زهرا كيان‌بخت در روزنامه آفرینش نوشت: افزايش 12 درصدي نرخ کرايه تاکسي، اتوبوس و مترو در تهران يكي از تيترهاي خبري رسانه‌ها در روزهاي اخير بود. خبري كه از قول رئيس کميته عمران شوراي شهر تهران نقل شده بود و از موافقت اعضاي کميسيون حمل‎ونقل شوراي شهر تهران با پيشنهاد شهرداري مبني بر افزايش نرخ کرايه تاکسي، اتوبوس و مترو حكايت مي‌كرد. البته همان‌طور كه شاكري؛ رئيس کميته عمران شوراي شهر تهران، عنوان كرده بود در برخي مسيرها شاهد افزايش 15 درصدي کرايه تاکسي خواهيم بود.

ضمن اينكه اين افزايش نرخ، موضوعي است كه در کميسيون حمل‎ونقل تصويب شده و بايد در صحن علني شوراي شهر تهران نيز به تصويب برسد. با توجه به افزايش قيمت‌ها در مورد كالاها و خدمات مختلف كه هر چندگاه يك بار اتفاق مي‌افتد، دور از انتظار نيست كه نرخ مربوط به خدمات حمل و نقل هم مشمول اين تغييرات و افزايش قيمتها بشود اما آنچه در قبال اين افزايش‌ها انتظار مي‌رود، افزايش كيفيت خدمات، همزمان با افزايش نرخ آنهاست.

در حال حاضر، يكي از مهمترين خدماتي كه همه‌روزه در شمار يكي از اصلي‌ترين نيازهاي شهروندان تلقي مي‌شود خدمات مربوط به حمل‎ونقل و تردد درون‌شهري و برون‌شهري است كه با توجه به اهميتش، مي‌تواند تأثير مهمي را در نظم و آرامش شهر، يا عدم آن داشته باشد و در شهرهاي بزرگ‌تر كه با مشكل آلودگي هوا و ترافيك مواجه هستند، اين مساله اهميتي دوچندان مي‌يابد.

مدتهاست مسئولان از عدم استفاده از خودروي شخصي و استفاده از خدمات سيستم حمل‎ونقل عمومي، به عنوان يكي از راهكارهاي مواجهه با آلودگي هوا، نام مي‌برند. اما آن قدر كه بر اين مساله تاكيد مي‌شود، به بهبود وضعيت حمل‎ونقل توجه نمي‌شود. بديهي است وقتي مردم امكان استفاده از خدمات خوب و كيفيِ سيستم حمل‎ونقل را داشته باشند، ديگر نيازي به تشويق آنها براي استفاده از اين خدمات و پيامها و توصيه‌هاي تكراري نيست.

مردم، خودشان به خوبي اين مساله را درك خواهند كرد كه به جاي استفاده از خودروي شخصي، از سيستم حمل‌‌ونقل عمومي استفاده كنند. مشكل از جايي شروع مي‌شود كه ما، بدون تغيير دادن شرايط، بخواهيم با استفاده از پيامهاي تكراري، مردم را به استفاده از سيستم حمل‎ونقلي ترغيب و تشويق كنيم كه در استفاده از آن، با هزاران مشكل روبرو خواهند شد.

با توجه به اين مسائل، افزايش نرخ كرايه‌ها بهانه‌اي شد تا بار ديگر به معضلات و مشكلات موجود در حمل‌ونقل شهري، اشاره كنيم و اين نكته را يادآور شويم كه كاستي‌هاي سيستم حمل‌ونقل محدود و منحصر به خود اين سيستم نيست و به‌راحتي مي‌توان ردپاي بسياري از مشاجره‌ها، نزاعها، بي‌نظمي‌هاي اجتماعي و... را در آن دنبال كرد.

طبيعي است شهروندي كه براي احترام گذاشتن به حقوق شهروندان ديگر و كاستن از آلودگي‌هاي هوا و حجم ترافيك، خودروي شخصي خود را در پاركينگ قرار داده و وسائل حمل و نقل عمومي را براي تردد انتخاب مي‌كند، اما مجبور مي‌شود در هر مسير، مدتها منتظر رسيدن اتوبوس يا قطاري در ايستگاه مترو بماند كه آن قدر پُر از مسافر و شلوغ است كه به سختي، گنجايش يك نفر مسافر ديگر را دارد، و به علاوه، مشاجرات ناشي از همين مشكلات را كه در ميان مسافران درمي‌گيرد، مجبور است تحمل كند، براي روز بعد ترجيح مي‌دهد از خودروي شخصي خود استفاده كند، تا اگر هم مجبور به ماندن در ترافيك شد، حداقل از بسياري از مشكلات ديگري كه در اثر استفاده از حمل‌ونقل عمومي با آن مواجه مي‌شد، بركنار و مصون بمانَد. با توجه به اين مساله، شهروندان بيش از آن كه به شعارهاي مختلف مبني بر استفاده از حمل‌ونقل عمومي نياز داشته باشند، چشم‌انتظار اقدامي عملي و واقعي براي رفع مشكلات سيستم حمل‎ونقل هستند. سيستمي كه آن قدر توانمند باشد كه بتواند بدون هيچگونه توصيه و شعاري، مردم را خودبخود به استفاده از امكاناتش ترغيب و مشتاق كند. بايد منتظر باشيم و ببينيم كه مساله‌ حمل و نقل عمومي و كاستن از مشكلات آن، كِي به عنوان يكي از مسائل مهم زندگي شهروندان، جدي گرفته خواهد شد؟

منبع: روزنامه آفرینش