درخشش در ورزش ها اول نیاز به زیرساخت دارد و بعد مربیان و بازیکنان درجه یک . پس اگر در برخی رشته ها مربیان خوب نداریم و نتایجمان خوب نیست باید مربیانش را بیاوریم . الان مربی تیم ملی والیبال خارجی است چون مربی درجه یک ایرانی نداریم و این کاری است که باید انجام شود.

عصر ایران؛مهدی شادمانی - مصطفی هاشمی طبا نتایج عملکرد کاروان ایران در بازی های آسیایی را خوب می داند. نه فقط به این دلیل که تعداد مدال ها بیشتر شده که به خاطر مدل توزیع مدال ها در رشته های مختلف . در اصل رییس اسبق سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک نتایج بازی ها را در شرایطی خوب می داند که چندفدراسیون نتایج بدی داشته اند اما فدراسیون های دیگر جایشان را پر کرده اند. دغدغه اصلی هاشمی طبا البته برنامه ریزی طولانی مدت است که باید در ورزش آموزش و پرورش انجام شود و انجام نمی شود. او می گویدباید منتظر درخشش بیشتر دختران باشیم .در مورد راه کار کوتاه مدت هم پیشنهادی دارد که تقریبا همه روسای فدراسیون ها با ان رو به رو هستند و عمل نمی کنند. هاشمی طبا اعتقاد دارد برای بالا بردن سطح ورزشکاران ایرانی به مربیان درجه یک نیاز داریم و باید آنها را درگیر کارتیم های ملی خودکنیم. او در گفت و گو با عصر ایران اتفاقات رخ داده در بازی های آسیایی را تشریح می کند.

نظرتان راجع به نتایج کاروان چیست؟

به نظرم نتایج ورزشکاران ورزشکاران ایران قابل قبول و خوب بود و کاروان بود.البته در رشته های مختلف مشکلات داوری هم بود و نتایج هم می توانست بهتر باشد. اما به هرحال همیشه داوری ها مساله داشته اند.چون همیشه یک نفر برنده است و یک نفر بازنده و معمولاکسی که می بازد فکر می کند که به ناداوری باخته .

البته من قبل از بازی های گفته بودم که کره ای ها در داوری دخالت و اعمال نفوذ می کنند. اما در مجموع ایران کارنامه خوبی در مسابقات داشت.

شما قبل از مسابقات چطور اعمال نفوذ را پیش بینی کرده بودید.یعنی خاطره ای از کره ای ها داشتید یا شرایط میزبان این رفتار را ایجاب می کند؟

بله من به دلیل حضورم در ورزش بارها شاهداین مسائل توسط کره ای ها بودم. اینها متاسفانه همیشه می خواهند با هرقیمتی که شده پیروز شوند وازهر چیزی که به شان کمک کنداستفاده می کنند.

من نمی دانم آن کشتی گیری که با عبدولی کشتی گرفت و رفت بالای سکو شب چطور می خوابد؟همیشه بحث داوری ها هست بعضی وقت ها به نفع ماست ، بعضی وقت ها به ضرر ما ، اما داوری کشتی عبدولی و کشتی گیر کره ای یک کاریکانور از داوری بود.

قبل از شروع مسابقات تکرار مدال های دوره قبل کمی سخت به نظر می رسید.یعنی سال 2010 کسی فکر نمی کرد ایران تا سال های بعد بتواند به رکورد 20 مدال برسد. بعضا برخی از این درخشش کاروان تعجب هم کردند.

ببینیدرشته های مختلف دراین دوره مسابقات مدال گرفتند و کمک کردند که کشور ما درجدول بالا بیاید.مدال های دختران در این دوره بسیار به نتیجه کاروان ایران کمک کرد. والا بودند رشته هایی که حتی ضعیف عمل کردند و انتظارات را برآورده نکردند. برای مثال ورزش جودو ضعیف ظاهر شد و دروزنه برداری هم سابق براین بهتر نتیجه می گرفتیم.

الان ورزش جودو در ایران با افت محسوسی مواجه شده. چون جودو فنی است اما کسانی امروز در جودو مشغول هستند که کشتی می گرفتند.اگر قرارباشد ما یک سطح را حفظ کنیم باید در هر دوره و همه رشته ها ورزشکاران و مربیان یک سطح و درجه یک داشته باشیم.

ببینید درحال حاضر ایران در ورزشهای رزمی روزهای خوبی را سپری می کند. کاراته و تکواندو هم نسبت به سایرین اوضاع بسیاربهتری دارند. در این رشته ها ما مربیان درجه یک داریم. مربیانی که اتفاقا ایرانی هم هستند. اتفاقا مربیان ایران در حال حاضر 6تیم در دنیا را مربیگری می کنند و این نشان می دهد که مابه چه کیفیتی رسیده ایم که مربی هم تولید می کنیم.در تکواندو هم مربیان بسیار خوبی داریم .

البته بعضی رشته های پایه ومهم مثل دوومیدانی و ژیمناستیک و شنا ما در پایه هم ضعیف هستیم و باید پایه را قوی کنیم .

عملکرد ایران در ورزشهای تیمی چطور بود به نظر می رسد من حیث المجموع دوره پرفروغی را داشتیم .

درکبدی که خوب بودیم . در والیبال هم بازیکنان ایران علی رغم خستگی کیفیت بالایی به نمایش گذاشتند و قهرمان شدند. اما در بسکتبال بعد از این بازی ها یک چیز به خوبی مشخص شد.آن هم اینکه بازیکنان زیرنظر مدیریت تیم کار نمی کنند. ستاره های بسکتبال هرکدام خوب هستند. اماتحت نظریک مدیریت کار نمی کنند.

به نظرمن هم درمسابقات جهانی و هم در این مسابقات مشکل تیم ملی بسکتبال به خوبی نمایان شد. پتانسیل این تیم بسیاراز آسیا بالاتربوداما یک شکاف بزرگ بین حاکمیت مدیریت تیم و حاکمیت ستاره ها در تیم وجود دارد که مشکل ساز شده.شکافی که اگر وجود نداشت نتایج تیم ایران بسیاربهتر می شد.

تیم فوتبال هم که اصلا در چند وقت اخیرهویتی نداشته وباید کاری در مورد هویتش انجام شود.

یک تئوری در مورد ورزش های مدال آور ایران وجود دارد که می گوید«ماایرانی ها در ورزش های تیمی خوب نیستیم و نمی توانیم به موفقیت برسیم اما در ورزش های فردی خوب هستیم» این دوره به نظرمی رسد که تئوری مورد نظر کاملا نفی شد

نه من این تئوری را قبلا هم قبول نداشتم. اگر ما کار فردی بلد بودیم پس چرا هیچ وقت در ژیمناستیک و شنا و دوومیدانی موفقیت نداشتیم؟موفقیت های ورزش ما در والیبال در سال 1958 هم وجود داشت. بسکتبال ماهمیشه در آسیا جز تیم های قوی بوده .فوتبال ما که قبل از انقلاب چندین دور به المپیک راه پیدا کرده و همیشه جز بهترین ها بوده.همه چیز به سطح برگزاری مسابقات و تفاوتش با سطح تیم ملی ایران برمی گردد.

مثلاگاهی رخ می دهد که سطح فنی یک سری مسابقات در آسیا از سطح جهانی بالاتر است و به همین دلیل مادر مسابقات آسیایی موفقیتی کسب نمی کنیم.مثل پینگ پنگ که در آسیا سطح مسابقات از مسابقات جهانی بالاتر است.موفقیت در هر رشته ای به سطح برگزاری آن رشته در ایران و تفاوتش با سطح همان ورزش در آسیا و جهان برمی گردد و به این تئوری ها ربطی ندارد.

مثلا همین تیم والیبال ما در سطحی بالاتر از آسیا بازی می کندو به نظرمن با 70 درصد توانشان به راحتی قهرمان آسیا شدند. وقتی کیفیت یک تیم یا یک نفر سطح مسابقات را رد کند موفقیت حاصل می شود.دسته بندی موفقیت فردی و تیمی خیلی درست نیست.

تاثیرمدیریت ورزش چه در وزارت ورزش و چه در کمیته ملی المپیک که مدیریتی تازه هم هستند در این نتایج چطور بوده ؟ مزاحم بوده اند؟ ، همراه بوده اند یا کمک کرده اند ؟

حقیقتا مزاحم که نبوده اند. اما همراهی معنای مختلفی دارد. الان فدراسیون های ما ازکمبود بودجه و اعتبارات رنج می برند،همراهی فقط نباید زبانی باشدو همراهی عملی هم قسمت مهمی از کار است. کمیته ملی المپیک رفتار خوبی داشته و سعی کرده آرامش در تیم ها آرامش ایجاد کند،امابه نظرم وظایف یک مجموعه فراترازجریان های عادی روزمره است.

مدیریت تاثیرگذاربایدابتکارعمل داشته باشدوکارجدید انجام بدهد.در نهایت به نظر من وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک عملکرد قابل قبولی داشتند.

دختران ایران نمایش ویژه ای داشتند.کسی فکرش را می کرد؟

بله در آینده باید منتظر درخشش بیشتر دختران هم باشید. مطمئن باشید که بهتر هم می شوند

دلیل حرفتان را توضیح می دهید و اینکه کلا چطور باید به ورزش دختران کمک کرد؟

در ورزش دختران مهمترین چیزی که وجود دارد تعداد ورزشکاران است. نیروی انسانی حاضر در ورزش بانوان هرچقدر بیشترباشد موفقیت هم بیشتر خواهد شد.حضور بانوان در ورزش های قبل از انقلاب ویترینی بود.الان جمعیت ورزشکار بسیار بیشتر شده اند و دلیل اساسی پیشرفت ها هم استقبال خانم ها ازورزش کردن است.

اگر دخترخانم های بیشتری مجاب شوند که ورزش کنند اوضاع بسیار بهتر می شود.آن زمان نوبت به مسوولان می رسد که امکانات حرفه ای را در اختیارآنها قراردهد.مشکل امروز مشکل منابع انسانی و دختران ورزشکار است.

چند فدراسیون مثل جودو و وزنه برداری نتایج خوبی نداشتند ، درقبال آنها باید چه کار کرد.دخالت دولت که فدراسیون ها را به تعطیلی می کشاند و روسا هم اگر برنامه ای برای پیشرفت داشتند اجرا می کردند.

مهمترین مساله برای فدراسیون ها استقلال شان است که نباید دست بخورد. یعنی دولت به هرقیمتی باید از دخالت مستقیم خودداری کند.در عوض اگر به مجامع فدراسیون استقلال داده شود و مجمع ها تقویت بشوند خودشان اوضاع را درست می کنند اما مشکل الان اینجاست که مجامع فدراسیون ها قدرت ندارند.

اتفاقا جابه جایی روسا توسط وزارت خانه ها تصمیمی است که نتیجه معکوس دارد. بنده به دلیل حضورم در ورزش آمار دارم که هیچگاه این طور برکناری ها به موفقیت منجر نشده.

وزارت ورزش نباید با فدراسیون ها مانند یک اداره کل برخورد کند. وزارت باید به اداره کل های استانی اش برسد و فدراسیون ها را با اختیار کامل به مجامع بسپارد.این راهی است که می تواند به موفقیت منجر شود.

فکر می کنید هدف گذاری امروز ورزش باید به چه شکلی باشد ؟ برای اینکه 4 سال دیگر و 8 سال دیگر اوضاع بهتری داشته باشیم.

همیشه دومدل هدف گذاری کوتاه مدت و بلند مدت وجود دارد که ما همیشه سراغ کوتاه مدتش می رویم.در کوتاه مدت باید فدراسیون ها و مربیانشان را تقویت کرد به شکلی که به مدال برسند. اما اگر بخواهیم در دراز مدت موفق باشیم باید از آموزش و پرورش شروع کنیم. از ساعاتی که به ورزش اختصاص پیدا می کند بگیرید تا امکانات و چیزهای دیگر . به این شکل به توفیق ورزشی می رسیم اما ما همیشه دنبال کار کوتاه مدتیم.

و چرا ماهمچنان در ورزش های مادرمثل دو و میدانی و ژیمناستیک ناتوان هستیم؟

به همین دلیل که در ورزش مدارس ناتوان هستیم

آخرین سوال با تیم امید باید چه کار کرد؟ ماچطور باید به المپیک برسیم؟

همان طور که گفتم تیم امید بی هویت است. باید به این تیم هویت داده شود و در طول سال مسابقه داشته باشد. بازیکنان این تیم نباید به تیم ملی بروند و تیم های باشگاهی باید موظف باشند به تیم بازیکن بدهند. ایجاد استقلال برای تیم امید مشکل این تیم را حل خواهدکرد.