امامزاده‌ها چگونه ۳ برابر شده اند؟

عضو کمیسیون اصل نود قانون اساسی در سخنانی تعجب برانگیز از چند برابر شدن شمار مقبره امامزاده های کشور در مدتی کوتاه خبر داد. محمدعلی پورمختار در این رابطه گفته است که یکی از شکایت‌ ها این است که در مدتی کوتاه، شمار مقبره امامزاده‌های کشور از ۴ هزار به ۱۱ هزار افزایش پیدا کرده است.
 
به گزارش افكارنيوز، بر اساس برخی آمار منتشر شده تعداد مقبره امامزادگان ايران در اوايل انقلاب اسلامي يک هزار و پانصد مقبره بوده و بنابر آمارهای رسمی تا سال جاری بالغ بر ۱۰ هزار و پانصد مقبره رسیده است و اين بدان معناست که طي سي سال گذشته به طور ميانگين، سالانه تعداد ۳۰۰ امامزاده در ايران فوت کرده اند! نکته درخور توجه این جاست که بیش از پنج هزار تن از امامزادگان مدفون در ايران را به نام امام موسی کاظم (ع) نسبت می دهند.
 
بدون شک یکی از مسائلی که که در تاریخ اسلام به عنوان آفت این دین مبین مطرح بوده است رواج خرافه است و بسیاری از دشمنی هایی که نتوانسته به صورت رو در رو به مصاف بیاید در قالب خرافات به جنگ ریشه ها رفته است و در این میان وطیفه اصلی متولیان، زدودن زنگار خرافه از باورها و اعتقادات مردم و کید بدخواهان است. 
 
به عنوان نمونه می توان به ظهور یکی از همین امامزاده ها در یکی از شهرستانها اشاره کرد. ماجرا از آن جا شروع می شود که شرکت گاز این شهرستان در حفاری های خود برای عملیات گازرسانی در یک خیابان به مقبره ای قدیمی با تخته سنگ های بزرگ برمی خورد و همین شروع قصه ها، رؤیاپردازی ها و خواب های دیده و ندیده برخی اهالی می شود.
 
پس از این حادثه بدون کوچکترین اجازه از نهادهای دولتی برخی افراد شروع به ساختن بارگاه و نصب تابلو در منطقه می کنند. این در حالی است که مقبره مذکور در وسط یک محله مسکونی و خیابان با عرض کم قرار دارد. سودجویان با این حربه تکراری که امام موسی کاظم (ع) فرزندان زیادی دارند و کمتر کسی به نسب شناسی مقبره مذکور شک می کند، یک مقبره را به دو نفر افزایش داده و اين قبور را به عنوان دختران امام موسي کاظم (ع) - دقت شود با يک واسطه- معرفي مي کنند به این امید که مردم در نهایت از این که دو فرزند دیگر این امام معصوم کشف شده اند ابراز شادمانی می کنند.
 
ذکر این نکته خالی از توجه نیست که مردم روستاهای ایران به طور معمول قبرستان منظم و مشخص به سان آن چه که امروز تحت نظارت سازمان های دولتی شاهد هستیم نداشتند و معمولاً قبرستان های متعدد در نقاط مختلف روستاها حفر می شد و مردم مردگان خود را در محلی نزدیک به محل سکونت خود دفن می کردند. قبر مذکور نیز در کنار مقبره های متعدد دیگر در همین خیابان قرار دارد. با این نگاه هر کدام از مقبره ها می توانستند مستعد بروز یک امامزاده باشند!

نکات جالب ديگر در اين رابطه خواب ديدن هاي فراوان خانه هاي اطراف در مناقب اين امامزاده ها و نصب زيارت نامه بر سر قبور آنهاست و سنگي که در اثر حفاري از زير زمين در آورده شده و به گوشه اي انداخته شده است.

برخي از افراد با نقل اينکه از اين سنگ خون جوشيده است بر سر آن نشسته و دعا مي خوانند و سنگ را مي بوسند که يکي از تصاوير را در عکس بالا مي بينيد.