در مغز زنان، در مقایسه با مردان، سلولهای بیشتری به گفتار اختصاص یافته اند؛ و این یکی از دلایلی است که باعث می شود زنان راحت تر باب گفتگو را باز کنند، بیشتر صحبت کنند و احتمالاً توانایی بیشتری در مهارتهای کلامی داشته باشند.

دکتر «لوران بریزندین» گفت: تفاوتهای ذاتی بین مغز زنان و مردان یکی از علتهای پرچانگی زنان در مقایسه با مردان است.

به گزارش فارس به نقل از روزنامه انگلیسی دیلی میل، موضوعی هست که یک نیمه جمعیت دنیا همواره آن را مطرح می کنند اما نیم دیگر جمعیت قاطعانه ردش می کنند: زنان بیشتر از مردان صحبت می‌کنند.

واقعیّت این است که زنان تقریباً سه برابر مردان صحبت می کنند. یک زن متوسط، روزانه 20 هزار کلمه صحبت می کند که تقریباً 13 هزار کلمه از یک مرد متوسط بیشتر است.

زنان همچنین با سرعتی بیشتر از مردان حرف می زنند و وقتی سفره دلشان را برای دور و بری هایشان باز می کنند از شنیده شدن صدای خودشان لذت می برند.

این مطالب، نتایج بخشی از تحقیقاتی هستند که در کتاب نوشته شده یک روانپزشک زن به آنها اشاره شده است.

دکتر «لوران بریزندین» گفت: تفاوتهای ذاتی بین مغز زنان و مردان یکی از علتهای پرچانگی زنان در مقایسه با مردان است.

وی در کتاب «ذهن زنان» نوشت: در مغز زنان، در مقایسه با مردان، سلولهای بیشتری به گفتار اختصاص یافته اند؛ و این یکی از دلایلی است که باعث می شود زنان راحت تر باب گفتگو را باز کنند، بیشتر صحبت کنند و احتمالاً توانایی بیشتری در مهارتهای کلامی داشته باشند.

حتی اگر این دلیل هم برای توجیه پرحرف‌تر بودن زنها کافی نباشد، یک تفاوت فیزیولوژیکی دیگر بین زنان و مردان وجود دارد: تنها عمل صحبت کردن باعث شارش انبوهی از پیک های عصبی در مغز زنان و ایجاد نوعی حالت «نشئه احساسی» در آنها می شود، حالتی که دانشمندان آن را مشابه احساس اوجی می دانند که فردی معتاد به هروئین پس از مصرف مواد، تجربه می‌کند.

دکتر بریزندین که خود را طرفدار جنبش زنان معرفی می کند معتقد است این تفاوتها از رحم مادر آغاز می شوند، یعنی همان زمانی که هورمون مردانه «تستسترون»، مغزِ در حالِ شکل گیریِ جنین مذکر را قالب بندی می کند.

نتیجه این فرایند این است که پسرها و مردها کمتر از همتایان مونثشان صحبت می کنند و یا کمتر برای ابراز احساساتشان تلاش می کنند.

بریزندین که در شهر سانفرانسیسکو صاحب کلینیکی به نام «هورمون و خلق‌و‌خو» است، نوشت: زنها یک بزرگراه هشت بانده برای پردازش هیجانات دارند، اما مردها تنها یک جاده کوچک شهری برای این کار دارند.

بریزندین که کتابش را بر اساس کارهای بالینی و تحلیل بیش از 1000تحقیق علمی به رشته تحریر آورده گفت: «چیزی به نام مغز تک جنسیتی وجود ندارد.»

او معتقد است که زنان و مردان دنیا را کاملاً متفاوت ادراک می کنند و شاید با کسب بینش درباره همین تفاوتهاست که آنها می‌توانند ارتباطات سالم‌تر و بهتری را با یکدیگر برقرار کنند.