اخیرا "آقای ظریف" جمله ای بر زبان آورده است که از درک آن عاجز هستم. ایشان گفته است "با آمریکا درباره بهبود روابط حرف نمی زنیم."؛ از آن موقع این سؤال ذهنم را آزار می دهد که اگر برای بهبود روابط حرف نمی زنند، پس کلا در این همه نشست چیکار می کنند؟

یعنی اگر وسط بحث های هسته ای، یک نفر یک جمله ای از زبانش در بیاید که به بهبود روابط منجر شود، همه "نچ نچ" کرده و طوری وانمود می کنند که انگار آن جمله را نشنیده اند؟

شاید یک دستگاه "بهبودسنج" دارند و هر وقت احساس می کنند، روابط از "حد مجاز" بیشتر بهبود پیدا کرده، یک چند تا جنگ لفظی با هم می کنن تا درصد بهبود کاهش پیدا کنه؟

شاید در جلسات کلا حرف نمی زنند و از ایما و اشاره استفاده می کنند.

***

اصلا همه این حرف ها به کنار؛ یعنی رابطه، رابطه ی خوبی نیست که نباید بهبود پیدا کنه؟

البته رابطه ای که از یک تلفن شروع بشه، بعد با هم تو پارک قدم بزنن و آخرش هم برن با هم پسته خندان بخورند، آخر و عاقبت خوشی نباید داشته باشه. همون بهتر که بهبود پیدا نکنه!

***

اصلا اگر واقعا دولت تدبیر و امید صداقت داره و هدف بهبود روابط نیست، چرا آقای صالحی، وقتی "وزیر انرژی آمریکا" به مناسبت پدربزرگ شدنش به او هدیه ای داد، آن هدیه را نکوباند توی سر "ارنست مونیز" تا اون موهای ضایعش که مطمئنم کلاه گیسه خراب بشه؟

اصلا اگه واقعا تصمیم این نیست که روابط بهبود پیدا کنه، چرا اون موقع که ظریف با کری رفتن پیاده روی، ظریف دو سه تا زیرلنگی ننداخت تا کری با مخ بره آسفالت؟

اصلا چرا هر وقت ظریف، کری رو می بینه باهاش دست میده؟ چرا یکبار هم نشده دستش رو یکهو بیاره پایین و اندازه قد یک بچه رو نشون بده و بگه: "بچه اینقدری ندیدی؟" تا کری خیط بشه؟

اصلا اگه واقعا تصمیم به بهبود روابط نیست، چرا کری، میهمان ظریف بود، ظریف بهش پسته خندان داد؟ باید ظرف رو با "پسته سربسته" پر می کرد تا دندون های کری بشکنه.

هی آدم نمی خواد هیچی بگه؛ اگه قرار به بهبود روابط نبود، چرا دکتر روحانی اون دفعه که اوباما بهش زنگ زد، رد تماس نداد بهش؟ اصلا بهتر بود بهش می گفت واسم شارژ بفرست، خودم بهت زنگ بزنم، بعد که شارژ می گرفت اوباما رو می پیچوند تا حالش گرفته بشه.