درباره دعوت نشدن دانیال داوری

سایت گل -  سال هایی که فوتبال در نگاه رسمی به عنوان ورزشی که « 22 مرد گنده بدون اینکه خجالت بکشند دنبال یک توپ می دوند» هنوز بین مباح و حرام دست و پا می زد شایعه شد که حمید علیدوستی مهاجم ترکه ای تیم ملی فوتبال را به دلیل اینکه گیتار می زد خط زده اند، بعدها شایعه شد حمید درخشان را با آن پا به توپ دلچسب اش فقط به این دلیل خط خورد که بی ام و آلبالویی رنگ سوار می شد. رنگی که احتمالاً در آن فضای سیاه و سفید زیادی جلف بوده! خط زدن یکی دو بازیکن که صدای پاسور بازی شان را حاجی مایلی شنیده بود هم حکایتی سوزناک دارد و ...!

 حالا نوبت دانیل داوری است. دروازه بانی که قرار بود «سپ مایر» وطنی شود.اوکه بعد از نزدیک به یکسال پیگیری و به عنوان نمونه عالی یک کشف استعداد به تیم ملی دعوت شد و شب سال نو را با بازیکنان ایرانی تحویل کرد، در لیست نیست.

 بعد از هیاهوی بسیار برای دعوت از دروازه بانی که فارسی را بدتر از « فریدون زندی» حرف می زند و احتمالاً مثل او در فرودگاه خواهد گفت:« دیشب صبح رسیدم»! خط زدن ناگهانی اش مثل کشف کردنش لابلای آن همه موبور آلمانی حیرت انگیز است.

 در اینکه آیا او  می توانست ما را به بهشت سالسا برساند تردیدهای بسیاری وجود دارد، اما مردم حق دارند بپرسند که تصمیم هایی از این دست را چه کسی می گیرد و نخ این عروسک ها دست چه کسی است؟ آیا ما محکوم به تماشای این خیمه شب بازی هستیم؟

وقتی استانکو سرمربی پرسپولیس بعد از چند قهرمانی غافلگیرکننده با نامهربانی از این تیم کنار گذاشته شد، مجله طنز و کاریکاتور در کارتونی او را به تصویر کشیده بود که از امیرعابدینی ملتمسانه و البته امیدوار به بازگشت می پرسید: - با من کاری نداری؟

 و آقای مدیرعامل بدون اینکه سرش را از روی کاغذهای روی میز بلند کند به او می گفت:
- در را پشت سرت ببند!
 حالا در را پشت سرت ببند دنیل!