سایت دویچه وله نوشت : نوشتن نامه‌، جمع‌آوری اطلاعات برای مشتری و فرستادن درخواست کار، مواردی هستند که ما تمایل داریم آنها را به تعویق بیندازیم. موکول کردن کار امروز به فردا عادتی رایج است، اما می‌تواند حتی به سلامت ما آسیب برساند.

ماه‌ها است که تاریخ سخنرانی شما در محل کارتان مشخص است. اما تا دو روز قبل از سخنرانی هنوز برگه‌هایی که بایستی حاوی مطالبی باشند که شما می‌خواهید در مورد آن صحبت کنید، خالی هستند. ما تمایل داریم وظایف و مسئولیت‌ها، چه مرتبط با محل کار و چه در زندگی خصوصی را دائما به وقتی دیگر موکول کنیم.

تا زمانی که فرد بتواند وظایفش را در پایان به طور کامل انجام دهد، عادت به تعویق انداختن برای او ضرری به همراه ندارد. اما بیشتر اوقات همه چیز بر وفق مراد پیش نمی‌رود و به تعویق انداختن کارها باعث می‌شود وظایف متعدد روی هم تلنبار شوند.

در این موقعیت فرد مجبور می‌شود تمام این کارها را در مدت زمانی بسیار محدود انجام دهد. گاهی اوقات عواقب به تاخیر انداختن وظایف نه تنها به خود فرد بلکه به تیمی که او در آن کار می‌کند نیز آسیب می‌رساند.

نقش اینترنت در گرایش به انجام کارها در آخرین لحظات

"سوزانه واتسکه اوتو" (Susanne Watzke-Otto)، مربی بدن‌سازی می‌گوید: «پژوهش‌های جدید نشان داده‌اند که در آلمان تقریبا نیمی از افراد تمایل دارند که کارهای خود را به تعویق بیاندازند.»

به نظر واتسکه اوتو، اینترنت نقش مهمی در امروز و فردا کردن افراد برای انجام کارهایشان ایفا می‌کند.

اینترنت با ارائه سرگرمی‌ها و مطالب به ظاهر سودمند، توجه افراد را به خود جلب می‌کند و آنها به راحتی از کار و وظایف روزمره خود غافل می‌مانند. البته به گفته او ژن‌ها نیز موثر هستند.

به طور مثال در زمان ما قبل تاریخ بسیار حیاتی بود تا تمام توجه و نیروی فرد روی زمان حال متمرکز باشد و توانائی برنامه‌ریزی کردن برای آینده از اهمیت چندانی برخوردار نبود.

اما کسی که مرتب کارهایش را در"دقیقه نود" انجام می‌دهد، با سلامتی خود بازی می‌کند.

پژوهش‌های مختلف نشان داده‌اند که اینگونه افراد بیشتر دچار سرماخوردگی و آنفولانزا می‌شوند و معمولا بیشتر از دیگران از ناراحتی‌های معده و بی‌خوابی رنج می‌برند. آنها خود معمولا به این مسئله آگاهند که رویه‌ به تعویق انداختن کارها استرس زیادی به همراه می‌آورد، اما نمی‌توانند درک کنند که مشکل از کجاست.

به تعویق انداختن کارها باعث می‌شود وظایف متعدد روی هم تلنبار شوند. در این موقعیت فرد مجبور می‌شود تمام این کارها را در مدت زمانی بسیار محدود انجام دهد.

واتسکه اوتو اعتقاد دارد که اینگونه افراد معمولا نسبت به زمانی که برای انجام وظایف خود در اختیار دارند زیاده از حد خوش‌بین هستند. داشتن توقع زیاد از خود و در عین حال عدم اعتماد به نفس، شروع به کار را برای آنها سخت می‌کند.

به این ترتیب آنها زمانی زیادی را از دست می‌دهند و هر چه مهلتشان کمتر می‌شود، استرس بیشتری به آنها وارد می‌شود.

راه‌های مقابله با عادت به تعویق انداختن وظایف

برای مقابله با این عادت دست و پا گیر واتسکه اوتو توصیه می‌کند که هر چه زودتر کارهایی انجام شوند که چندان وقت‌گیر نیستند.

یادداشت کردن کارها نیز روشی است که برای بسیاری از افراد موثر است، زیرا نوشتن باعث می‌شود که مسئولیت بیشتری در قبال وظایف خود احساس کنیم.

بسیاری از افراد هنگامی که پروژه‌ بزرگی را در محل کار بر عهده می‌گیرند، احساس ترس می‌کنند و ناخودآگاه شروع کار را به تعویق می‌اندازند.

در اینگونه موارد واتسکه اوتو پیشنهاد می‌دهد که وظایف به ظاهر بزرگ و پیچیده را برای خود در مراحل کوچک با وظایف مشخص تعریف کنیم.

برخی اعتقاد دارند که اگر وظایف مربوط به پروژه‌ای بزرگ را در آخرین فرصت انجام دهند، فشار زمانی به آنها کمک می‌کند تا به نتیجه‌ بهتری دست یابند.

هنگامی که اینگونه افراد علی‌رغم قرار دادن خود در شرایط استرس‌زا، در انجام کارهای خود موفق می‌شوند، گمان می‌کنند که دلیل موفقیت‌شان کار کردن در شرایط استرس‌زا بوده است.

واتسکه اوتو به تمام کسانی که قصد مقابله با انجام کارها در دقیقه نود را دارند، توصیه می‌کند که منتظر نباشند که میل به انجام کار خود به خود در آنها ایجاد شود، بلکه زودتر اقدام به رفع و رجوع وظایف کنند.

برای ایجاد انگیزه می‌توان پس از هر مرحله به عنوان جایزه کار خوشایند و مفرحی انجام داد، مانند گوش دادن به موسیقی یا گپ زدن با دوستان و همکاران.