فرصت را از دست ندهید!

عصرایران ورزشی، عباس خادم الحسینی- همه چیز از همان لحظه ای آغاز شد که صربستان را شکست دادند. تمام رسانه های داخلی و خارجی تیتر زدند: " والیبال ایران شگفتی ساز شد "

اما این پایان نبود، بلکه آغاز دلپذیری بود برای ادامه راه شگفتی ساختن. لهستان حریف بعدی بود. آنها را نیز شکست دادند. دوباره دست ها شروع به نوشتن کردند:  " دومین شگفتی والیبال ایران"

در بازی با آرژانتین همه از خلق شگفتی دیگری از ایران اطمینان داشتند. والیبالیست های ایرانی کاری کردند که کار از شگفتی هم بگذرد. آنها با پیروزی بر آرژانتین به عنوان پدیده لقب گرفتند و صد البته یکی از مدعیان این مسابقات.

چیزی که شاید کمتر کسی حتی تصورش را هم می کرد. خولیو ولاسکو سرمربی تیم ملی والیبال سالها تلاش برای ساختن تیمی منسجم و قدرتمند را به ثمر رساند. وی با حرفه ای گری خود حالا ولیبال ایران را شکوفا کرده است.

این فقط یک بعد ماجراست. موفقیت ورزشی را می توان فقط بخشی از این دستاورد عظیم نامید. چیزی که ارزش این پیروزی ها را دو چندان می کند، توجه و شوری است که مردم پس از تماشای این مسابقات در خود حس می کنند.

یکی از کسانی که به گفته خویش هیچ علاقه ای به تماشای والیبال نداشته است، چنان تحت تاثیر این موفقیت های تیم ملی قرار گرفته است که حالا برای تماشای بازی های والیبال 5 صبح از خواب بلند می شود.

این چیز کوچکی نیست. در بحث روانشناسی اجتماعی بسیار اهمیت دارد. در زندگی شهری که توام است با سرو صدا و شلوغی و از همه مهمتر سرعت، یک فرد از اجتماع به دور از سرعتی که در اطرافش در جریان است، با انگیزه و علاقه ساعت 5 صبح برمی خیزد تا یک مسابقه والیبال تماشا کند.

دستاوردی که تمام جوامع با صرف هزینه های گزاف سعی در به دست آوردنش دارند، حالا به راحتی به دست آمده است. کافیست کمی به بحث های جوانان و کلاً مردم در مترو، اتوبوس، تاکسی ها و سطح جامعه بیشتر توجه کنید. متوجه می شوید که چگونه چند پیروزی تیم والیبال یک نشاط و سرگرمی در بین آنها ایجاد کرده است.

شاید نگاه ابزاری به ورزش کار صحیحی نباشد، اما در این دنیایی که کمتر چیزی ما را به هیجان می آورد و خوشحال می کند، ورزش نقش اساسی دارد. به طوری که نلسون ماندلا مي گويد: «ورزش قدرت تغيير جهان را دارد. ورزش قدرت الهام بخشيدن و ايجاد اتحاد بين مردم را دارد. کم تر چيزي چنين قدرتي دارد.»

در سال 1995 فينال جام جهاني راگبي براي اغلب مردم جهان چيزي در حد يک مسابقه هيجان انگيز راگبي بود، ولي براي مردم آفريقاي جنوبي نقطه عطفي در تاريخ شان محسوب مي شد؛ تجربه اي مشترک که کمک به التيام زخم هاي گذشته مي کرد و اميدي براي آينده در مردم آن جا احيا مي کرد.

بی شک نقشی که ورزش در اتحاد آفریقای جنوبی ایفا کرده است را نمی شود نادیده گرفت.

حالا هم والیبالیست های ایرانی توانسته اند یک شادی مشترک در بین مردم علاقه مند ایجاد کنند. به طوری که خیلی ها حسرت آن را می خورند که چرا برای ورزشی چون والیبال با این همه پتانسیل کمتر هزینه می شود و برای فوتبال که موفقیت چندانی به دست نمی آورد، آن همه هزینه بیهوده می شود.

البته عده ای هم معتقدند که باید دید صد درصد ورزشی داشت و نباید ورزش را دستمایه بحث های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و ... کرد.

شاید تا حدودی این دسته هم حق داشته باشند، ولی نمی شود تاثیراتی که ورزش بر پیکره یک جامعه می گذارد را نادیده گرفت.

نیاز جامعه امروز ایجاب می کند که حتی به یک لطیفه کوچک هم توجه شود و به آن خندید، چه برسد به آنکه حالا والیبال به چنین موفقیت بزرگی رسیده است. فرصت را نباید از دست داد. فرصت چند روز خوشحال بودن را. به هر حال غنیمتی است!