آقای احمدی نژاد! به کجا چنین شتابان؟

عصرایران - چرا شورای پول و اعتبار ، هنگامی که محمود احمدی نژاد در سفر آمریکای لاتین بود ، افزایش نرخ سود بانکی به 21 درصد را تصویب کرد؟
جواب مشخص است:‌ اگر با حضور رئیس جمهور این موضوع بررسی می شد ، احمدی نژاد حتماً مانع از تصویب این طرح می شد.
گفته می شود رئیس کل بانک مرکزی تا کنون سه بار از این شورا خواسته است نرخ سود بانکی را افزایش دهد ولی هر بار شخص احمدی نژاد با آن مخالفت کرده است.

از این رو اعضای شورا ، سفر احمدی نژاد به آمریکای لاتین را مغتنم دانستند و طرح کارشناسانه افزایش نرخ سود سپرده های بانکی به بالاتر از نرخ تورم  را تصویب کردند تا بلکه روند فرار سرمایه از بانک ها را متوقف کنند.

با این حال احمدی نژاد بلافاصله بعد از بازگشت از سفر ،‌ تمام رشته ها را پنبه کرد و متعاقب آن ، معاون اقتصادی معاون اولش مصاحبه ای با خبرگزاری فارس انجام داد و به طرز شگفت انگیزی اساس این مصوبه را زیر سوال برد و مدعی شد که اصلاً چنین چیزی تصویب نشده است! این در حالی است که در هفته گذشته اعضای حاضر در جلسه شورای پول و اعتبار خبر تصویب این مصوبه را به رسانه ها دادند و کارشناسان اقتصادی نیز آن را به عنوان اقدام مثبت دولت در کنترل بازار ارز و طلا و زمین و مسکن ستودند.

حال سوالی که از آقای رئیس جمهور مطرح است این که چرا برغم اجماع تمام کارشناسان و خبرگان علم اقتصاد و حتی عموم مردم مبنی بر این که در شرایط حاضر افزایش نرخ سود بانکی تنها راه خروج از بحران است ، ایشان ساز مخالفت می زنند و همچنان اصرار دارند که نرخ سود بانکی باید زیر نرخ تورم باشد؟!

این یک مساله ساده است:‌ اگر نرخ سود بانکی زیر نرخ تورم باشد ، سرمایه سپرده گذار ، در گذر زمان ارزش مادی خود را از دست می دهد. چنین شخصی برای حفظ ارزش سرمایه اش ناگزیر آن را از بانک خارج می کند و آن را به سمت بازارهایی مانند سکه ، ارز ، زمین ، مسکن و ... سوق می دهد و نتیجتاً یک تقاضای کاذب ایجاد می شود و تعادل بازار به هم می ریزد.

همچنین با کم بودن نرخ سود بانکی ، صاحبان خانه ها ترجیح می دهند به جای گرفتن رهن از مستأجرها و سپردن آن به بانک، اجاره ماهانه بیشتری طلب کنند و بدین ترتیب فشار مضاعفی بر مستأجران وارد می شود.

به علاوه وقتی مردم پول های خود را از بانک ها خارج می کنند ، سیستم بانکی منابع لازم برای تأمین مالی بخش تولید و کشاورزی را نخواهد داشت و بدین وسیله بسیاری از تولید کننده ها نیز دچار مشکل می شوند و زنجیره ای از مصائب در اقتصاد کشور شکل می گیرد کما این که هم اکنون نیز شاهدش هستیم.


همان طور که ملاحظه می شود ، افزایش نرخ سود بانکی سپرده گذاران به بالای نرخ تورم ، جزو امور بدیهی و مسلم است و عدم این افزایش نیز در اقتصاد ملی فاجعه بار ؛ با همه این اوصاف و در حالی که یک مملکت - از کارشناسان گرفته تا فعالان اقتصادی و مردم عادی - می گویند که نرخ سود بانکی باید معقول شود ، یک نفر که به عنوان رئیس جمهور ، قدرت اجرایی هم دارد ، بر خلاف نظر همه اصرار دارد که وضع کنونی خوب است و سود بانکی نباید از جایش تکان بخورد!

سوال این است:‌ آقای احمدی نژاد چرا؟‌
موافقان افزایش سود بانکی ، هم دلایل علمی خود را مطرح می کنند و هم نتیجه وضعیت کنونی را به طور ملموس نشان می دهند؛ دلیل و منطق شما چیست؟!
اگر دلیلی بر این اصرار چند ساله دارید اعلام کنید تا اگر منطقی بود بقیه بپذیرند ولی اگر استدلال مقبولی ندارید و فقط می پندارید که پذیرش افزایش نرخ سود به معنای عقب نشینی شما از موضع چند ساله تان است و شما هم عقب نشینی را در شأن خود نمی دانید ، باید گفت که راه درستی در پیش نگرفته اید.

هم اکنون ارزش پول ملی روز به روز کاهش می یابد ، سرمایه ها به سمت بازار طلا و سکه و زمین و خانه رفته و عنقریب است که انفجاری خانمانسوز دیگر در عرصه مسکن رخ دهد . مستاجرها که دلشان به اندک اندوخته ای  خوش بود که به عنوان رهن به صاحب خانه ها بپردازند ، ناگزیرند اجاره بهای بیشتری بپردازند و ... ولی شما همچنان با علت العلل این مشکلات کنار آمده اید و از نرخ پایین سود بانکی دفاع می کنید. شما که در بازار سکه و ارز و افزایش بی رویه قیمت های آن ذی نفع نیستید ، پس چرا این همه مقاومت در برابر نظرات همه کارشناسان؟!

آقای رئیس جمهور! باور کنید نه تنها امنیت اقتصادی که امنیت روانی ملت مخدوش شده است.

روزی که خبر رسید نرخ سود سپرده های بانکی افزایش یافت ،‌همه گفتند که یک کار خوب و مثبت انجام شده ولی اینک خبر می رسد که همین یک اقدام مثبت را هم شما رد کرده اید ؛ واقعاً چرا ؟ آیا  می پندارید "اقتصاد" کارمند شماست که با دستور شما حرکت کند؟ اشتباه نکنید ؛ اقتصاد قواعد خود را دارد و این قواعد خود را بر هر دستور و مصوبه مغایر تحمیل می کنند ، حتی اگر آمر ، بالاترین مقام اجرایی یک کشور باشد.

آقای احمدی نژاد! مردمداری و خود را نوکر ملت دانستن ، این نیست که مسوولان سوار بر خودرو ، سر خود را از سانروف آن بیرون بیاورند و به استقبال کنندگان دست تکان دهند و در سخنرانی از آنها تعریف و تمجید کنند ؛ بلکه یک تصمیم درست اقتصادی که می تواند نفس مردم را اندکی باز کند و مشکلی از مشکلات آنها حل کند ، بزرگترین خدمت به این مردم نجیب و رنجدیده است... به فکر مردم باشید.