"یادداشت های گمشده" قیصر امین پور

عصرایران؛ سید جواد سیدپور- "گل ها همه آفتابگردانند" و قیصر نیز گل بود و آفتاب گردان و به آفتاب پیوست.

"مرگ از طنین هرگز/ می زاید" و قیصر گفت: "هرگز / دلم نخواست بگویم"/ هرگز ".

با آن پیکر رنجورش زندگی را سرافرازانه زیست و خطی از نور بر روشنایی شب حیات کشید و رفت. زیاد نسرود اما عالی سرود و در خواب های کودکی اش گم شد.

" در خواب های کودکی ام/ هر شب طنین سوت قطاری/ از ایستگاه می گذرد".

و امروز سه شنبه است همان سه شنبه بی حوصله که او گفت:"سه شنبه؛/ چرا تلخ و بی حوصله؟/ سه شنبه؛/ چرا این همه فاصله؟/ سه شنبه؛/ چه سنگین! چه سرسخت، فرسخ به فرسخ/ سه شنبه/ خدا کوه را آفرید/" .

او گذشت. از ما گذشت. از زندگی گذشت، از همه چیز گذشت و رفت و به جاودانگی پیوست به یاران دیرین که آن سوی حیات اند:

                                             در غربت مرگ بیم تنهایی نیست
                                             یاران عزیز آن طرف بیشترند

به یاد او که قیصر ما بود و امان و امین ما، شعر "یادداشت های گم شده" اش را مرور می کنیم:

پس کجاست؟
چند بار
خرت و پرت های کیف بادکرده را
                                   زیرو رو کنم:
پوشه مدارک اداری و گزارش اضافه کار و کسر کار
کارت های اعتبار

کارت های دعوت عروسی و عزا
قبض های آب و برق و غیره و کذا

برگه حقوق و بیمه و جریمه و مساعده
رونوشت بخشنامه های طبق قاعده

نامه های رسمی و تعارفی
نامه های مستقیم و محرمانه معرفی

برگه رسید قسط های وام
قسط های تا همیشه ناتمام...

پس کجاست؟
چند بار
جیب های پاره پوره را 
              پشت و رو کنم:
چند تا بلیت تا شده
       چند تا اسکناس کهنه و مچاله
              چند سکه سیاه
صورت خرید خواروبار
صورت خرید جنس های خانگی...

پس کجاست؟
یادداشت های درد جاودانگی؟

عاملی که روند پیشرفت آلزایمر را تسریع می‌کند

تماشاخانه

دو دقیقه سینمای ناب از بهرام بیضایی (تماشا کنید)

دو دقیقه سینمای ناب از بهرام بیضایی (تماشا کنید)

فیلم های دیگر