والديني که کودکان غمگين و افسرده دارند، بخوانند

در ادامه نشانه هاي اين مشکل و راه هايي که مي توان براي کمک به کودکان از آن استفاده کرد توضيح داده مي شود:

اختلال افسردگي در کودکان به دلايل ژنتيکي، محيطي و يا هر دو، ممکن است روي دهد. وقتي کودکي دچار اختلال افسردگي مي شود معمولاً نشانه هايي را بروز مي دهد؛ به عنوان مثال بي دليل يا براي موارد کم اهميت، گريه مي کند، ديگر ممکن است به فعاليت هايي که سابقاً از آن لذت مي برد علاقه اي نشان ندهد و مشکلاتي در توانايي تعامل و دوست يابي داشته باشد.

با اين حال، برخي از نشانه هاي افسردگي کودکان به آساني قابل درک نيست؛ به عنوان مثال، موارد ديگري مانند اعتماد به نفس پايين يا احساس گناه، پرخاشگري و غرولند کردن، همچنين شکايت از مشکلات جسمي مانند سردرد، دل درد و... نيز جزو نکات قابل توجهي است که بايد با دقت نظر ارزيابي شود.

براي کمک به کودکان درگير با مشکلات افسردگي و درمان آن، شيوه هايي همچون روش هاي دارويي، درمان هاي روان شناختي فردي، خانوادگي و مداخله هايي براي مديريت شرايط غير مساعد وجود دارد. درمان هاي دارويي براي کودکاني که به نشانه هاي شديدتري از اختلال مبتلا هستند و اين موضوع مشکلاتي در خواب، اشتها يا روابط اجتماعي آن ها ايجاد کرده است بسيار موثر است. درمان هاي روان شناختي هم رويکردهاي مناسبي در اين حوزه ارائه کرده که نتايج قابل ملاحظه اي براي اين کودکان و خانواده هاي آنان در بر داشته است. اين روش ها چنانچه توسط روان شناسان متخصص و شناخته شده، در اين حوزه انجام گيرد، پيامدهاي بلندمدت فراواني براي مراجعان خواهد داشت.

کودک فقط غذا نمي خواهد: براي کودک خود زمان ويژه اي اختصاص دهيد، تنها توجه خود را به تامين خوراک و پوشاک او معطوف نسازيد بلکه فرصت هايي را براي سپري کردن اوقات فراغت با يکديگر فراهم کنيد.

آماده باش باشيد: پيش از آنکه کودک به علت شکست هاي مکرر در موقعيت هاي اجتماعي دچار سرخوردگي و ياس شود او را براي مواجهه با اين شرايط يا دشواري هاي احتمالي آن آماده سازيد؛ مثلاً با يکديگر تمرين هايي را در اين زمينه انجام دهيد.

مستقل اما حمايت کننده: به گونه اي بر فعاليت هاي کودک نظارت داشته باشيد که در عين وابسته نساختن او به خودتان، همواره احساس کند که از حمايت و پشتوانه شما برخوردار است و احساس بي کسي و تنهايي نکند.

خوددرماني ممنوع: درمان هاي ارائه شده از سوي متخصصان را پيگيري کنيد و نکات مطرح شده، در جلسات مداخلات روان-شناختي را به دقت اجرا کنيد و در مصرف داروهاي توصيه شده مقاومت و تعصب به خرج ندهيد.

مطالعه کنيد: توجه به نيازهاي فردي، تحولي و جنسيتي هر يک از فرزندان و کسب اطلاعات درباره ويژگي هاي هر يک از مراحل سني و تغييرات مرتبط با آن خصوصا در سال هاي آغازين بلوغ نقش بسزايي در افسرده نشدن کودکان دارد.

همسر و والد خوبي باشيد: کاهش و حل تعارض هاي زناشويي که آشفتگي روان شناختي زيادي را براي کودکان ايجاد مي کند نيز در شادماني آنان بسيار موثر است. همچنين تلاش براي استفاده از شيوه هاي فرزندپروري کارآمد مي تواند از افسردگي کودکان جلوگيري کند.

اميد داشته باشيد و اميد ببخشيد: عزت نفس را در کودک تان افزايش دهيد و ديدگاهي مثبت در ذهن او از دنيا، خلق کنيد، توانمندي هاي او را ناديده نگيريد و محيط اطراف را براي کودک، متخاصم و نااميدکننده توصيف نکنيد.

تغيير سبک فرزندپروري در صورت لزوم: تغيير سبک فرزندپروري از والديني پرخاشگر يا بي تفاوت به والديني مقتدر و در عين حال مهربان، در اين مسير بسيار موثر است. در اين زمينه مي توان از دوره هاي آموزشي موجود در کلينيک هاي تخصصي استفاده کنيد.

ريشه را بيابيد: بررسي محيط هاي دوستي يا آموزشي کودک به منظور ريشه يابي علل محيطي مشکلات او و تلاش براي کاهش استرس هاي موقعيتي و درمان افسردگي کودک نيز بسيار حائز اهميت است.