موسیقی آنجایی جان میگیرد که نوازنده بر ساز زندگی بنوازد، اینجا بر روی سن نوازندگان زندگی را مینوازند با لباسهایی که نشان میدهد از کیلومترها آنطرفتر به مرکز کشور سفر کردهاند، همان جایی که سرمایش باعث میشود ساقهای پایشان را محکم ببندند.
به گزارش ایسنا، سومین شب از جشنواره مقامی در حالی برگزار شد که صدای موسیقی تربت جام از اصفهان بلند شد و به گوش مخاطبان رسید و گندما درو شد در حالی نواخته شد که مردم اصفهان از سالن هنرسرای خورشید به حوالی مشهد بال کشیده بودند.
حنا حنا همراه خوانده شد و تقریبا سالن با هر پرش و چرخش دامن لباس آقایان روی صحنه به وجد می آمدند و خود را در مراسمی این چنینی متصور می شدند، ریتم که کمی غم به خود گرفت و مادر
عروس برای آخرین شب بودن دخترش در کنارش نوحهسرایی کرد پاها نیز ریتم آرامتری گرفت و بعد از آن با یک ریتم تقریبا تند حنا را به دست و پا بستند.
ماه رویا و یار گلکم دختر عمو در فضایی آرام خوانده شد، اما بیا بریم کوه قطعهای بود که موج شادی را از ابتدا تا انتهای سالن رساند و این شعرهای آشنا در این قطعه واقعا همراهی حاضرین را می طلبید آنجا که می گفت بیا بریم کوه، حاضرین نیز لب خوانی می کردند.
آخرین قطعه که توسط گروه فردای جام اجرا شد عروسی بود، این قطعه برای بار اول روی صحنه اجرا شد. قطعه ای که با چوب زنی و به زیبایی و با هماهنگی اجرا شد. در آخر شاید هر کس از این سالن بیرون می رفت می دانست که تربت جام رسوم قدیمی بسیاری دارد که دیدن آنها بسیار لذت بخش است.
مردانشاهی سرپرست گروه فردای جام در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: گروه فردای جام یک گروه بسیار جوان است که من از نوجوانی با آنها همراه بوده ام و توانستیم این گروه را کنار هم نگه داریم.
وی با اشاره به قطعاتی که اجرا شد، گفت: در قطعاتی که اجرا کردیم سعی شد تمام بخش های موسیقی منطقه خود را به مخاطب بشناسانیم. از قطعه های عرفانی و آوازهایی که زنان زمزمه می کردند. رقص ها و مراسم را سعی کردیم تا جایی که می توانیم به مخاطب نشان دهیم.
مردانشاهی افزود: موسیقی ما مانند یک زنجیر به هم وصل است و اگر از شرق شروع به حرکت کنیم در غرب کشور نوای شرقی را می شنویم به همین دلیل است که اگر قطعه ای در خراسان خوانده می شود امکان دارد در لرستان نیز به گوش برسد و این یکی از شاخصه های موسیقی محلی است.
سرپرست گروه فردای جام با اشاره به جشنواره مقامی تصریح کرد: این یک جشنواره خاص است که می تواند الگویی برای دیگر استان ها نیز باشد. با برگزاری این جشنواره ها مردم استان با فرهنگ خود آشنا می شوند که امری ارزشمند است.