ساخت آثار موفقی مانند «مختارنامه» این درس را پیش روی متولیان فرهنگی و تصمیم گیران صداوسیما قرار می دهد که اگر حمایت کنند و کار را به کاردان بسپارند می توان شاهد خلق سریال های موفقی بود که تا سالها همواره ورد زبان همگان باشد.

عصرایران - این روزها با آغاز ماه محرم، به مانند هر سال تلویزیون و این بار شبکه «آی فیلم» اقدام به پخش سریال «مختارنامه» کرده است. سریالی که داوود میرباقری آن را کارگردانی کرد و در سالهای 89 و 90 از شبکه اول سیما پخش شد و مورد استقبال علاقه مندان قرار گرفت. سریالی که شاید تکرار بیش از حد پخش آن در این سالها بیش از پیش ثابت کند چقدر در این بخش با کمبود ساخت آثار باکیفیت مواجه هستیم.

میرباقری که سالها پیش با ساخت سریال موفق «امام علی (ع)» هنرمندی خود در نگارش و خلق آثار تاریخی مذهبی را به همگان نشان داده بود، با ساخت «مختارنامه»، قدرت و ظرافت خود در کارگردانی این جنس آثار نمایشی را به اثبات رساند.

ساخت سریال های به اصطلاح الف در صداوسیما همواره مورد توجه بوده و در این میان سریال هایی مانند «مختارنامه»، «در چشم باد» و «روزگار قریب»، بیش از دیگر آثار تولیدی در این بخش در این سالها به چشم آمده و مورد توجه و استقبال قرار گرفته است. سریال هایی که می توان از کیفیت آنها دفاع کرد و آن را الگویی برای ساخت دیگر سریال ها در تلویزیون معرفی کرد.

کاری به ابعاد تاریخی ماجرای قیام مختار نداریم، اما می توان «مختارنامه» را سریالی بسیار موفق در زمینه خلق یک اثر داستانی قهرمان محور که با استقبال بالای مردم مواجه شد، نامید.

درام پرکشش و جذاب مبتنی بر شخصیت پردازی دقیق و سنجیده و بازی خوب بازیگران به همراه کارگردانی فوق العاده میرباقری اثری را پیش روی چشمان مخاطب گذاشت که عاملی بود تا مخاطبان با کنجکاوی، قسمت به قسمت آن را دنبال کند. سریالی که از تصویربرداری اش گرفته تا موسیقی و طراحی صحنه های اکشن و پرداخت موفق در روایت باعث شده تا همچنان به عنوان نمونه ای موفق قابل اشاره باشد.

ساخت آثار موفقی مانند «مختارنامه» این درس را پیش روی متولیان فرهنگی و تصمیم گیران صداوسیما قرار می دهد که اگر حمایت کنند و کار را به کاردان بسپارند می توان شاهد خلق سریال های موفقی بود که تا سالها همواره ورد زبان همگان باشد. چند سالی است که تلویزیون «مختارنامه» را در ایام محرم و اربعین از شبکه های مختلف تلویزیون پخش می کند و این نشان می دهد همچنان سریال قابل اعتنای دیگری که در بین مخاطبان مقبولیت داشته باشد و بتوان در این ایام پخش کرد در آرشیو تلویزیون وجود ندارد.

سریال هایی مانند «مختارنامه» و «در چشم باد» که با وسواس فراوان سازندگانشان و پرداخت دقیق تبدیل به آثار ماندگار و قابل اعتنایی در تاریخ سریال سازی در کشورمان شده اند را باید الگویی برای ساخت آثار تصویری برای آیندگان دانست و همواره از آنها یاد کرد. آثاری که هر قسمتش به اندازه یک فیلم سینمایی زحمت و هزینه داشته است و به عنوان یک اثر هنری قابل اعتنا در ذهن همگان ثبت شده است.