مردان کچل موفق تر هستند!

می‌خواهید باهوش‌تر، تاثیرگذارتر، تحصیل‌کرده‌تر و صادق‌تر به نظر بیاید؟ کچل شوید.

دوهفته‌نامه زندگی‌ ایده‌آل نوشت: «شاید شما هم این جمله را شنیده باشید که مردهای طاس موفق‌تر، پولدارتر و خوش‌برخوردتر از دیگر مردها هستند. آیا این موضوع واقعیت دارد یا شایعه‌ای بیش نیست؟ آیا افراد باهوش، دانشمندان و پولدارها در قرون مختلف تاریخی مردانی طاس بوده‌اند؟ شواهد زیادی در دست است که نشان می دهد کچلی یک اتفاق تکاملی خیلی منحصر به فرد نیست اما دلیل خاص خودش را دارد. به نظر می‌رسد مردان طاس باهوش‌تر و موفق‌تر به چشم می‌آیند. در حقیقت جمجمه براق به آنها کمک می‌کند که نه تنها از نظر ظاهری جذاب‌تر باشند بلکه نوعی حالت ناجی مانند هم پیدا کنند. ما در این حوزه به سراغ بهترین‌ها رفتیم و از دکتر محمد سیدا، مرد حافظه و مدرس چهره‌شناسی ایران و دکتر فاطمه تقوایی، پژوهشگر تاریخ در این مورد سوال کردیم تا پی ببریم واقعا مردان کچل موفق‌تر هستند یا این موضوع شایعه‌ای بیش نیست.

افراد کچل را چهره‌شناسی کنید!

دکتر محمد سیدا بر این باور است که ریزش مو در آقایان بر اثر عواملی مانند ژن، تغذیه، شرایط آب‌وهوایی، شرایط محیطی، خلق و خو یا هوش زیاد رخ می‌دهد. یک چهره‌شناس می‌تواند از روی چهره‌ شخص مورد نظر خصوصیت اخلاقی او را بررسی کند. مردان طاس در چهره‌شناسی به این صورت تعریف می‌شوند: افرادی که بیشتر فکر می‌کنند و با استعداد هستند. اگر مساله ژن را کنار بگذاریم به راحتی می‌توان دریافت، افرادی که هوش بالاتری دارند یا بیشتر از دیگران فکر می‌کنند سرهای طاس یا نیمه‌طاس دارند. اساتید دانشگاه، پزشکان، پژوهشگران و دیگر افراد موفق جامعه با سرهای طاس یا براق به چشم می‌خورند. البته طاسی‌ها را نمی‌توان مطلق دانست. سرطاس‌ها یا همان مردان کچل انواع مختلفی از طاسی‌ سر دارند. به عنوان نمونه افرادی که کار بدنی انجام می‌دهند به نسبت افرادی که کار فکری دارند، کمتر دچار طاسی سر می‌شوند. این داستان برای افرادی که به صورت ارثی کم‌پشتی مو یا طاسی دارند هم رخ می‌دهد. اگر در پیشینه خانوادگی آنها دقت کنیم به راحتی می‌توان فهمید که پدران و پدربزرگ‌های آنها متفکر بوده‌اند.

باورهای غلط را کنار بگذارید

برای هزاران سال باورهای نادرستی درباره علت طاسی وجود داشت و افرادی که طاس بودند مورد تمسخر دیگران قرار می‌گرفتند. به عنوان مثال ارسطو زمانی تصور می‌کرد که کچلی به دلیل روابط جنسی به وجود می‌آید. در زمان روم باستان سربازانی که کچل بودند را مجبور می‌کردند کلاه‌خودهای آهنی بر سرشان بگذارند و به همین دلیل همیشه در برابر سایر هم‌قطاران‌شان خجل بودند. به عنوان نمونه مردم در گذشته اعتقاد داشتند خشکی سر علت اصلی طاسی است. فرضیه دیگری هم آلودگی هوا و آرایش اشتباه موی سر را مقصر قلمداد می‌کرد. در مقابل این فرضیه‌های عجیب سوال اصلی این بود که علت علمی طاسی چیست و این مشکل از کجا نشات می‌گیرد؟ در سال ۱۸۹۷ میلادی موجی از ترس جامعه جهانی را دربرگرفت؛ چرا که یک متخصص پوست و موی فرانسوی اعلام کرد علت اصلی طاسی مردان را کشف کرده است: یک میکروب. در واقع این فرضیه اشتباه را یک پزشک فرانسوی بر سر زبان‌ها انداخت.

کچل‌ها همسرهای زیباتری دارند!

هر چه افراد بیشتر فکر کنند به طبع درآمد بالاتر، زندگی بهتر و شانس کاری بیشتری خواهند داشت. پس می‌توان این را باور داشت که مردهای کچل موفق‌تر هستند. این موضوع مهم واقعیت دارد. این اصطلاح که مردهای کچل همسرهای زیباتری دارند، بسیار زبانزد است. اگر بتوان به فکر جهت داد باعث درآمدزایی و موفقیت‌های شگفت‌انگیزی می‌شود.

حساسیت‌های افراد طاس

خیلی‌ها تصور می‌کنند که تستوسترون بیش‌تر، به معنای دی‌هیدروتستوسترون بیشتر و به طبع کم مویی بیش‌تر است. در واقع شما تنها به مقادیر ناچیزی از این هورمون نیاز دارید تا روند کچل شدن آغاز شود اما آن‌ چه کچل‌ها را از سایرین متمایز می‌کند، حساسیت و آسیب‌پذیری فولیکول موهایشان است که آن را از مادران‌شان به ارث می‌برند. این مسئله وراثت موضع بسیار مهمی است. حدود ۲۵ الی ۳۰ درصد از مردان زمانی که به ۳۰ سالگی می‌رسند یعنی خیلی قبل از زمانی که طول عمر باروری آنها به اتمام برسد، درجاتی از کم‌مویی را تجربه می‌کنند. حالا یک سوال دیگر  پیش‌ می‌آید عارضه کچلی در تمام دنیا شایع است، اگر کچل شدند تا این اندازه بد است پس چرا از بین نمی‌رود؟ پاسخ رایج به این سوال این است که بر عکس باور عموم مردم، کچل می‌تواند مفید هم باشد اما چطور؟ و چرا این اتفاق تنها برای مردان می‌افتد؟ متخصص پوست و مو دکتر سعید شفیعیان در این‌ باره می‌گوید: «به طور طبیعی وقتی جنس نر ویژگی و خصوصیتی دارد که جنس ماده فاقد آن است، آن ویژگی را به عنوان یک نشانه قلمداد می‌کنند.»

پیترو دلاواله، جهانگرد ایتالیایی در مورد شاه‌ عباس می‌نویسد: مو، ابرو و سیبیلش تا ۴۹ سالگی نیز سیاه بوده است و با آن که رنگ و رویش از آسیب‌ سفرها و جنگ‌های بی‌شمار به سیاهی گراییده بود، زیبایی‌های صورتش بر زشتی‌های آن می‌چربید و در کل قیافه‌ای موقر، جالب و نجیب داشت. دست‌هایش مثل کارگران روستایی کوتاه و ستبر بود و آنها را به رسم زمانش حنا می‌بست.

تاریخ درباره مردان طاس چه می‌گوید؟

تاریخ نشان داده که مردان کچل به نوعی غالب هستند و فرصت‌های بیشتری‌ هم دارند یعنی می‌توان این طور تقسیر کرد که «این ویژگی در انسان‌ها رشته تکاملی دارد.» مردان کچل اغلب در رده افراد باهوش‌تر، داناتر، تحصیل‌کرده‌تر، موفق‌تر، صادق‌تر و مهربان‌تر جای می‌گیرند و به همین دلیل به نوعی جذابیت بیشتری ‌هم دارند.

دکتر فاطمه تقوایی معتقد است طاسی سر در طول تاریخ تاثیر خاص خود را بر جای گذاشته است. از آثار مثبت بر جوامع مختلف گرفته تا اختراعات بزرگ و مهم تاریخی که بیشتر توسط مردان طاس و باهوش انجام شده است. البته این نکته را نمی‌توان به طور حتم بیان کرد که تمام این افراد بزرگ دچار طاسی بوده‌اند اما بسیاری از این انسان‌های فرهیخته و موفق، اما وسواس بیمار گونه‌ای برای بازگرداندن موهایش داشته و در این مسیر از هیچ کاری کوتاهی نکرده‌اند. تاج برگ زیتونی که ژولیوس سزار بر سرش می گذاشت، بیش‌تر از آن که به سنت روم باستان برگردد، تلاشی بود در راستای پوشاندن سر کم مویش. زمانی که سزار با کلئوپاترا آشنا شد، تقریبا بیشتر موهایش را از دست داده بود. سزار مثل خیلی از افراد طاس، موهای پرپشتی در پشت سرش داشت و آن‌ها را بلند می‌کرد و از طریق شانه‌ به جلوی فرق سرش می‌کشید. شکسپیر، سقراط، ناپلئون، ارسطو، گاندی، داروین، چرچیل و سینوهه جزو افراد مهم و طاس در تاریخ بوده‌اند.

آیا طاس‌ها در خطر هستند؟

در اوایل سال میلادی ۲۰۱۶ نتیجه یک سری تحقیقات نشان داد، کچل‌ها نسبت به سرطان‌های حاد پروستات به نوعی آسیب‌پذیرتر هستند و این بیماری‌ای است که سالانه ۳۰۰ هزار مورد مرگ را در پی دارد. درست است که این بعد مسئله کم نگران کننده است اما باز هم جای امیدواری برای افراد طاس وجود دارد: می‌دانید که سطوح کم ویتامین D که علت آن اغلب تماس نداشتن با نور خورشید است. یکی از عواملی است که خطر سرطان پروستات را افزایش می‌دهد اما همان طوری که لابد از افراد طاس زیاد شنیده‌اید. آنها در عمل بیشتر از سایرین از نور خورشید بهره می‌گیرند. تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که در زمان بیماری پروستات ویتامین D را دریافت می کنند، امید بیشتری هم برای بهبود دارند.