دو قطار در سمنان به یکدیگر برخورد کردند و فعلا حدود ۴۳ نفر از هموطنانمان در این حادثه درگذشتند و حدود ۱۰۰ زخمی راهی بیمارستان شدند.
تهران برفی شد. خیابانها به دلیل این برف قفل شدند و پایتخت نشینها مجبور بودند ساعتها در ترافیک بمانند تا به محل کار خود برسند.
معمولا در جهان تلاش میشود بعد از چنین حوادثی همه دست به دست هم میدهند تا این مشکلات حل شود و دردهای مردم تسکین پیدا کند. در ایران اما داستان چیز دیگری است. معمولا جریانهای سیاسی سعی میکنند از این حوادث علیه رقیب استفاده کنند. کافی است همین الان سری به روزنامهها و خبرگزاریها بزنید و گفتوگوها وسخنرانیها را بخوانید تا متوجه این موضوع بشوید.
الان برخی به دنبال مقایسه پیام روحانی برای لغو سخنرانی مطهری با حادثه قطار سمنان هستند و عدهای دیگر نیز تمام تلاش خود را میکنند تا نشان دهند شهرداری تهران در ماجرای برف پایتخت ضعیف عمل کرده است.
واقعا اتفاق تلخی است که برخی جناحهای سیاسی در ایران منتظر هستند از هر اتفاقی برای زدن رقیب خود استفاده کنند. در حالی که مردم نگران اقوام و یا هموطنان خود هستند عدهای نشستهاند و به دنبال این هستند چگونه میشود از این حادثه علیه روحانی به ویژه در آستانه انتخابات استفاده کنند.
از آن سو مردم در برف ماندهاند، عدهای دیگر تمام تلاش خود را میکنند تا در میانه ترافیکهای ایجاد شده نشان دهند قالیباف ناکارآمد است.
این روزها سوالی در ذهن مردم ایجاد شده است و آن هم این معناست که آیا واقعا برخی به فکر مردم هستند؟ مگر میشود مردم در حال جان دادن باشند و عدهای دیگر به دنبال رسیدن به مقاصد سیاسی خود.
اصولگرا و اصلاحطلب هم ندارد. همه این روزها به دنبال رسیدن به قدرت هستند. متاسفانه در ایران سالهاست که رسیدن به قدرت تنها هدف و آمال برخی شده است.
نیکولو ماکیاولی که نظراتش در مورد سیاست به «ماکیاولیسم» مشهور شده است در کتاب خود شهریار، هدف عمل سیاسی را دستیابی به قدرت میداند و بنابراین، آن را محدود به هیچ حکم اخلاقی نمیداند و در نتیجه به کار بردن هر وسیلهای را در سیاست برای پیشبرد اهداف مجاز میشمارد و بدین گونه سیاست را به کلی از اخلاق جدا میداند.
امروز اهالی سیاست ایران که اتفاقا ادعای مسلمان بون نیز دارند تبدیل به شاگردان اول دانشگاه ماکیاولی شدهاند و برای رسیدن به هدف خود از هر وسیلهای استفاده میکنند.
بسیاری از مسئولان و سیاسیون گویا فراموش کردهاند که مردم به آنها رای میدهند تا مشکلات کشور را حل کنند نه اینکه برای رقابت با هم برای رسیدن به قدرت تلاش کنند.
خود ما رسانهها نیز به شدت به این فضا کمک میکنیم. برخی از اهالی رسانه بنزین این آتش میشوند و فضا را برای این قدرت نمایی رسانهها آماده میکنند.
کاش کمی به فکر مردم بودیم.