درباره قطعه چهارم اين آزادراه وعده‌ داده شد كه تا پايان سال 90 به بهره‌برداري برسد. اما به‌رغم وعده ‌داده شده، مسوولان در زمستان اعلام كردند كه به دليل سرماي زودرس، كوهستاني بودن منطقه و رانش زمين در اين قطعه، افتتاح آن در سال 90 ممكن نيست.

"تاكنون آزادراه تهران - شمال در قطعه چهارم، 90 درصد پيشرفت فيزيكي داشته و فقط آسفالت آن مانده است تا اين بخش امسال افتتاح شود." اين اظهارنظر يك مقام مسئول در وزارت راه و بيانگر آخرين وضعيت بزرگراهي ست كه قرار بود قطعه چهارم آن پس از سالها تا پيش از پايان سال 90 افتتاح شود ... اما نشد.

به گفته معاون وزير راه و شهرسازي زمان افتتاح قطعه چهارم آزادراه تهران- ‌شمال كه از آرزوهاي ديرينه مردم براي سفري ايمن به شمال كشور به شمار مي‌رود، امسال خواهد بود.

احمد صادقي - معاون وزير راه و رييس شركت ساخت و توسعه زيربناهاي حمل و نقل كشور - در گفت و گو با خبرنگار ايسنا، با اعلام پيشرفت فيزيكي 90 درصدي قطعه چهارم آزادراه تهران - شمال، خاطرنشان كرد: در قطعه يك اين بزرگراه نيز شاهد پيشرفت 40 درصدي هستيم.

كلنگ پروژه آزادراه تهران ـ شمال در سال 75 به زمين زده شده تا تمام وزراي منصوب شده در وزارت راه با وعده افتتاح اين پروژه وارد وزارتخانه شوند و بدون تحقق آن كرسي وزارت را به ديگري بسپارند. در ادامه اين نهضت وزير راه و شهرسازي دولت دهم نيز چندي ‌پيش اعلام كرد كه اين پروژه تا پايان دولت دهم به پايان مي‌رسد.

به گزارش ايسنا، در حالي همچنان وعده‌ها براي افتتاح اين آزادراه محقق نمي‌شود كه مطالعات ساخت آن براي نخستين بار با وعده پنج ساله براي ساخت، در سال 1356 به تصويب رسيد و هزينه آن طبق نظر فرانسوي‌هايي كه داوطلب اجراي آن بودند تا پايان زمان 10 ساله پس از بهره‌برداري حدود 750 ميليارد ريال برآورد شده بود، اما در نهايت كلنگ آن در سال 1375 به زمين خورد و قرارداد مشاركت با بنياد مستضعفان با برآورد دو هزار و 500 ميليارد ريال و سهم‌الشراكه وزارت راه به مبلغ 150 ميليارد ريال به صورت مقطوع جهت تملك اراضي به وسيله دولت و بقيه تعهدات و هزينه‌هاي تكميل و بهره‌برداري توسط بنياد منعقد شد.

اما مشكلات متعدد، ساخت و عمليات اين پروژه را متوقف كرد و به سال 1382 كشاند؛ به‌طوريكه در آن سال قرارداد ساخت منطقه يك اين آزادراه با يك شركت چيني به مبلغ 245 ميليون دلار امضا شد، اما به دليل بروز مشكل در باز كردن اعتبار اسنادي (LC) توسط ايران، نارضايتي از مديريت شركت چيني، تملك اراضي، موافقت بيمه چين و بسياري از عوامل ديگر به تعويق افتاد و عملا اعتبار اسنادي آن تا اواخر سال 1385 باز نشده بود كه به دليل گذشت مدت زمان طولاني و مقطوع بودن قرارداد، پيمانكاران چيني خواستار تغيير و افزايش قيمت تا 790 ميليون دلار شدند و مجددا با 400 ميليون دلار دوباره با شركت جديد چيني قرارداد امضا و مقرر شد به مدت سه سال منطقه يك اين آزادراه به طول 32 كيلومتر (كن تا دوآب شهرستانك) تحويل داده شود.

و حال، پس از گذشت دو دهه وقتي چنين وعده‌هايي عملي نشوند بي‌اعتمادي مردم را درپي دارند و از آنجايي‌ ه اين پروژه براي سرعت 80 كيلومتر در ساعت جوابگو نخواهد بود، ممكن است در صورت طولاني‌تر شدن زمان اجرا توجيه خود را از دست بدهد.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه