۰۳ دی ۱۴۰۳
به روز شده در: ۰۳ دی ۱۴۰۳ - ۱۷:۴۱
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۲۸۸۴۱۶
تاریخ انتشار: ۰۹:۳۶ - ۲۱-۰۵-۱۳۹۲
کد ۲۸۸۴۱۶
انتشار: ۰۹:۳۶ - ۲۱-۰۵-۱۳۹۲
تحلیلی از لوموند دیپلماتیک

اسرائیل یادآور آفریقای جنوبی قبل از ماندلاست

قاضی دنیس دیویس موقعیت را این بار تیره تر و مبهم تر از همیشه می پندارد و می گوید:احساس می کنم در سال 1965 و در آفریقای جنوبی هستم؛ وقتی که اوضاع پس از محکومیت نلسون ماندلا رو به وخامت گذاشت و او 27 سال پس از آن را در زندان سپری کرد.

منبع: لوموند دیپلماتیک
نویسنده: آلن گرش
مترجم: فربد عقیلی آشتیانی

عصر ایران - میشل بُل‌ریشار سال ها به عنوان خبرنگار لوموند در ژوهانسبورگ و اورشلیم مشغول فعالیت بوده  و به شرایط حاکم  بر این دو منطقه اشراف دارد. به تازگی کتابی از وی تحت عنوان «اسرائیل، آپارتاید نوین» به چاپ رسیده که در آن نگاه مداراجویانه موجود بر سر مسئله فلسطین به چالش کشیده می شود.

 نظر غالب برآن است که دو ملت متفاوت که هر کدام حق داشتن دولت مستقلی را دارند در سرزمینی مقدس سکنی گزیده اند و با اندکی مصلحت اندیشی و تفاهم و میدان ندادن به تندروها در مذاکرات سیاسی می توان صلح را در منطقه حاکم کرد؛ دیدگاهی که یکسره نادرست است و نسبتی با واقعیت ندارد؛ چرا که امروز شاهد سلطه دولتی اشغالگر بر مردمی هستیم که از تمام حقوق خود بی بهره اند؛ وضعیتی که با تفاوت هایی، یادآور نظام تبعیض آمیز حاکم در آفریقای جنوبی است که نژادپرستان علیه اکثریت سیاهپوست بومی این کشوراعمال می کردند و با نام «آپارتاید» شناخته می شد.

 نادیده گرفتن این وضعیت، ما را همدست کسانی قرار می دهد که دهه هاست مرتکب اعمال ناعادلانه شده اند و از رهگذر چنین نگاهی هیچ گاه  قادر به پیدا کردن راه خروجی از بن بست حاضر نخواهیم بود .در ادامه قسمتهایی از کتاب را مطالعه خواهیم نمود. امید است با خواندن و معرفی آن به دیگران، دیوار سکوتی که حول این مسئله شکل گرفته است شکسته شود:

در ژوییه ی سال 2008، گروهی متشکل از 22 نفر از اهالی آفریقای جنوبی در بازدید خود از اسرائیل و اراضی اشغالی با واقعیت هایی مواجه شدند که پیش از آن هیچ تصوری نسبت به آن نداشتند. آندرو فاینشتاین یکی از اعضای این گروه، در جریان کشتار جمعی یهودیان توسط نازی ها در جنگ جهانی دوم مادر خود به همراه ده خواهر و برادرش را از دست داده است. بدون شک وی نیز از دیدن بنای یَد و شِم (یادبود قربانیان هولوکاست) و عکس های و روایت های به جای مانده از قربانیان بسیار متاثر شده است. وی به همراه دیگر هموطنان خود اعم از اعضای کنگره ی ملی آفریقا، هیئت قضات، خبرنگاران، نویسنده ها، سفیدپوستان و سیاه پوستان و بومیان این کشور و ده ها نفر یهودی دیگر که همگی از مدافعان حقوق بشر بودند، به مدت پنج روز در امتداد شهرهای الخلیل و نابلُس و با عبور از اورشلیم و همچنین «دیوار حائل» به بازدید از این مناطق پرداختند.

 مسئله ی این گروه پیدا کردن راه حل، قضاوت و یا حتی مقایسه ی اسرائیل با رژیم آپارتاید نبود، بلکه آن ها طی ملاقات با نهادهای حقوق بشری و دیدار از تل آویو در تلاش برای لمس واقعیتهای نزاع اسرائیل و فلسطین از نزدیک بودند.

ژئوف بودلندر، حقوقدان یهودی این گروه، از آنچه دید یکه خورده و اظهار تاسف می کند از «گسترش مستعمره سازی، برخورد با ملتی در کشور خودشان همچون شهروندان درجه ی دوم آن کشور، سنگینی حضور نظامیان اشغالگر و نظارت بر تمام شئون زندگی فلسطینی ها به واسطه ی جداسازی دو گروه اجتماعی متفاوت که این افتراق روز به روزعیان تر می شود.»



وی بین نظام آپارتاید و رژیم اسرائیل تناسبی نمی بیند و از انجام مقایسه بین این دو خودداری می کند. اما باربارا هوگان که هشت سال از عمر خود را به علت اعتراض به تبعیض نژادی در زندان های آفریقای جنوبی سپری کرده است از وجود جاده های جداگانه برای مهاجر نشینان یهودی و فلسطینی ها شگفت زده شده است؛ از اینکه فلسطینی ها برای نقل مکان ملزم به اخذ اجازه نامه از دولت اسرائیل هستند، که برای وی تداعی کننده رفتار پیشین رژیم آفریقای جنوبی با سیاه پوستان است.

وی می گوید : « در آفریقای جنوبی کسانی که سفیدپوست نبودند در مناطق جداگانه زندگی می کردند، با این حال در آن زمان خبری از مسیرهای متفاوت برای رفت و آمد، ایستگاههای متعدد ایست-بازرسی، شماره پلاک های جداگانه برای وسائل نقلیه و دیوارهای حائل نبود. اصلا مشخص نیست این کارهای نامعقول تا کجا پیش خواهد رفت و چه نتایجی به بار خواهد داد؟ »

این عضو شورای ملی آفریقا از مشاهده "بی عدالتی، نفرت و ناامیدی" در خیابان های الخلیل و "وحشت در نگاه کودکان" و سکوتی که در خیابان های کمپ بلاطه در شهر نابلس حکم فرماست به تنگ آمده است.

 نوزیزوِ مادلالا-روتلج، عضو شورای ملی آفریقا و معاون سابق وزارت بهداشت این کشور می گوید: « این شهر تحت محاصره ی نظامیان در آمده است. آن ها همه ی تپه ها و ایستگاههای اطراف را به تصرف خود در آورده اند. نمی توان به دلخواه خود در شهر رفت و آمد کرد. چنین شرایطی هیچ گاه در آفریقای جنوبی حاکم نبود »

فشار بی امان اشغالگران، ایجاد محدودیت های روزافزون و تمایل به افزایش جداسازی ها توسط اسرائیل، این مبارزان کارکشته در راه آزادی را به مبارزه علیه آپارتاید واداشته است.

 قاضی دنیس دیویس که قبلا نیز به این مناطق سفر کرده است، موقعیت را این بار  تیره تر و مبهم تر از همیشه می پندارد و می گوید : « حضور همه جانبه ارتش، صف های طولانی ایست-بازرسی و یورش گاه و بیگاه سربازان، وضعیت را به مدد دستگاههای کامپیوتری در مقایسه با دوران آپارتاید طاقت فرسا تر و پیچیده تر کرده است، این ملاحظات امنیتی روش هایی غیر انسانی هستند که بر مردم اعمال می شود. احساس می کنم در سال 1965 و در آفریقای جنوبی هستم؛ وقتی که اوضاع پس از محکومیت نلسون ماندلا رو به وخامت گذاشت و او 27 سال پس از آن را در زندان سپری کرد. (طبق اعلام سازمان مدافعان حقوق زندانیان فلسطینی، 72 نفر بیش از بیست سال و 23 نفر بیش از بیست و پنج سال است که در زندان های اسرائیل به سر می برند) پس از صدور حکم ماندلا، دو دهه زمان برد تا تحریم هایی علیه رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی اعمال شود، اما در این جا هیچ راه حلی در پیش دیده نمی شود. »

موندلی ماکهانیا، سر دبیر ساندی تایمز شرایط را اسفبار خوانده و می گوید : « در زمان رژیم آپارتاید می دانستیم که روزی همه ی آن اتفاقات و قوانین تبعیض آمیز از میان برداشته خواهد شد. اما اکنون هیچ افق روشنی در پیش نیست، تصرف فلسطین برای اشغالگران این شائبه را به وجود آورده که با فلسطینی ها همانند شهرواندان درجه ی دوم این کشور برخورد کنند »

اصطلاح آپارتاید که دراسرائیل به عنوان لفظی تحقیر آمیز و اهانت بار تلقی می شود، توسط این عده با احتیاط به کار برده می شود. مردان و زنانی که به گفته ی باربارا هوگان دیرزمانی نمی گذرد که  دولت سفیدپوستان آن ها را با لفظ تروریست خطاب می کرد. با این حال آن ها از به کارگیری لفظ «تبعیض نژادی» و «استعمار» در مورد اسرائیل خودداری می کنند.

 به گفته ی ژئوف بودلندر، این گروه برای مطلع شدن از چند و چون شرایط و نه قضاوت نهایی به این سفر پرداخته اند. وی پس از مشاهده ی این که فلسطینی ها همچنان به دنبال راه حلی هستند شگفت زده شده است و اضافه می کند : « همین که به ردیف مستعمره نشین ها در نابلس و دیوارهای تفکیک کننده برمی‌خورید به خود می گویید پیدا کردن چنین راه حلی چندان هم آسان نخواهد بود.»

 دریو فارست، سردبیر "مالی و گاردین" می گوید: « این که ملتی که خود روزی مصائب فراوانی را متحمل شده به چنین قساوتی رسیده اند قابل فهم نیست. شخصا هراس و واهمه ی یهودیان را درک می کنم؛ که البته این موضوع  به هیچ وجه توجیه کننده ی آن چه که امروز در جریان است نمی باشد. این که چنین ستم هایی به نام دین یهود روا داشته می شود بسیار ناراحت کننده است »



 
ارسال به دوستان