عصر ایران؛ مصطفی داننده- «حبیب» امروز عکس اصلی بسیاری از رسانه‌های ایران بود. حتی صداوسیما هم خبر رفتن او را اعلام کرد. امروز شاید بتوان گفت "حبیب" به آرزوی خود رسید و تبدیل به تیتر یک رسانه‌ها شد. شاید او دوست داشت به خاطر کنسرتش یا آلبومش به صدر رسانه‌های ایران می‌رفت اما حالا با مرگش مثل خیلی‌های دیگر تبدیل به مرد شماره یک روزنامه‌ها، خبرگزاری‌ها، سایت‌‎ها و شبکه مجازی شد.

خوب شد که "حبیب" مرد تا ما یادمان بیاید در ایران حبیبی هم بود. خواننده‌ای که 7 سال پیش از آن سوی آب‌ها به عشق اینکه در ایران بخواند به کشور بازگشت. در آن سال‌های ابتدایی همه از او حرف می‌زدند و برگشتنش اما بعد همه او را فراموش کردند. گویی اصلا حبیبی نیست. حبیب لس آنجلس نشین، بیشتر در ذهن ایرانی‌ها بود تا حبیبی که در شمال ایران در انتظار مجور شب‌ها را روز می‌کرد و روزها را شب. حبیب آمده بود به ایران که باشد، شنیده شود اما او اصلا نبود. گویی نه حبیبی آمده بود نه حبیبی رفته بود.

خوب شد که "حبیب مُرد تا یادمان باشد هستند برخی از ایرانی‌هایی که به هر دلیل در سال‌های دور از ایران کوچ کرده بودند و بعد به خاطر دلتنگی‌ها به سرزمین مادری برگشتند اما با محدودیت روبرو شدند. حبیب به عشق این برگشته بود که بخواند، در آزادی کنسرت بدهد، شادی مردم را ببیند و نشان بدهد که ایران برای همه است. چه آنی که رفته است که آنی که مانده است. او دلش می‌خواست در میان مردمش بخواند:

نَفَسم گرفت از این شهر

درِ این حصار، بشکن

در این حصارِ جادوییِ روزگار بشکن

حبیب برای مردم نخواند اما شاید تنها درختان، ساحل و دریای شمال شاهد فریاد زدن‌های او بود که " من مرد تنهای شبم."

خوب شد "حبیب" مُرد تا یادمان باشد هستند حبیب‌هایی که وقتی زنده‌اند باید به یادشان باشیم. این چه داستان تلخی است که وقتی قهرمانی، اسطوره‌ای و عزیزی می‌میرد، صفحه‌های رسانه‌ها، فضای مجازی را پر می‌کنیم که ای وای او هم رفت. سخت نیست سر بچرخانید تا ببیند چه "حبیب" ‌هایی هستند که امروز احتیاج به دست یاری دارند. آنها دستی می‌خواهند که زیر بازوی آنها را بگیرد نه زیر تابوتشان را.

خوب شد "حبیب" مُرد تا یادمان باشد نباید با سرمایه‌های کشور اینگونه برخورد کنیم. الان خیلی از خواننده‌ها و یا هنرمندانی که دوست دارند بعد از سال‌ها به ایران برگردند با خود می‌گویند:« برگردیم که مثل حبیب فراموش شویم و در تنهایی بمیریم. حداقل اینجا می‌خوانیم و مردم هنوز می‌فهمند که ما زنده‌ایم.» چرا کاری می‌کنیم که ایرانیان از این گربه دوست داشتنی فراری باشند. بیایید مهربان باشیم و با آغوش باز کسانی که می‌خواهند برای مردمشان در وطنشان بخوانند استقبال کنیم. شاید اگر حبیب می‌خواند امروز زنده بود.

خوب شد "حبیب" مُرد تا یاد مان باشد هستند جوان‌هایی که در مسیر هنر گام بر می‌دارند و امروز به دلیل برخی سخت‌گیری‌ها در مسیر رفتن هستند. در همین چند روز صدای "یاس" خواننده جوان کشور را به دلایل مختلف از فیلم بارکد در آوردند. سرانجام او چه خواهد شد؟ تا کی صبر خواهد کرد؟ یاس و امثال او مشتاق شنیده شدن هستند، حالا وقتی ما جلوی صدای آنها را بگیریم هستند کشورهایی که به صدای آنها پروبال می‌دهند و آنها می‌شوند خواننده آن ور آبی.

بیایید من، ما و شما کاری کنیم که داستان غم انگیر حبیب دیگر تکرار نشود. یادمان باشد همه مقصریم. که آنهایی مجور ندادند و چه ماهایی که او را فراموش کردیم.