چرا در محل کار وقت تلف می کنیم؟

وب‌سایت پنجره خلاقیت - همه ما گاهی وقت‎کشی می‎کنیم. این اتفاق به طور خاص در شب‎های قبل از تعطیلات طولانی یا پس از تکمیل یک پروژه بزرگ یا به عنوان عواقب یک موقعیت پرتنش خاص اتفاق می‎افتد.

حتی کسانی که خود را وقف کار هم کرده‎اند گاهی این صدای شیطانی درونی را می‎شنوند که می‎گوید: «برای امروز بیرون برو و دودهای سرت را بیرون کن. می‎توانی این گزارش را فردا تمام کنی.» اغلب این وقفه واقعا احتیاج است که البته دیر به دیر پیش می‎آید. ولی چه اتفاقی می‎افتد اگر دلیل ریشه‎ای اتلاف وقت‎تان، عمیق‎تر و سیستماتیک‎تر باشد و از محل کارتان سرچشمه بگیرد.

صحبت در مورد تمایل به اتلاف وقت، دلیلی ریشه‎ای می‎خواهد. بگذارید نگاهی به سه مثال محل کار و چگونگی درمان آن بیندازیم:

1. خستگی از کار

ممکن است کاری که انجام می‎دهید چالش‎برانگیز نباشد یا به شما انرژی ندهد. لورن را به عنوان مثال بیان می‎کنیم. موقعیت سازمانی او در اداره تغییر کرد و وظیفه‎اش مسوولیت‎های اجرایی شد. این به معنی جدایی از کار پاسخگویی به مشتری بود که از آن خیلی لذت می‎برد. او با خودش فکر کرد که این نقش  جدید می‎تواند برای کارش خوب باشد و او را برای سازمان ارزشمندتر کند. در ابتدا، کار را قبول کرد اما به مرور زمان فهمید که شخصیت این کار جدید، اشتیاق‎اش را از بین برده است.

اگرچه وظایفی که به تازگی به لورن محول شده‎اند ضروری هستند، ولی چالشی در او به وجود نمی‎آورند و از آن مهم‎تر این‎که دلش برای کار قبلی‎اش تنگ می‎شود. وقتی کار و مسوولیت‎هایش باعث افزایش قدرت او نمی‎شوند، انگیزه‎دار ماندن برایش دشوار است.

درمان: نگاهی عمیق بیندازید به نقش کنونی‎تان برای شناختن آن جنبه‎های شغلی‎تان که باعث انگیزه و توانگرشدن‎تان می‎شوند و همچنین آن وظایفی که خسته‎کننده، تکراری یا باعث بی‎علاقگی‎تان می‎شوند. در این موقع است که باید با رییس خود صادقانه حرفبزنید و بخواهید نقش شما در شرکت را برای تناسب بهتر آن با توانایی‎های شما و نیازهای درون سازمانی، دوباره تعریف کند.

2. زیربار کارها و وظایف شانه خم کرده‎اید

احساس غرق شدن در کار می‎تواند به روش‎های مختلف خود را نشان دهد. می‎تواند شامل داشتن وظایف چندگانه بدون اولویت‎بندی باشد یا بر عکس، وظیفه‎ای باشد که به خوبی تعریف نشده و وقتزیادی باید روی آن بگذارید.

وظیفه توسعه خط تولید جدید در بخشی خاص بر عهده بیل قرار گرفت. رییس‎اش این کار را به او محول کرد و تنها یک جمله گفت: «می‎خواهم تو این وظیفه را بر عهده بگیری.» این وظیفه در کنار کارِ خودشبه او محول شد. هیچ هدف مشخص، محدوده زمانی یا انتظاراتی برای او روشن نشده بود.

 

اطلاع‎نداشتن از این‎که از کجا شروع کند و تردیدداشتننسبت به توانایی خود باعث شد که بیل دچار بیهودگی شود. توجه او به سمت «چه می‎شود اگر» معطوف شد. «چه می‎شود اگر انتظارات رییسم را برآورده نکنم؟ چه می‎شود اگر نتوانم همه کارها را انجام دهم؟ چه می‎شود اگر پیشرفت نکنم و این آیا شهرتم را خراب می‎کند؟» کارش رنج‎آور بود و هیچ پیشرفتی در وظیفه جدیدش نداشت.

درمان: بهترین نقطه شروع، تهیه یک طرح است. این طرح باید شامل هدف، انتظارات، تنظیم محافظه‎کارانه مراحل انجام عملیات و برنامه زمانی باشد. این طرح را با رییس خود و اعضای تیم یا هر کسی که باید در این پروژه شرکت داشته باشد،مطرح کنید و اطلاعات و توافق‎شان را کسب کنید.

 

این کار می‎تواند کمک کند که وظایف را برای این کار تقسیم کنید و برای موفقیت آن از پشتیبانی برخوردار شوید. به علاوه، می‎توانید خط مشی خود را با رییس خود هماهنگ کنید. اگر در نقطه آغاز هستید، بسیار بهتر است هرچه زودتر بدانید که زمان تصحیح روش‎ها چه موقعی‎ست.

3. یافتن خطاها با کمک رییس‎تان

هیچ چیزی به اندازه رییسی که مدام خطاهای‎تان را می‎یابد و آن خطاها هم بسیار مهم هستند، نمی‎تواند قوه ابتکارتان را ویران کند.

به راحتی می‎توان رییس فیلیپ را یک بی‎رحم توصیف کرد. هرکلام که از دهانش خارج می‎شود به منفی‎گرایی آلوده شده است. از نظرش هیچ چیزی به درستی انجام نشده یا به اندازه کافی خوب نیست. فیلیپ از هر کاری می‎ترسد.

 

برای محافظت از خودش، برای درمیان گذاشتن کارش تا آخرین لحظه صبر می‎کند، حتی گاهی به این کار متوسل می‎شود که کارش را در غیبت او به رییس ارائه دهند یا خود رییس، آن را روی میزش بیابد. ارتباط منفی بین فیلیپ و رییسش روی کار، گرایش و ارتباط فیلیپ با ارشد خود تاثیر گذاشته است.

درمان: اشکال‎تراشی مداوم از طرف یک رییس موقعیتی دشوار ایجاد می‎کند. در چنین موقعیتی، تنها چیزی که می‎توانید کنترل کنید این است که چگونه واکنش نشان می‎دهید. اولین کارتان در روز این باشد که  قبل از زیادترشدن استرس، کار را با رییس‎تان مرور کنید. به لحن او توجه نداشته باشید، تنها به چیزی که می‎گوید گوش دهید.

 

خیلی وقت‎ها، روش گفتن نظر بیشتر از خود نظر اثرگذار است. از همه مهم‎تر، مثبت باشید، آن نظر رییس را قدمی بزرگ درنظر بگیرید و باور به توانایی‎های‎تان را حفظ کنید. دریافتن دلیل ریشه‎ای اتلاف وقت به شما کمک می‎کند که موقعیت درمانی‎اش را بیابید.