صرفه جویی در انرژی دستاوردها و امتیازات زیست محیطی قابل توجهی را نیز در پی دارد. بر همین اساس، اجرایی شدن سیاست‌های برنامه ریزی شده دولت‌ها برای بهره‌وری انرژی می تواند به کاهش 68 درصدی انتشار دی اکسید کربن جهانی منجر شود.

به گزارش گروه بین الملل زیست نیوز، نادیده گرفتن بهره‌وری و صرفه جویی در مصرف انرژی طی بازه زمانی 1980 تا 2010 موجب شده تا مصرف انرژی جهانی به میزان 35 درصد افزایش یابد. این نکته در گزارش "چشم انداز جهانی انرژی 2012" که در دوازدهم نوامبر سال گذشته توسط "آژانس بین المللی انرژی" منتشر شد، مورد توجه قرار گرفت.

این گزارش نشان می دهد که تا سال 2035 ما می توانیم میزان صرفه جویی انرژی را تقریبا به یک پنجم از تقاضای جهانی برسانیم. به عبارت دیگر، بهره‌وری انرژی به اندازه میزان منابع و تامین بدون محدودیت انرژی مهم است. از این رو، حرکت به سوی بهره‌وری و افزایش تلاش‌ها در این زمینه می تواند به عنوان یک سیاست انرژی متحد که مزایای متعددی را در پی دارد، مورد توجه قرار بگیرد.

اما نکته جالب توجه در این زمینه این است که ما می توانیم تنها با استفاده از فناوری‌های مقرون به صرفه‌ای که اکنون در اختیار داریم، رشد استفاده از منابع انرژی اصلی را در سراسر جهان به نصف کاهش دهیم. در حقیقت، برای تحقق این مساله به پیشرفت‌های غیر منتظره و شگرف فناوری نیازی نداشته و تنها باید موانع موجود در مسیر اجرای اقدامات بهره‌وری انرژی که از نظر اقتصادی پایدار هستند را برطرف کنیم.

اگر کشورها سیاست‌های جدیدی که تا پیش از این اعلام کرده‌اند را اجرایی کنند، جهان آمار 1.8 درصدی حجم انرژی سالانه در بازه زمانی 2010 تا 2035 را کسب خواهد کرد که افزایشی چشمگیر نسبت به رقم یک درصدی دوره 25 ساله پیش از این بازه زمانی محسوب می شود. حجم انرژی معیاری مهم محسوب می شود زیرا میزان بهره‌وری انرژی در یک نظام اقتصادی را نشان می دهد.

اما این سیاست‌های برنامه ریزی شده چه مواردی را شامل می شوند؟ برای پاسخ به این پرسش می توان به این نمونه‌ها اشاره کرد: چین در تلاش است حجم انرژی مصرفی خود را تا سال 2015 به میزان 16 درصد کاهش دهد. آمریکا استانداردهای جدیدی در زمینه سوخت اقتصادی برای حمل و نقل در نظر گرفته است. اروپا نگاهی به کاهش 20 درصدی تقاضا برای انرژی تا سال 2020 دارد. ژاپن نیز در مسیر کاهش 10 درصدی مصرف برق تا سال 2030 حرکت می کند.

اما از آنجایی که تحقق این سیاست‌ها ممکن به نظر می رسد و تاثیر چشمگیری بر ظرفیت صرفه جویی انرژی ندارند، آژانس بین المللی انرژی طرح منسجمی را برای صرفه جویی هرچه بیشتر ارائه کرده که با عنوان "سناریو جهان کارآمد" شناخته می شود. در میان مواردی که مورد توجه قرار گرفته‌اند، این طرح خواستار مشهود بودن بهروه‌وری انرژی برای مصرف کنندگان، جلوگیری از فروش فناوری‌های ناکارآمد از طریق وضع قوانین و ایجاد روش‌های تامین مالی بهتر شده است.

موفقیت آمیز بودن طرح آژانس بین المللی انرژی می تواند به کاهش تقاضا برای نفت به میزانی برابر با نفت تولیدی فعلی روسیه و نروژ منجر شود. همچنین، بازده اقتصادی در سراسر جهان تا سال 2035 به میزان 18 تریلیون دلار افزایش یافته که برابر با مجموع بازده اقتصادی فعلی آمریکا، کانادا، مکزیک و شیلی است. در این میان، کشورهایی که بیشترین سود را از این شرایط خواهند برد شامل هند با افزایش 3 درصدی تولید ناخالص داخلی، چین 2.1 درصد، آمریکا 1.7 درصد و اروپا 1.1 درصد تا سال 2035 هستند.

اما هزینه‌هایی نیز باید در این مسیر پرداخت شود. جهان نیازمند به کارگیری حدود 11.8 تریلیون دلار در فناوری‌های بهره‌وری انرژی است. اما این هزینه با صرفه جویی 17.5 تریلیون دلاری در خرید سوخت و 5.9 تریلیون دلاری در استخراج و حمل و نقل سوخت، تولید زیست سوخت و ساخت زیرساخت‌های برق جبران خواهد شد. از این رو، با توجه به آمار و ارقام ارائه شده از سوی آژانس بین المللی انرژی، بهره‌وری انرژی ارزش هزینه‌های پرداختی را دارد.