نامه "الف.راستگو" به "آقای پپه": بیا کاندیدای مجلس بشیم!

آقای پپه!
با سلام

همانطور که خودتان هم گفتید این روزها مسئولین پا در کفش ما کرده اند و مدام حرف های خنده دار و طنزآلود زیاد می زنند و بدین ترتیب کار و بار من و شما را کساد شده است. حتی برخی از آنان مسئول بودنشان را رها کرده و "طناز" شده اند، پس بیاید ما هم در برابر این حرکتشان ساکت ننشسته و هم متعاقباً پا در کفش آنان کنیم و وارد دنیای ریاست و ایضاً سیاست شویم!

البته با توجه به اینکه بنده و شما هیچ باجناقی نداریم که در عرصه ی سیاست باشد و بتوانیم از طریق وی پستی بگیریم و یا حتی استاد هم نبوده ایم که دانشجویمان نخبه از کار بیاید و به جایی برسد و دست ما را هم بگیرد؛ در نتیجه تنها راه برای ورود به "دنیای سیاست و ریاست" شرکت در انتخابات است که اتفاقاً با توجه به اینکه این روزها اکثر افراد حتی برای سرلیست شدن هم ناز می کنند، شانسمان خیلی زیاد است! پس بیایید خودمان با همدیگر یکی از این گروه ها تشکیل بدهیم و لیست بدهیم!

با توجه به اینکه این روزها "3000میلیارد" خیلی روی مد است و باز هم با توجه به اینکه در این گروه ها همیشه بایستی دو عدد با هم جمع شوند نام "3000000000000+2" را برای گروهمان پیشنهاد می کنم.

آقای پپه! به راستی چه کسی بهتر از من و شما برای رفتن به مجلس؟! اصلاً دستمان کج نیست... بعدش هم اگر ما دزد بودیم که باید پایمان در این اختلاس 3000میلیاردی گیر می بود! ببینید تا الآن اصلاً و ابداً فساد اقتصادی نداشته ایم. البته امکانات انجامش را هم نداشته ایم!

آقای پپه! مبادا خودتان را دستکم بگیرید! پپه تر از شما هم توانسته اند مسئولیت های بزرگی به دست بگیرند شما که جای خود دارید!

آقای پپه! نگران پول تبلیغات و اینطور چیزها نباش! پدر بنده امسال یک عالمه شلغم کاشت و نتوانست آنها را به کسی قالب کند، نزدیکای انتخابات که شد مجانی بین مردم پخشش می کنیم.

در ضمن جعفرخان هم از خودمان است! به او می گوییم برایمان یک عالمه در "عصرایران" تبلیغات کند و اگر رای آوردیم ما هم در عوض او را رئیس یک بانک می کنیم تا بتواند برای خودش 3000میلیارد تومان جمع و جور کند و اموراتش بگذرد! البته نباید نامردی کند و بایستی هر کدام از ما نفری چهارصد پونصد هزارتومنی به عنوان حق چایی(!) بدهد!

بعدش هم نگاهی به کامنت های طنزهایت در عصرایران بکن! این همه هوادار داری! حتماً رأی می آوری.

البته از الآن گفته باشم، من اصلاً حال و حوصله ی سیاست را ندارم، اگر وارد مجلس شدم من را وارد بحث ها و بازی های سیاسی نکنید! بعدش هم من اصلاً از اینکه از رئیس جمهور سوال بپرسم خوشم نمی آید. آخر مگر رئیس جمهور، دانش آموز است که از او سوال بپرسیم؟!

پیشنهادم را جدی بگیر.