این تذکر ازآن روست که خدای ناکرده برخی مدیران دولت یازدهم براین گمان باطل نباشند : "چون خطاکاری های دولت های نهم و دهم را انجام نمی دهند همین کافی است!" باید به این دسته از مدیران گفت :"بله این خوب است اما کافی نیست."

عصر ایران - مردمی که با حضور خود در انتخابات24 خرداد به حسن روحانی رییس جمهور جدید کشورمان رای دادند غالبا به دو دلیل عمده وی را انتخاب کردند :

1- نخست اینکه در دوره 8 ساله افتادن سکان اجرایی کشور به دست محمود احمدی نژاد آن قدر سیاست ها و کارهای عجیب ، غیر کارشناسی و مضر و بر مبنای آزمون و خطا صورت گرفته بود ، که مردم خواستار قطع این روند آسیب رسان و عدم تکرار آنها بودند.

به عبارت دیگر بیشتر کسانی که به حسن روحانی دادند یکی از دلایل رای شان به روحانی، پایان یافتن روند خسارت بار به کشور و ملت بود. مردم می خواستند آمارهای جعلی، دروغ ، عوام فریبی ، شعارهای هزینه زا و بی حاصل، دشمنی با دنیا، سوء استفاده از باورهای مذهبی مردم و در نتیجه اخلاق گریزی جامعه و به ویژه جوانان و... پایان یابد.

2- اما دلیل دوم رای مردم به روحانی از جنبه سلبی نبود بلکه اتفاقا دلیل ایجابی داشت. روحانی همان طور که در شعارهای خود نیز مطرح کرده بود تعامل با دنیا، برنامه ریزی دقیق و درست برای توسعه کشور، پیگیری مطالبات زنان و اقوام ، باز کردن گره قفل هایی چون حوادث سال 1388، رفع حصر ها و کینه ها و.. داده بود و البته تا کنون بارها اعلام کرده است به شعارهای خود پای بند است.

غرض از قلمی کردن این وجیزه یادآوری این شعارها و مطالبات نیست بلکه اشاره به یک واقعیت مهم است که به نظر می رسد تبدیل به نگاه غالب در برخی مدیران دولت یازدهم می شود.

فرصت سوزی

چند روز پیش نلسون ماندلا یکی از بزرگ ترین شخصیت های مورد احترام همه جهان درگذشت و نمایندگانی از سرتاسر جهان در سطح رییس جمهور و نخست وزیر و وزیر خارجه و.. در مراسم یادبود او در آفریقای جنوبی حضور یافتند.

یاد آوری دو نکته دراین باره به دولتمردان دولت یازدهم خالی از فایده نیست:

1- شاید اغراق نشود اگر بگوییم "نظامی" ترین کشور دنیا "ایالات متحده آمریکا" است و اگر پایگاه های نظامی آمریکا در اقصی نقاط جهان به شمارش درآید در نگاهی واقع بینانه می توان گفت آمریکا از شرق تا به غرب عالم را در اشغال نظامی دارد.

اما در سفر اخیر اوباما و همسرش و 3 رییس جمهور سابق این کشور به مراسم یادبود نلسون ماندلا مهم ترین سوژه مورد بحث رسانه ها عکس های "SELFIE" اوباما با نخست وزیران دانمارک و بریتانیا و حواشی همراه آن بود.

رییس جمهور کشوری در مراسم یادبود یکی از صلح طلب ترین نمادهای جهان حضور یافته بود که هم اکنون روزانه در حمله هواپیماهای بدون سرنشین این کشور در افغانستان ، پاکستان و یمن و در عملیات های نظامی این کشور در اقصی نقاط جهان صدهاو یا هزاران نفر سالانه به طور مستقیم و غیر مستقیم جان می بازند و علاوه بر آن کشوری که به خود حق می دهد برای تامین امنیتش مکالمات خصوصی مردم اقصی نقاط جهان را شنود کند و...

اما وقتی فرصتی چون شرکت در یک مراسم مهم بین المللی همچون مراسم یادبود ماندلا فراهم می شود، روسای جمهور این کشور همگی سوار بر یک هواپیما می شوند و به محل مراسم می روند ، سخنرانی می کنند و در حاشیه های مراسم نیز صحنه هایی خلق می کنند که سوژه روز رسانه های جهانی می شود و این گونه دهها سوال و انتقاد ریز و درشت اساسی از نحوه عملکرد این کشور در زیر این مانورهای تبلیغی گم و محو می شود.

حال به کشور خودمان باز گردیم . کشوری هستیم که در 200 سال گذشته همواره مورد هجوم بوده ایم، بارها به ما حمله و لشگر کشی شده، صدها هزار کشته دادیم و دهها شهرمان در زیر تاخت و تاز هجوم خارجی ها از بین رفت و دیگر مثل گذشته کمر راست نکرد ( مثل خرمشهر) اما در اثر تبلیغات یک گروه از کشورها ، ما همواره متهم ردیف اول خشونت و تروریسم هستیم! چرا؟

آیا جز این است که ما بیش از آنکه قادر به انجام عمل بوده باشیم شعار های هزینه زا داده ایم و اظهار نظر های بی موردکرده ایم و از سوی دیگر به مقوله مهم دیپلماسی عمومی کم توجهی داشته ایم؟

در زمینه مساله مراسم یادبود نلسون ماندلا نیز یک فرصت عالی برای دیپلماسی عمومی کشور را به مدد کم توجهی و کم انگیزگی دولت یازدهم از دست دادیم و از این نظر باید به دولتمردان دولت یازدهم خسته نباشید گفت!

2-نکته دومی که به نظر می رسد باید به دولتمردان دولت جدید گوشزد شود این مساله است که اکثریت مردم پس از استقرار دولت جدید به خاطر انجام نشدن خطاکاری های دولت های نهم و دهم خشنود اند، اما رضایت کامل رای دهندگان به دولت یازدهم زمانی تکمیل می شود (البته به طور نسبی و کسب رضایت مطلق همه تقریبا نا ممکن است ) که دولتمردان دولت یازدهم علاوه بر عدم انجام خطاهای گذشته و قطع روند آسیب رسان 8 سال گذشته ، در عرصه اجرایی کشور نیز هنر نمایی کرده و تدابیر و سیاست های جدید خود را به کار گیرند.

به عبارت دیگر کسب رضایت رای دهندگان به روحانی و حتی بسیاری از کسانی که به روحانی رای نداده اند در گرو اعمال یک مساله سلبی و یک موضوع ایجابی :

مساله سلبی که الحمد الله از زمان 15 مرداد 1392 و همزمان با پا گذاشتن حسن روحانی به پاستور آغاز شده است و مردم دیگر شاهد اجرای سیاست های هزینه زا ، شعاری و آن فاجعه ای که در 8 سال گذشته بر کشور حاکم بوده است ،نیستند.

اما نکته دوم و مهم تر اینکه "این" تمام خواسته مردم نیست بلکه مردم و به ویژه رای دهندگان به روحانی که اکثریت جمعیت کشور را تشکیل می دهند، می خواهند از منظر ایجانی نیز هنرآفرینی دولت یازدهم را ببینند.

البته نمونه هایی از این هنرنمایی در 4 ماه گذشته انجام شده است و همگان شاهد آن بوده اند و این تذکر ازآن روست که خدای ناکرده برخی مدیران دولت یازدهم براین گمان باطل نباشند : "چون خطاکاری های دولت های نهم و دهم را انجام نمی دهند همین کافی است!" باید به این دسته از مدیران گفت :"بله این خوب است اما کافی نیست."

باید به این دسته از مدیران که این گونه فکر می کنند این نکته را یادآور شد که این تنها جنبه سلبی ماجرا است و باید از منظر ایجابی نیز قدم های بزرگی برای اصلاح و بهبود امور کشور برداشته شود که ان شاء الله این گونه نیز خواهد بود.