یوسف کرمی گفت: شب قبل از مسابقه یک لحظه فکر کردم به ته دره افتادم، به یکی از دوستان که دکتر روانپزشک است همان لحظه با تهران تماس گرفتم و با او در مورد استرسی که داشتم صحبت کردم و او خیلی مرا آرام کرد اما باز هم تنهایی باعث شد که استرس بر من غلبه کند. برخی پس از اینکه من در بازی اولم شکست خوردم اعلام کردند که چرا کرمی لبخند به روی لبهایش داشت، من باید اعلام کنم که به هیچ عنوان دوست ندارم جلوی دوربین گریه کنم و اصلا دوست ندارم که کسی گریههایم را ببیند.
فارس - تکواندوکار وزن سوم تیم ملی گفت: به دلیل نبود روانشناس در لندن، شب قبل از مسابقه اول دچار استرس شدم.
نشست خبری مسئولان فدراسیون تکواندو و کاوران اعزامی این رشته به لندن در خانه تکواندو برگزار شد.
یوسف کرمی، کاپیتان تیم ملی در صحبتهای خود اظهار داشت: واقعا اگر من میتوانستم در این مسابقات حتی مدال برنز را بگیرم این حواشی و اتفاقات پیش نمیآمد. هیچ کدام از ما در این مسابقات مشکل فنی نداشتیم.کادر فنی نیز پیش از اعزام مسابقات تا آنجایی که توان داشت برای ما تلاش کرد.
وی ادامه داد: من خودم خیلی آماده بودم تا یک روز قبل از مسابقه همه چیز آماده بود. اصلا به باخت فکر نمیکردم به خاطر اینکه تمام لحظات حضور در المپیک را یک بار حفظ کرده بودم.
وی افزود: موفقیت در مسابقات حفظ یک پازل است که اگر یک تکیه آن نباشد پازل کامل نمیشود. شب قبل از مسابقه وقتی به پیش کشتیگیران رفتم آنها دکتر تغذیه، ماساژور و چند مربی کنارشان حضور داشتند اما من آن شب را کاملا تنها بودم. به خاطر اینکه معتمد در آن شب مسابقه داشت و کادر فنی کنار وی بودند. در آنجا یک لحظه فکر کردم به ته دره افتادم، به یکی از دوستان که دکتر روانپزشک است همان لحظه با تهران تماس گرفتم و با او در مورد استرسی که داشتم صحبت کردم و او خیلی مرا آرام کرد اما باز هم تنهایی باعث شد که استرس بر من غلبه کند.
کرمی در ادامه گفت: روز اول مسابقه با حریف اسپانیایی مسابقه دادم که یک بار وی را با همین امتیازی که مقابل او شکست خوردم شکستش داده بودم. روز اول مسابقات اگر یک کمربند قرمز هم مقابل من قرار میگرفت به راحتی مرا شکست میداد. باور کنید من شب تا صبح بیدار بودم، اگر دکتر روانشناس کنار تیم بود این اتفاقات رخ نمیداد. کل دنیا با روانشناس در مسابقات حضور داشتند اما از چنین امتیازی برخوردار نبودیم.
تکواندوکار وزن سوم المپیک گفت: من چهار سال از بهترین روزهای زندگیام را برای موفقیت در المپیک لندن تلاش کردم، متأسفانه به آنچه که میخواستیم نرسیدم شاید حکمت خدا بود.
کرمی در پایان گفت: برخیها پس از اینکه من در بازی اولم شکست خوردم اعلام کردند که چرا کرمی لبخند به روی لبهایش داشت، من باید اعلام کنم که به هیچ عنوان دوست ندارم جلوی دوربین گریه کنم و اصلا دوست ندارم که کسی گریههایم را ببیند. من تلاش کردم متأسفانه شرمنده مردم شدم.