بسیاری معتقد بودند که او طرح را اجرا نخواهد کرد و آنقدر موضوع را کش خواهد داد تا دوران ریاست جمهوری اش تمام شود و کسانی هم فکر می‌کردند با اجرای این طرح تمام محبوبیت احمدی نژاد در میان اقشار متوسط و ضعیف جامعه از بین برود.

محمود احمدی نژاد را باید مرد تصمیمات بزرگ اقتصادی دانست که اگر غیر از این بگوییم ، ره به انصاف نبرده ایم. او در عرصه اقتصاد کشور کارهایی انجام داده که اسلافش ، درباره آنها تنها سخن گفته و به شعار بسنده کرده بودند.

زمانی که محمود احمدی نژاد خواست قیمت بنزین را به بهای منطقه ای نزدیک و آن را سهمیه بندی کند ، عده ای وحشت زده سراغ رئیس جمهور رفتند و او را از این "کار خطرناک" برحذر داشتند و خیرخواهانه به او توصیه کردند سری که درد نمی کند را دستمال نبندد و بگذارد قیمت بنزین ، ولو به بهای قاچاق گسترده آن به خارج و اسراف بی حد و حصرش در داخل ، در همان شیب ملایم قبلی افزایش یابد.

با این حال ، احمدی نژادی که متهم به "عوامگرایی" بود ، تصمیمی گرفت که هم اتهام پوپولیستی بودنش را به طور جدی زیر سوال برد و هم طلسم بنزین را شکست. او اگر در آن مقطع زمانی ، شجاعت آن تصمیم اقتصادی را نداشت ، نظام در ماجرای تحریم بنزین که اندکی بعد حادث شد ، به بحرانی جدی در عرصه سیاسی و امنیتی و حتی بین المللی گرفتار می آمد که به لطف خدا و به برکت تصمیم مدبرانه ای که قبلاً گرفته شده بود ، کشور از این گردنه به سلامت و صلابت عبور کرد.

رئیس جمهور ، همچنین وقتی در یک سخنرانی تلویزیونی از عزم دولتش برای حل همیشگی مشکل مسکن خبر داد ، خیلی ها او را مسخره کردند که مگر می شود چنین کار بزرگی را انجام داد؟ و هنگامی که نسخه مسکن مهر را پیچید ، خندیدند که مگر می شود این همه خانه ساخت؟ اما در عمل چنین اتفاق بزرگی رخ داد و درست در همین لحظه ، 2 میلیون و 600 هزار واحد مسکونی در قالب مسکن مهر ، نوسازی بافت های فرسوده ، خانه های روستایی و ... در حال ساخت است.

کسانی که در عرصه مسکن و شهرسازی تخصص دارند می دانند که این رقم در کل تاریخ 10 هزار ساله ایران نه کم سابقه ، که واقعاً بی سابقه است و ادامه آن می تواند در مدت زمانی کمتر از 5 سال ، مسکن را از فهرست دغدغه های رنج آور ایرانیان خارج کند. این ، آیا کار بزرگی نیست؟! و آیا مخالفان دولت ، این عدد شگفت انگیز را نمی بینند؟ این که دیگر جزو آماری نیست که قابل بررسی نباشد ، بلکه واحد به واحد این خانه ها ، با آدرس دقیق ، قابل دسترسی و شمارش هستند و قرار است معادله عرضه و تقاضا را در بازار مسکن به نفع عرضه پیش ببرند تا نقطه تعادل حاصل شود.

احمدی نژاد همچنین وقتی در پیام نوروزی 1387 خود خبر داد که طرحی برای متحول کردن اقتصاد کشور دارد ، موجی از حملات علیه او آغاز شد که باز دارد وعده سر خرمن می دهد و کدام طرح و کدام تحول و کدام اقتصاد؟!

با این حال ، او و تیم اقتصادی اش ، طرح تحول اقتصادی را با محوریت "هدفمندی یارانه ها" کلید زدند و آرزوی بزرگ تمام اقتصاد دانان معاصر ایران را برای علاج بیماری یارانه زدگی اقتصاد ایران برآورده ساختند.

احمدی نژاد وقتی این طرح را آغاز کرد و بر عزم خود برای اجرایش تاکید کرد ، اولاً بسیاری معتقد بودند که او طرح را اجرا نخواهد کرد و آنقدر موضوع را کش خواهد داد تا دوران ریاست جمهوری اش تمام شود و ثانیاً کسانی هم که امیدوار به اجرای طرح بودند ، یا باورمندان حقیقی طرح بودند و یا کسانی بودند که امید داشتند با اجرای این طرح ، تمام محبوبیت احمدی نژاد در میان اقشار متوسط و ضعیف جامعه به باد فنا برود و دولت او به ورطه سقوط کشیده شود. آنها حتی انتظار داشتند از فردای اجرای طرح هدفمندی ، تورم 70 درصدی و حتی بالای صد در صدی جامعه را فرا بگیرد و شورش های خیابانی آغاز شود و کل نظام به چالش کشیده شود.

با این حال ، هیچ کدام از این اتفاقات رخ نداد و مردم هم با صبوری و حکمت و بدن تأثیر پذیری از آن جنجال ها و جو سازی ها، طرح را پذیرفتند و برخی سختی های آن را به جان خریدند چه آن که به خوبی برایشان جا افتاده بود که ادامه وضعیت سابق ، معنایی جز بن بست در آینده اقتصاد کشورشان ندارد.

اینک نیز ، بحث حذف چهار صفر از واحد پول ملی در میان است. بحثی که از سال ها قبل در میان بود و کسی البته نمی خواست خود را درگیر این طرح مهم و ملی کند ؛ طرحی که هیچ دستاوری اگر نداشته باشد ، دستکم ارزش اسمی پول ملی را در میان ارزهای خارجی ، تقویت می کند و نام ریال را از قعر جدول به بالا می کشد ، هر چند که اقتصاددانان ، آثار مثبت دیگری هم بر آن مترتب می دانند.

احمدی نژاد ، همان اندازه که در عرصه های بین المللی مانند پرونده هسته ای ، مرد تصمیمات بزرگ است ، در عرصه اقتصاد نیز چنین است و اگر تنها یکی از برنامه کلان اقتصادی او ، از مسکن مهر گرفته تا هدفمندی یارانه ها به سرانجام برسد ، نامش در تاریخ اقتصاد ایران به نیکی باقی خواهد ماند و چنین باد!