدان و جدل مسئولان در خارج از میدان، بازی ‌های آسیایی ۲۰۱۰ گوانگجو، فرصتی برای درخشش ورزش زنان ایران هم بود. در این بازی‌ها بود که ورزش زنان ایران برای اولین بار بعد از انقلاب در مسابقات انفرادی به مدال رسید.

آخرین باری که ورزشکاران زن ایران در بازی‌های آسیایی روی سکو رفتند‏، بازی‌های ۱۹۷۴ تهران بود که شمشیربازان در رقابت‌های تیمی صاحب مدال شده بودند. مدال طلای خدیجه آزادپور در ووشو تنها مدال زنان نبود. الهه احمدی و تیم ملی تفنگ بادی ۱۰ متر در تیراندازی‏، راحله آسمانی و پریسا فرشیدی در تکواندو صاحب مدال نقره شدند. تیم کبدی، روئینگ و تیراندازی تفنگ بادی ۵۰ متر، فاطمه چالاکی و سمیرا ملکی‌پور در کاراته، سارا خوش‌جمال فکری، سمانه شش‌پری وسوسن حاجی‌پور در تکواندو، مدال برنز گرفتند. الهه احمدی هم با سه مدالی که به دست آورده بود‏، بهترین ورزشکار ایران در این بازی‌ها بود. موفقیت در مسابقات انفرادی به غیر از رشته‌های تکواندو، کاراته و ووشو که این دوره مدال‌های بیشتری گرفتند، رشته‌های دیگر پیشرفت چندانی نداشتند. بسکتبال این دوره هم مثل بازی‌های دوحه در رده سوم قرار گرفت. البته این تیم نه تنها حامدحدادی و ارسلان کاظمی را که درگیر لیگ‌های آمریکایی بودند، به همراه نداشت، بلکه صمد نیکخواه بهرامی، کاپیتان تیم وچند بازیکن دیگر را هم به دلیل مصدومیت از دست داده بود. والیبال هم مثل بازی‌های آسیایی ۲۰۰۰ بوسان به فینال رسید. هرچند این بار هم نتوانست مدال طلا بگیرد. تیم ملی والیبال ایران در این بازی‌ها مقابل ژاپن شکست خورد و نایب قهرمان آسیا شد. اما برخلاف والیبال و بسکتبال، تیم ملی هندبال با حضور در فینال شگفتی‌ساز شد.

ایران که با شکست ژاپن فینالیست شده بود‏، در بازی آخر مقابل کره‌جنوبی شکست خورد و مدال نقره گرفت. ضعیف‌ترین نتیجه را در ورزش‌های تیمی فوتبال گرفت. تیم فوتبال زیر ۲۳ سال ایران، که با باخت مقابل ژاپن فینال را از دست داده بود، با شکست مقابل کره‌جنوبی حتی مدال برنز هم نگرفت. در بین‌ ورزشکارانی که در بازی‌های آسیایی شرکت کرده بودند، تیم ملی دوومیدانی هم پیشرفت قابل توجهی داشت. در این رشته برای اولین بار دو مدال طلا به دست آمد. احسان حدادی که دوره قبل در پرتاب دیسک طلا گرفته بود‏، این بار هم این مدال را تکرار کرد. سجاد مردای هم بعد از مدال نقره دو ۱۵۰۰ م‌تر، در دو ۸۰۰ متر به مدال طلا رسید. رضا‌زاده بیرون سکو هم پرزور بود حسین رضازاده اخیرا به ریاست فدراسیون وزنه برداری ایران رسید وزنه‌برداری ایران در سال ۸۹ مثل سال‌های اخیر خبرساز بود. سعیدعلی حسینی که در مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۰۹ به بهانه مصدومیت وزنه نزده بود‏، بعد از دوسال به اتهام دوپینگ برای همیشه از وزنه‌زدن محروم شد. او که ماه‌ها قبل از انتشار خبر دوپینگی بودنش، رضازاده را تهدید به افشاگری کرده بود، مدعی شد که محرومیت او نتیجه دسیسه مشترک فدراسیون جهانی و مدیران فدراسیون ایران بوده است. علی‌حسینی که مصر بود از هیچ داروی غیر مجازی استفاده نکرده است، ‌ علیه رضازاده‌ دست به افشاگری زد.

علیه محبوب‌ترین وزنه‌بردار دوره‌ای از ورزش ایران که بعد از فعالیت‌های انتخاباتی در انتخابات ریاست‌ جمهوری، از طرف مقام‌های دولتی هم حمایت می‌شد. حسینی ادعا کرد رضازاده در دوره‌ای از ورزش قهرمانی‌اش دوپینگی بوده است. دراین شرایط وزنه‌برداران دیگر هم در حمایت از علی‌حسینی، علیه رضازاده موضع‌گیری کردند. با این حال رضازاده با حمایت مدیران سازمان تربیت بدنی حکم سرپرستی فدراسیون را گرفت و درانتخاباتی که نتیجه‌ آن از قبل قابل پیش بینی بود به ریاست فدراسیون رسید. در این بحبوحه، موفقیت‌های بهداد سلیمی هم به کمک رضازاده آمد. با سر و صدای قهرمانی او در مسابقات قهرمانی جهان بود که مصاحبه‌های جنجالی سعید علی‌حسینی ومنتقدان دیگر رضازاده کمتر و کمتر به گوش رسیدند. به خصوص اینکه سلیمی در مسابقات غیر رسمی رکورد یک ضرب رضازاده را شکست و مدعی شد که در بازی‌های المپیک هم به قهرمانی می‌رسد. جنجالی که کلاه دختران آفرید هرچند حرکات جسته و گریخته فوتبال دختران ایران و حضور آن‌ها در چند تورنمنت بین المللی پدیده تازه‌ای نبود اما پوشش بازیکنان بیشتر از گذشته خبرساز شد و توجه بیشتری از رسانه‌های جهان را برانگیخت. تیم فوتبال نوجوانان ایران که با دعوت فیفا دربازی‌های المپیک زیر ۱۵ سال شرکت کرده بود، قبل از ورود به سنگاپور جنجال‌ساز شد.

 فیفا که بر پوشش مطابق بر مقررات اصرار داشت، بالاخره اجازه داد دختران ایران با کلاه مو‌هایشان را بپوشانند. پس از بازی اول مقابل ترکیه، سپ‌بلا‌تر، رییس فیفا از تغییراتی که مسئولان ورزش ایران در پوشش تیم دختران داده بودند راضی نشدند. بلا‌تر مصر بود نیمه دوم بازی برگزار نشود، تا اینکه ایران قبول کرد از دیدار بعدی با‌‌ همان کلاه تایید شده فیفا به بازی‌ها ادامه دهد. دردسر کشتی در رویارویی با حریفان اسرائیلی هرچند کشتی آزاد ایران در سال ۸۹ با مقام چهارمی جهان چنگی به دل نزد و با انتقادات زیادی همراه شد اما چند روز بعد از آن در مسابقات آزاد و فرنگی جهان در روسیه، کشتی فرنگی بهترین نتیجه تاریخ را گرفت. حمید سوریان و امیر علی اکبری دو مدال طلا گرفتند و اتفاقی تاریخی برای رشته فرنگی ایران ثبت کردند. چند روز بعد محمد یزدانی‌خرم، رئیس فدراسیون کشتی برای توضیح عملکرد ایران در مسابقات جهانی کشتی ۲۰۱۰ روسیه به شبکه ۶ تلویزیون ایران رفت، اما با طرح موضوع دیگری مخاطبان خود را با خبری غیر منتظره روبرو کرد. او گفت: "این حقیقتی است که ورزش ما از موضوع اسرائیل ضربه می‌بیند. باید فکری اساسی بکنیم. برای همین آقای سعیدلو ‏، رئیس سازمان تربیت بدنی، نامه‌ای به مقامات ارشد نظام نوشته‌اند و از آن‌ها برای رویدادهای آینده کسب تکلیف کرده‌اند." آقای یزدانی خرم که با انتقاد رسانه‌ها از شش پله سقوط ایران در پایان مسابقات کشتی فرنگی روبرو شده بود، در این برنامه تلویزیونی توضیح داد: "به اعتقاد من نباید جایگاه کشتی فرنگیمان را هشتمی (جهان) بدانیم چرا که اگر نعمت‌پور با آن قرعه روبرو نمی‌شد ما می‌توانستیم جایگاه دومیمان را تکرار کنیم". این اظهار نظری جنجالی بزرگ آفرید. برای همین سازمان تربیت بدنی ایران ۲۴ ساعت بعد خبر تهیه و ارسال چنین نامه‌ای به رهبر ایران را تکذیب کرد.

 و بعد از آن مدت‌ها یزدانی خرم در رسانه‌ها ظاهر نشد. غیبتی که گفته می‌شد با دستور مقامات بالا دستی بوده است. اعترض به طرح المپیک ۲۰۱۲، خبرساز و بی‌نتیجه مقام های ایرانی معتقدند که نشان المپیک لندن، از روی کلمه صهیون طراحی شده است ورزش ایران در سال گذشته تنها بدلیل حضور ورزشکاران در جهان نبود که مطرح شد. یکی از مهم‌ترین حرکت‌های خبرساز مسئولان ورزش ایران در سال گذشته، نامه اعتراض آمیز به نشان المپیک ۲۰۱۲ بود که به ناگهان و چهار سال بعد از رونمایی نشان بازی‌ها، توجه رسانه‌های جهان را به خود معطوف کرد. محمد علی آبادی رییس کمیته ملى المپیک ایران در هفته دوم اسفندماه، در نامه اى به رئیس کمیته بین المللى المپیک ژاگ روگ ضمن انتقاد از طراحى نشان المپیک ۲۰۱۲ لندن آن را صهیونیستى دانست و خواستار برخورد با طراح و تغییر آن شد. در آن نامه ایران با یادآوری تحریم المپیک‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۸۴ احتمال تحریم بازیهای لندن از سوی برخی کشور‌ها، به خصوص ایران را هم مطرح کرد تا به این طریق کمیته المپیک را با تهدیدی جدی روبرو کند. اما تنها یک روز بعد کمیته ملی المپیک اعتراض ایران را مردود دانست و اعلام کرد:

"نماد المپیک ۲۰۱۲ تنها نشانه عدد ۲۰۱۲ است و نه هیچ چیز دیگر". خیلی کوتاه و بدون توضیح اضافه. ده روز بعد از آن هم دیوید کامرون نخست وزیر بریتانیا واکنش تندتری نشان داد و گفت اگر ایرانی‌ها تصمیم بگیرند المپیک لندن را تحریم کنند "جایشان خالی نخواهد بود." او در مصاحبه با روزنامه "اخبار یهود" اخطار داد: "کسی نباید چنین رویکردی به ورزش داشته باشد. اگر به بازی‌های المپیک می‌آیید، با همه رقابت دارید و اگر می‌خواهید چنین رفتار کنید از شما استقبال نخواهد شد." در آخر بهرام افشارزاده، دبیرکل کمیته ملی المپیک که درخواست و تهدیدش بی‌نتیجه مانده بود گفت "یک مسئول سیاسی حق اظهار نظر درباره فعالیت‌های ورزشی را ندارد. افشارزاده همچنین مدعی شد که ایران "پررنگ‌تر" از المپیک پکن، در لندن حاضر خواهد شد." ادعایی که با طرح اولیه اعتراض هیچ تناسبی نداشت. وزارت ورزش، آخرین غافلگیری ۸۹ طرح نمایندگان مجلس برای تشکیل وزارتخانه ورزش و جوانان اتفاق غافلگیر کننده سال بود بیشتر مدیران ورزش را با آینده‌ای مبهم روبرو کرد. در حالی که هنوز مدیران سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک مشغول ثبت موفقیت‌های بازی‌های آسیایی گوانگجو به نام خود بودند، نمایندگان مجلس با ارائه طرح ادغام سازمان ملی جوانان و سازمان تربیت بدنی و تشکیل وزاتخانه‌ای به نام ورزش و جوانان همه را شوکه کردند. این طرح با وجود مخالفت‌های جدی دولت، در شورای نگهبان تائید و ملزم به اجرا شد. برخی نمایندگان مجلس توضیح دادند که علت این تصمیم ضعف در مدیریت ورزش و ایجاد امکان بیشتر برای نظارت در عملکرد مدیران ورزش و پاسخگو کردن این دستگاه است.

 با این حال با اینکه هفته‌ها از تصویب طرح تشکیل وزارت ورزش و جوانان گذشته است، محمود احمدی‌نژاد هنوز سرپرست یا وزیری را برای این وزارتخانه معرفی نکرده است و در حال حاضر ورزش ایران یک سال دیگر را با مدیریت سازمان تربیت بدنی و تحت ریاست علی سعیدلو به پایان رساند.