واکنش دفتر هاشمی به موج انتقادات اخیر

دفتر آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی نسبت به حملات اخیر رسانه‌ای علیه رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، بعد از سخنرانی اخیر او در جمع مدیران و رؤسای آموزش‌وپرورش کشور، واکنش نشان داد.

به گزارش شرق: در توضیحی که از سوی دفتر ایشان برای رسانه‌ها ارسال شده، آمده است: «این حملات نسبت به شخصیتی که سخنگوی شورای‌عالی دفاع در زمان جنگ تحمیلی و به حکم امام راحل، فرمانده هشت سال دفاع مقدس بوده‌‌ و بعدها به‌عنوان رئیس‌جمهور، بیشترین نقش را در تقویت بنیه‌های دفاعی کشور داشته، آن هم به اتهام «تضعیف قوای نظامی کشور!!» نشان از یک توطئه منسجم است و این احتمال زمانی قوی‌تر می‌شود که توهین‌ها و تهمت‌ها‌ی زنجیره‌ای به‌یکباره در رسانه‌های ریزودرشت یک جریان خاص، تکرار می‌شود».

در ادامه این توضیح، به آن بخش از سخنرانی آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی که محل چالش شده، اشاره شده و آمده است: «صدالبته که معنای این بخش از سخنان آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، به‌هیچ‌وجه‌ زیر سؤال‌بردن توان نظامی و به تعبیر منتقدین، دعوت از دشمنان برای حمله به کشور نیست، بلکه تأکیدی بر علمی‌بودن تولیدات نظامی و متکی‌شدن به پیشرفت تکنولوژی کشور و همچنین تأکیدی بر نقش علم و دانش برای مصونیت جامعه از آسیب‌های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و حتی طمع دشمنان خارجی است. ممنوعیت وجود ارتش در آلمان و ژاپن که در کلام آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی آمده، نه یک ادعای شخصی از سوی ایشان و نه یک قانون برای همیشه تاریخ بود که بعضی از نویسندگان مطالب انتقادی در ماجرای اخیر، با تمسک به آن، اجتهاد سیاسی کرده‌اند که «جناب هاشمی برای جمهوری اسلامی ایران نسخه سلطه‌پذیری و تن‌دادن به قیومیت آمریکا و متحدانش را می‌پیچد!!!»

‌اگر منتقدین که گویا مأموریت داشته و دارند که با بهانه یا بی‌بهانه به صورت هم‌زمان به این مسئله بپردازند، به‌جای جست‌وجوی هزینه‌های نظامی و سالانه ژاپن و آلمان و تهیه مقالات آماری، برای دیدگاه‌های آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی درخصوص نقش و جایگاه مهم نیروهای نظامی، اعم از: سپاه، ارتش و بسیج، ضرورت تقویت بنیه و پایه‌های نظامی کشور و اهمیت دفاع با تکیه بر صنایع موشکی، جست‌وجو می‌کردند، برای ذهن متغافل و مغرض خویش، اسناد فراوانی در تاریخ انقلاب اسلامی پیدا می‌کردند که اولا، حفظ ارتش در سال‌های اول پس از پیروزی انقلاب اسلامی را یکی از هوشمندی‌های امام عزیز در مقام رهبر جامعه اسلامی می‌دانند و ثانیا این جریان و رسانه‌های آنها آن‌قدر گرفتار «خودسانسوری» شده‌اند که اگر بغض سیاسی به آنها اجازه می‌داد، می‌توانستند به خبری که حدود شش ماه پیش (١٦/١/٩٥) در رسانه‌های کشور منتشر شده مراجعه نمایند که آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی در دیدار گروه‌های متعدد از باشگاه پژوهشگران جوان، جمعی از مردم ترکمن‌صحرا و نیروهای پشتیبانی جنگ جهاد در دوران دفاع مقدس و جهاد نصر با ابراز تأسف از تحریف و با ابراز تأسف از تحریف و تقطیع خودسرانه جمله (مربوط به موشک و گفتمان) و سوءبرداشت از آن و تعجیل بعضی از جریان‌ها و گروه‌ها برای سوءاستفاده از این جمله، گفت: «اولا به‌عنوان کسی که در طول دوران زندان ستمشاهی، قرآن تفسیر می‌کردم، مصداق و تفسیر عملی آیه‌«وَأَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّةٍ وَمِن رِباطِ الخَیلِ تُرهِبونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّکم» را در شرایط موجود که دشمنان، انقلاب، ایران و اسلام را تهدید می‌کنند، تجهیز قوای نظامی کشور، از جمله تقویت قدرت موشکی کشور را لازم می‌دانم. ثانیا اگر عامه مردم هم ندانند، مسئولان به‌ویژه نظامی‌ها، به‌خوبی می‌دانند که صنایع موشکی در زمان جنگ که من فرماندهی آن را برعهده داشتم، از صفر توسط نیروهای جهاد سازندگی، سپاه پاسداران و ارتش شروع شد و بعدها در زمان ریاست‌جمهوری‌ام تقویت شد و من همیشه بر ضرورت تکمیل و تقویت پروژه موشکی ایران به‌عنوان قدرت دفاعی و بازدارنده تأکید داشته و دارم».

‌یا در تاریخ ١٨/٥/٩٥، یعنی حدود یک ماه پیش، بهانه‌گیری‌های غرب در مسیر پیشرفت‌های موشکی ایران را به‌خاطر ناراحتی آنان از پیشرفت‌های علمی، فنی و تکنولوژی جوانان ایرانی دانست و با تأکید بر ماهیت دفاعی صنایع موشکی برای همه کشورها به‌ویژه ایران، گفت: تناقضات گفتاری و رفتاری غرب در این موضوع چنان است که هیچ‌کس نمی‌تواند باور کند، چون تلاش ایران برای پیشرفت‌های علمی را تهدیدی برای جهانیان می‌دانند و دسترسی رژیم اشغالگر قدس به ٢٠٠ کلاهک هسته‌ای با بردهای قاره‌پیمایی را، سلاحی دفاعی می‌دانند!!

‌واقعا انسان برای نظام اسلامی نگران می‌شود، وقتی می‌بیند که گروهی با بغض و کینه، خود را بلندگوی نظام می‌‌دانند و برای دفاع از منطقی که ندارند، به هر شیوه غیرمنطقی دست می‌زنند که این غرق‌شدن آنها در بغض و کینه یادآور آن مثل عربی است که می‌گوید: «الغریق یتشبث بکل حشیش».

هاشمی‌رفسنجانی در آن سخنرانی گفته بود: «آلمان و ژاپن پس از جنگ مخرب جهانی دوم، با اینکه برای مسائل نظامی ممنوع بودند، با تکیه بر دانش و با سوق‌دادن بودجه‌های نظامی به توسعه صنعت و تولید، توانسته‌اند اقتصاد پایداری بسازند که در مقابله با کشورهای خارجی و مستحکم هستند».