عصر ایران - در آستانه تصویب قطعنامه جدید شورای امنیت درباره ایران که طبق آن ، تمام قطعنامه های تحریم ایران طبق فرایند تعریف شده در توافق وین، لغو می شوند، صدا و سیما و برخی جریان های "ناخشنود از نفس راحت ملت" سعی دارند با تحریف مفاد این توافق و با جادوی تلویزیون و رسانه ، کام مردم را تلخ و کار بزرگ دیپلمات های ایرانی را کوچک و حاشیه دار معرفی کنند.

محور اصلی این تلاش ها نیز مکانیزم بازگشت خودکار تحریم هاست که روش آن در انتهای متن توافق وین، آمده است.

بازگشت احتمالی تحریم ها ؛ کورسوی امید دلواپسان و جریان سازی رسانه ای برای تخریب تیم هسته ای / صدا و سیما هم وارد گود شد!

در این باره نکاتی چند قابل توجه و تأمل است:

1 - دلواپسان که گویا بعد از تغییر معاونت سیاسی صدا و سیما ، جای خود را در رسانه ملی(!) محکم تر کرده اند، گویا متن توافق و 5 ضمیمه آن که شامل لغو تحریم های ایران، لغو قطعنامه های 1696 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008)، 1929 (2010) و 2224 (2015)شورای امنیت علیه ایران، از سرگیری ارتباطات بانکی و بیمه ای ایران با جهان، تعهد به پرداخت وام هاي بلاعوض، خدمات مالي و وام هاي ترجيحي به دولت ایران، خرید محصولات نفت و پتروشیمی ایران،عرضه اسکناس دلار آمریکا به دولت ایران، فروش هواپیما به ایران، به رسمیت شناخته شدن مکتوب حق غنی سازی ایران در حدود صلح آمیز و نظارت بر آن و ... است را نمی بینند و تعمداً یادشان می رود که این برای اولین بار در تاریخ روابط بین الملل و شورای امنیت است که این شورا، قطعنامه های لازم الاجرای خود را پیش از اجرا توسط کشور محکوم یا بدون مداخله نظامی یا تغییر رژیم، لغو می کند.

آنها هیچ کدام از این امتیازات را که برای واو به واوش ، دیپلمات های ما جنگیده اند و چانه زنی کرده اند نمی بینند و مدام دارند این موضوع را در بوق و کرنا می کنند که ایها الناس! طبق توافق، امکان بازگشت تحریم ها وجود دارد.

2 - وقتی تحریم نبودیم، ما را تحریم کردند؛ پس به طریق اولی، بعد از لغو تحریم ها، باز هم امکان بازگشت تحریم وجود دارد. این موضوعی کاملاً بدیهی است و نیازی به این همه جار و جنجال ندارد.
هنر دیپلمات های ما این بود که توانستند پروسه لغو تحریم های چند ساله را از طریق مذاکره با قدرت هایی که هر کدام، ساز خودشان را می زدند، کلید بزنند. ضمن این که برای از سر گیری مجدد تحریم ها، ساز و کاری را توافق کنند تا تحریم مجدد ایران به این سادگی ها میسر نباشد.

دلواپسان در رسانه های خود این بند از توافق را این گونه بیان می کنند: هر گاه یکی از اعضای 1+5 اعلام کند که ایران به تعهداتش عمل نکرده است، جلسه شورای امنیت تشکیل می شود و در صورتی که ادامه لغو تحریم ها را تصویب نکند، قطعنامه های تحریمی مجدداً فعال می شوند.
این روایت در حالی بیان و به خورد مردمی که اکثرشان متن توافق را نخوانده اند داده می شود که بخش های میانی این پروسه را که سه لایه پیچیده حقوقی دارد را سانسور می کنند و به مردم نمی گویند که مکانیزم حاضر باید از کانال های کمیسیون مشترک، وزرای خارجه و هیأت مشورتی بگذرد که پروسه ای سیاسی و حقوقی است.

بله! اگر 1+5 متعهد می شد که از این به بعد ایران را تحریم نخواهد کرد خیلی خوب می شد ولی قرار بر رویا پردازی و "اگه می شد چی می شد" نیست. ما درباره یک عرصه واقعی ، پر تضاد و بسیار جدی سخن می گوییم.

ضمن این که در متن توافق آمده است اگر تحریم ها هم از سر گرفته شود ایران نیز به تعهداتش پایبند نخواهد ماند و فعالیت های هسته ای را فراتر از توافق انجام می دهد.
قاعدتاً کشورهای 1+5 که تمام همّ و غم شان این بود که فعالیت هسته ای ایران نظام مند و شفاف شود و برای این منظور، 12 سال با ایران مذاکره کردند، تمایل نخواهند داشت که ایران به بهانه تمدید تحریم ها، فعالیت های هسته ای غیرشفافی را در پیش بگیرد.
هر چند که در گذر زمان و در عالم سیاست، نمی توان هیچ اتفاقی را مطلقاً ناشدنی انگاشت.

3 - به فرض که تحریم ها بعد از چند ماه یا چند سال بازگشتند - که امیدواریم چنین نشود - آیا چند ماه یا سال تنفس کشور در فضای غیر تحریم برای کشور خوب است یا استمرار وضعیت تحریم ها تا زمان نامعلوم؟

4 - باز فرض کنیم که تحریم ها بازگشتند و برگشتیم به نقطه قبل از توافق. آیا این نقطه، مطلوب جریان دلواپس نیست که این همه از توافق حاصل شده ابراز ناراحتی می کند؟ پس چه می گویند؟
به راستی چرا خود آنان در زمانی که عهده دار مذاکرات بودند، کاری برای لغو تحریم ها نکردند ولی اینک همان ها ، داد و قال راه انداخته اند که ممکن است تحریم ها برگردد؟!

5 - دلواپس ها که می گفتند قطعنامه های شورای امنیت کاغذ پاره است ؛ چه شده است که از بابت بازگشت احتمالی آن قطعنامه ها - که معلوم نیست بازگردند یا بازنگردند - ابراز نگرانی می کنند؟ چند کاغذ پاره که این همه دلواپسی ندارد!

6 - در مجموع ، امکان تحریم ایران همواره وجود دارد، چه توافق وین باشد و چه نباشد.
اما نکته مهم و حیاتی این است که جمهوری اسلامی باید انتخاب می کرد: یا تحمل تحریم ها یا توافقی در ازای دادن برخی امتیازات. کما این که رهبر انقلاب نیز اصل عقلانی دادن امتیاز در برابر خروج از وضعیت تحریم را صراحتاً تأیید کردند.
جمهوری اسلامی، خردمندانه گزینه توافق را برگزید و در عین حال این حق را به طور مکتوب برای خود ثبت کرد که تحریم مجدد، مساوی خواهد بود به لغو تعهدات ایران در وین.

مخلص کلام این است که حتی در فرض بازگشت تحریم ها، به نسبت وضعیت امروز، چیزی از دست نداده ایم ولی اگر توافق به خوبی اجرا شود، گشایشی بزرگ در وضعیت ایران ایجاد خواهد شد.

7 - توافق وین ، آغاز یک راه جدید برای ایران در عرصه بین المللی است. اجرای کامل توافق، جز با بهبود عزتمندانه روابط ایران با قدرت های جهان میسر نخواهد بود چرا که نمی توان مخاصمه کرد و در عین حال از طرف تخاصم انتظار نیکی داشت.

این را مقامات جمهوری اسلامی به خوبی می دانند و هوشمندانه راه جدید را انتخاب کرده اند، راهی که حسن اجرای توافق وین و مهم تر از آن ، پیشرفت همه جانبه کشور در عصر جدید، از آن می گذرد. این ارتباط جدید با جهان، منشأ اصلی دلواپسی جریان هایی است که حیات خود را در رکود همه جانبه کشور تعریف کرده اند؛ آنها می دانند در فضای آزاد رقابتی، دیگر خبری از رانت های نجومی و دکل های نفتی نخواهد بود و باید مانند بقیه مردم ایران، کار کنند. کار کردن بعد از سال ها بی تحرکی و عادت به سهل خوری، البته بسیار سخت است!