"یادداشت های گمشده" قیصر امین پور

عصرایران؛ سید جواد سیدپور- "گل ها همه آفتابگردانند" و قیصر نیز گل بود و آفتاب گردان و به آفتاب پیوست.

"مرگ از طنین هرگز/ می زاید" و قیصر گفت: "هرگز / دلم نخواست بگویم"/ هرگز ".

با آن پیکر رنجورش زندگی را سرافرازانه زیست و خطی از نور بر روشنایی شب حیات کشید و رفت. زیاد نسرود اما عالی سرود و در خواب های کودکی اش گم شد.

" در خواب های کودکی ام/ هر شب طنین سوت قطاری/ از ایستگاه می گذرد".

و امروز سه شنبه است همان سه شنبه بی حوصله که او گفت:"سه شنبه؛/ چرا تلخ و بی حوصله؟/ سه شنبه؛/ چرا این همه فاصله؟/ سه شنبه؛/ چه سنگین! چه سرسخت، فرسخ به فرسخ/ سه شنبه/ خدا کوه را آفرید/" .

او گذشت. از ما گذشت. از زندگی گذشت، از همه چیز گذشت و رفت و به جاودانگی پیوست به یاران دیرین که آن سوی حیات اند:

                                             در غربت مرگ بیم تنهایی نیست
                                             یاران عزیز آن طرف بیشترند

به یاد او که قیصر ما بود و امان و امین ما، شعر "یادداشت های گم شده" اش را مرور می کنیم:

پس کجاست؟
چند بار
خرت و پرت های کیف بادکرده را
                                   زیرو رو کنم:
پوشه مدارک اداری و گزارش اضافه کار و کسر کار
کارت های اعتبار

کارت های دعوت عروسی و عزا
قبض های آب و برق و غیره و کذا

برگه حقوق و بیمه و جریمه و مساعده
رونوشت بخشنامه های طبق قاعده

نامه های رسمی و تعارفی
نامه های مستقیم و محرمانه معرفی

برگه رسید قسط های وام
قسط های تا همیشه ناتمام...

پس کجاست؟
چند بار
جیب های پاره پوره را 
              پشت و رو کنم:
چند تا بلیت تا شده
       چند تا اسکناس کهنه و مچاله
              چند سکه سیاه
صورت خرید خواروبار
صورت خرید جنس های خانگی...

پس کجاست؟
یادداشت های درد جاودانگی؟

انفجار گاز در کرج/ یک نفر کشته و ۴ مصدوم

تماشاخانه

بهرام بیضایی؛ روایت گر زخم‌های تاریخ / ای‌کاش التماسش می‌کردند در ایران بماند (فیلم)

دو دقیقه از فیلم وسترن که دستور زبان دوئل سینمایی را تغییر داد (تماشا کنید)

فیلم های دیگر