عصر ایران؛ مهرداد خدیر- " آن طور که شنیده ام این بُن ها برای نمایندگان پرداخت نشده است.بلکه برای حمایت از افراد فقیر در اختیار نمایندگان به عنوان واسطه قرار گرفته است. البته این اقدام در گذشته از سوی کمیته امداد نیز صورت می گرفت."
این سخنان را آقای علی لاریجانی در توضیح یا توجیه افشای کمک های اهدایی سازمان تامین اجتماعی به شماری از نمایندگان مجلس شورای اسلامی- در دوران مدیریت سعید مرتضوی در دولت گذشته- بر زبان آورده اند.به این بهانه چند نکته را می توان یادآور شد:
-افشای موضوع توسط رییس هیات تحقیق و تفحص مجلس شورای اسلامی و با اسناد متعددی که او- علیرضا محجوب- ارایه کرده صورت پذیرفته است. بنابراین قول رییس و اعضای هیات تحقیق و تفحص مجلس باید برای رییس مجلس حجت باشد و دست کم معتبرتر و نه شنیده ها. توضیح موضوع بر پایه این گزارش ضرورت دارد یا توجیه آن با اتکا به شنیده ها؟
-در گزارش هیات و مصاحبه های علیرضا محجوب، صحبتی از " بُن" به میان نیامده است. موضوع " کارت هدیه" است نه بُن. یادمان باشد که رییس هیات تحقیق و تفحص سال های طولانی است که دبیر کل خانه کارگر است و با موضوع بُن آشناست. کمااین که این نهاد نیز در دولت های مختلف بن های کارگری در اختیار داشته و هیچ گاه نیز بحث انگیز نبوده است. رییس محترم مجلس بهتر می دانند کارت هدیه همان بن نیست.
-چنانچه قرار بوده این کارت هدیه ها در اختیار " افراد فقیر" قرار گیرد چرا به یکی از ادارات مجلس تحویل نشده تا نمایندگان یادداشت بدهند و از آن اداره تحویل بگیرند؟ ضمن این که این نمایندگان از کجا راستی آزمایی می کرده و به نیاز فرد مراجعه کننده پی می برده اند؟ آیا با محمود احمدی نژاد مسابقه گذاشته بودند تا افرادی در حوزه انتخابیه دنبال او بدوند و وعده وام یا کمک 500 هزار تومانی بانک ملی بگیرند و بعد به تهران بیایند و از نماینده خود نیز کارت هدیه دریافت کنند؟!
آیا این شیوه توهین ناخواسته به مراجعه کنندگانی نیست که مشکلات اساسی تری دارند؟ نویسنده این سطور ، یک جانباز کازرونی را با نام و نشان می شناسد که هفت سال است به نهادهای مختلف مراجعه می کند تا پرونده جراحت شیمیایی و احقاق حق ضایع شده خود در دوران بستری بودن توسط افراد سودجو را پی گیری کند و هیچ گاه ندیده و نشنیده که دست نیاز مالی دراز کرده باشدو تنها شنیده که نماینده این شهرستان که پزشک و جراح پوست و زیبایی است او را به جاهای مختلف معرفی کرده بلکه باری از دوش این جانباز اعصاب و روان بردارد نه این که دست در جیب کند و بن بدهد!
مهم ترین علت مراجعه مراجعان، بی توجهی های اداری است و نهایتا درخواست اشتغال فرزندان شان نه این که هم وطنی رنج ساعت ها سفر را تحمل کند واز شهرستان به تهران بیاید تا بن خوار و بار بگیرد! اگر هم این نمایندگان می خواسته اند هدیه بدهند چرا از جیب مبارک نپرداخته اند؟ کارگر و کارفرما حق بیمه بدهد و سازمان تامین اجتماعی با سود وام های صندوق و درآمد شستا و جریمه ها و انواع و اقسام درآمدها پولی به دست آورد و کارتی به نماینده بدهد و فخر آن را آن نماینده بفروشد؟
راه حل ساده این بوده که این کارت ها با حساب و کتاب به جایی در مجلس تحویل می شده و نمایندگان یادداشتی می دادند و نیازمندان می گرفتند.
-به موجب اسناد همان هیات اگر قرار بود پرداخت ها به این نیت باشد برای کارت هدیه یا هدایای دیگر به مقامات دولتی وجهی باقی نمی ماند. حال آن که کاملا روشن و بدیهی است که به قصد هم سو سازی صورت پذیرفته است. مهم تر این که آقای رییس مجلس نیز خود نماینده قم است و این شهر کم فقیر و تهی دست ندارد. چرا ایشان از این کارت ها نگرفته یا نداده چون شان خود را بالاتر می دانسته وارد این بازی ها نشده است.
-آقای لاریجانی گفته اند " این اقدام در گذشته از سوی کمیته امداد نیز صورت پذیرفته است." کمیته امداد اما تنها به بودجه دولت متکی نیست و از کمک های مردمی نیز برخوردار است. ضمن این که یک نهاد امدادی است و اتفاقا چون کمیته امداد از این کارها می کرده یا می کند اقدام تامین اجتماعی سوال برانگیز است.
-نکته مهم دیگر این است که دریافت بن یا کارت هدیه از کمیته امداد که اشتهار و اعتباری دارد یک بحث است و پول یا بن یا کارت هدیه گرفتن از شخصی که همچنان متهم یک پرونده بحث انگیز بوده و هست بحثی است دیگر.بخشی از حساسیت ایجاد شده در افکار عمومی به خاطر نام هدیه دهنده است نه نوع هدیه که کارت بوده یا بُن.
هر چند که قابل فهم است که آقای لاریجانی به خاطر این که شایبه اقدام واکنشی به ماجرای 15 بهمن 91 و نقشی که رییس وقت تامین اجتماعی ایفا کرد پیش نیاید سعی بر تلطیف قضیه دارند اما باز هم کاش رییس مجلس به جای این توضیح و توجیه بر مستندات هیات تحقیق و تفحص که به مجلس تحت ریاست ایشان منتسب است مُهر تایید بزنند و در تقبیح این اقدام که به وجهه عمومی مجلس آسیب رسانده این شعر مشهور را از گلستان سعدی بخوانند:
اگر ز باغ رعیت مَلِک خورد سیبی
برآورند غلامان او درخت از بیخ