مایلی کهن یک اشتباه بزرگ دارد و آن هم بسته بندی عجیب برای حرف زدن است. او حرف می زند و توهین می کند و عصبی می شود و حتی می شود صدای بغضش را شنید. این رفتار وقتی با لقب دادن به آدم ها ، مثل «گروهبان قندلی» و «آقا قلدره» و «کی روشی پور» همراه می شود منطق صحبت هایش را به سطح نازلی می رساند.اصلا موضع گیری های مایلی کهن ناخواسته مخاطب را ناگزیر می کند که با او مخالف شود

عصرایران؛ مهدی شادمانی - محمدمایلی کهن دروغ نمی گوید.عصبی هست ، بدحرف می زند ،دشنام می دهد و ناسزا به زبان می آورد،حتی شاید یک موردی را اشتباه متوجه شود ،اما دروغ نمی گوید. چه آن زمانی که شمشیرعلیه امیرقلعه نویی می کشد ، چه زمانی که برعلیه دایی حرف می زند و حتی محکوم می شود و چه زمانی که روی خط نود به عادل فردوسی پور حمله می کند. دروغ گفتن در قاموس محمدمایلی کهن جایی ندارد.اما بسته بندی حرف هایش همیشه عجیب و غریب و نخواستنی است.او روز گذشته روی خط نود آمد و با صدایی لرزان به ،عادل فردوسی پور ،علی دایی ،محمدرضا رحیمی و... حمله کرد . حملاتی که بیش از همه نشان می داد مایلی کهن عصبی است و کنترلش را از دست داده.

به همین دلیل ، وقتی روی آنتن آمد تا در مورد پرسپولیس حرف بزند،به فردوسی پور لقب کی روشی پور داد . مایلی کهن از شکست تیم ملی امید به ویتنام آن هم با 4 گل ناراحت بود و کی روش و فدراسیون را در اتفاق رخ داده مقصر می دانست . او همچنین حق داشت که ناراحت باشد از اینکه برنامه نود همه انرژی خود را صرف حاشیه های پرسپولیس می کند و از شکست تیم ملی امید غافل مانده . او معتقداست که فردوسی پور به خاطر حمایت از کی روش به شکست تیم ملی نپرداخته که خب این تصور می تواند اشتباه باشد اما دروغ نیست.بماند که مایلی کهن گفت «تواین فوتبال رو به لجن کشیدی » که به نظر می رسد این جمله بیش از همه به عصبانیت و اشتباهش مربوط باشد تا چیزدیگر.

صحبت های مایلی کهن در مورد باشگاه پرسپولیس هم کاملا درست به نظر می رسید.اوبه درستی مدیرعامل پرسپولیس را به چالش کشید. محمدرضا رحیمی در دوره فعالیتش در پرسپولیس هیچ شباهتی به مدیران پیشین نداشته. چه محمدرضا رویانیان چه حبیب کاشانی و قبلی ها .... همه مدیران عامل پرسپولیس وظیفه درآمدزایی را هم داشته اند. در اصل مدیران عامل تیم های ایران عملا همه کاره هستند. اما رحیمی در پرسپولیس فقط کارمند هیات مدیره بود. کسی که قرانی از رابطه هایش هزینه نکرد و پولی وارد باشگاه نکرد. سوال مایلی کهن ازرحیمی به درستی پرسیده شد. وقتی که می گفت «چرا استعفا ندادید و درآن باشگاه ماندید؟» او به تناقض های مدیرعامل پرسپولیس اشاره می کرد.

حمله هایش به علی دایی در مورد انتخاب و برکناری اش از تیم ملی هم کاملا درست بود. او درست می گفت که محموداحمدی نژاد دایی را انتخاب و برکنار کرده. مایلی کهن در کنار همه این درست گویی هایش یک اشتباه بزرگ دارد و آن هم بسته بندی عجیب برای حرف زدن است. او حرف می زند و توهین می کند و عصبی می شود و حتی می شود صدای بغضش را شنید. این رفتار وقتی با لقب دادن به آدم ها ، مثل «گروهبان قندلی» و «آقا قلدره» و «کی روشی پور» همراه می شود منطق صحبت هایش را به سطح نازلی می رساند.اصلا موضع گیری های مایلی کهن ناخواسته مخاطب را ناگزیر می کند که با او مخالف شود.

مایلی کهن البته تناقض های رفتاری هم دارد،شاید بشود مثال هایی چند پیدا کرد ازوقتی که او مسوول اتفاقی بوده ورفتارهای قابل انتقادی داشته ،چه اینکه مربیگری اش در سایپا همیشه مورد سوال بود و چرایی حضوریک روزه اش در سرمربیگری تیم ملی همیشه بدون پاسخ.شاید بشود حرف هایش در برنامه مناظره در دفاع از فوتبال دولتی را منفعت طلبانه دانست.اما به هرحال محمدمایلی کهن به نسبت آدم هایی که در این فوتبال نفس می کشند و فعالیت می کنند جز بهترین هاست.بدمی گوید اما دروغ نه.

تماشاخانه