وی در ادامه گفت: از این 10 درصد 5 درصد آن ناقلین سالم هستند و 5 درصد دیگر در حال پیشرفت است که این 5 درصد نیاز به درمان دارند. در گذشته به این حالت ناقلین سالم و حاملین سالم گفته می‌شد و امروزه هپاتیت مزمن غیرفعال نام دارد.

یک متخصص بیماری‌های عفونی با تاکید بر اینکه اگر فردی به هپاتیت B مبتلا شد بهتر است تا 6 ماه صبر کند و پس از آن آزمایش دهد، گفت: جلوگیری از رفتارهای پرخطر و غیرایمن جنسی بهترین راهکار پیشگیری از ابتلا به این هپاتیت است.

دکتر حمید عمادی در گفت وگو با ایسنا، با بیان این مطلب که هپاتیت B یکی از خطرناک ترین انواع هپاتیت‌ها است، گفت: این بیماری در اثر ویروس‌های مختلف ایجاد شده و باعث التهاب و تورم در کبد می‌شود و به بافت کبد آسیب جدی وارد می‌کند.

وی افزود: هپاتیت B به راحتی از طریق خون فرد را آلوده می‌کند. همچنین احتمال مبتلا شدن به آن نسبت به ایدز 100 برابر و نسبت به هپاتیت سی، 10 برابر بیشتر است که ممکن است برخلاف بیماری ایدز از راه های ساده‌ای مانند روبوسی کردن و دست دادن هم فرد به آن مبتلا شود.

این دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران، انتقال این بیماری از مادر به فرزند را یکی از شایع‌ترین راه‌های انتقال در این بیماری دانست و تاکید کرد: با وجود اینکه امروزه واکسیناسیون یکی از راه‌های جلوگیری از مبتلا شدن به این بیماری است اما هنوز هم خیلی از مبتلایان به وسیله مادران آلوده درگیر این بیماری می‌شوند.

دکتر عمادی اظهار داشت: اکثر بزرگسالانی که به هپاتیت B مبتلا می‌شوند در 90 درصد موارد و در طی 6 ماه آینده سلامتی خود را باز می یابند اما در 10 درصد دیگر احتمال ریشه کن شدن این بیماری کم است و در بدن باقی می‌ماند و دیگر آسیبی به سیستم بدن وارد نمی‌کند.

زرد شدن پوست پس از قطع کامل تب در بدن بیمار نشانه ابتلا به هپاتیت B است

این متخصص بیماری‌های عفونی خاطرنشان کرد: علائم بالینی همه هپاتیت‌ها مشترک بوده و مانند آنفلوانزا است که بیمار دچار درد مفاصل و ماهیچه‌ها، تهوع و استفراغ، خستگی و ضعف، کوفتگی، بی‌اشتهایی و حالت سرماخوردگی می‌شود. همچنین علائم هپاتیت B، زرد شدن پوست پس از قطع کامل تب در بدن بیمار است.

دکتر عمادی با بیان این مطلب که در مراحل اولیه بیماری هیچ نوع دارویی به بیمار داده نمی شود و اگر بیمار دچار استفراغ شدید و خونریزی شد تنها اقدامات حمایتی صورت می گیرد، افزود: بعد از گذشت 6 ماه اگر سیستم ایمنی بدن نتوانست با ویروس مبارزه کند، هپاتیت B در بدن بیمار مزمن می‌شود که در این حالت باید درمان شروع شود.

این دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران، مزمن بودن هپاتیت B را به دو نوع تقسیم کرد و ادامه داد: نوع اول زمانی است که ویروس در بدن و به خصوص در کبد پیشرفت کرده و بافت کبد را از بین می برد و نوع دوم زمانی اتفاق می افتد که ویروس هپاتیت در بدن بیمار باقی مانده اما در کبد پیشرفت نمی‌کند و باعث آسیب آن نمی‌شود.

وی با بیان این مطلب که درمان این بیماری یک سال به طول می انجامد، بیان کرد: با توجه به اینکه بیمار در چه مرحله‌ای از بیماری است دو نوع داروی خوراکی که هیچ گونه عوارضی ندارد و تزریقی که دارای عوارض شدیدی است برای درمان بیماران تجویز می شود.

دکتر عمادی افزود: داروی اینترفرون نوعی داروی تزریقی است که بعد از تزریق آن بیمار در چند هفته اول دچار تب، لرز و حالت تهوع می‌شود. همچنین ممکن است که بیمار دچار افسردگی شود و دست به خودکشی بزند که بهتر است در ابتدای درمان بیمار را چک کنیم تا مطمئن شویم که زمینه بیماری افسردگی نداشته باشد.

این متخصص بیماری‌های عفونی در پایان جلوگیری از رفتارهای پرخطر و نا ایمن جنسی، عدم استفاده از سوزن و سرنگ مشترک در معتادان و عدم استفاده از مسواک و تیغ مشترک را در کاهش ابتلا به بیماری هپاتیت B موثر دانست و خاطرنشان کرد: برای پیشگیری از این بیماری بهتر است که در بدو تولد نوزاد واکسینه شود و توصیه می‌شود اگر فردی به این بیماری مبتلا شد تا 6 ماه صبر کند و بعد از 6 ماه آزمایش دهد تا به موقع بتوان درمان را شروع کرد.