توریست‌های خارجی در سفر به کشور ما تنها جاذبه‌های طبیعی، تاریخی و فرهنگی و بازارهای سنتی و جدید و دیگر دیدنی‌ و گشتنی‌های ایران را نمی‌بینند، آنان بیش از هر چیز ایرانیان، رفتارهای اجتماعی و فرهنگ امروزشان را می‌بینند.

محمدعلی دیانتی‌زاده نوشت:

کمتر از یک‌سال از استقرار دولت یازدهم نگذشته بود که رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از رشد 150 درصدی گردشگران خارجی به ویژه اروپاییان در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته خبر داد.

با ادامه این روند و با امضای برجام، در سال 94 بیش از 5 میلیون نفر شهروندان کشورهای دیگر به ایران آمدند و تعداد افراد اروپایی وارد شده به ایران نیز تا پایان نیمه نخست امسال، افزایش 80 درصدی یافت.

حال نیز سخن از ادامه برنامه ده‌ساله سازمان میراث فرهنگی برای افزایش تعداد گردشگران خارجی از پنج میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در سال جاری به حدود ۲۰ میلیون نفر تا افق سال ۲۰۲۵ میلادی است.

نکته‌ای که در این مطلب قصد بیان آن را داریم، درباره راهکارهای تحقق این هدف یا تأثیرات مثبت مستقیم و غیرمسقیم آن بر رشد اقتصادی یا حتی بهبود وضع معیشتی مردم نیست بلکه در راستای یادآوری این نکته است که توریست‌های خارجی در سفر به کشور ما تنها جاذبه‌های طبیعی، تاریخی و فرهنگی و بازارهای سنتی و جدید و دیگر دیدنی‌ و گشتنی‌های ایران را نمی‌بینند، آنان بیش از هر چیز ایرانیان، رفتارهای اجتماعی و فرهنگ امروزشان را می‌بینند.

در بروشورهایی که به توریست‌های خارجی عازم ایران داده می‌شود، علاوه بر یادآوری این‌که "ایران در زمره کشورهایی است که تسلط به زبان انگلیسی در میان مردمش فراگیر نیست"، نسبت به دو مورد خاص هشدار داده شده است: نخست؛ نبود یا کمبود سرویس‌های بهداشتی عمومی در ایران، دوم؛ وضعیت خطرناک رانندگی ایرانی‌ها.

مورد یکم را به سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری وامی‌گذاریم و می‌گذریم اما در شرح مورد دوم این بروشورها آمده است که اغلب ایرانیان خود را چندان مقید به رعایت قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی به‌ویژه حق تقدم عابران پیاده و خودروهای دیگر و نیز حفظ سرعت مطمئن نمی‌دانند.

آن‌ها چیزهای عجیب‌تری را نیز خود به چشم در ایران می‌بینند؛ بوق زدن رانندگان برای عابران روی خط عابر پیاده و راه ندادن به آن‌ها و حتی بوق‌باران کردن خودروهایی که حاضرند به عابران یا خودروهای دیگر دارای حق تقدم راه بدهند!

گویی هیچ‌کدام از ما در آیین‌نامه رانندگی نخوانده‌ایم که حق تقدم عبور یعنی مراعات اولویت حق عبور وسیله نقلیه یا عابر پیاده‌‌ای که طبق مواد 137 تا 134 و ماده 186، زودتر و پیشتر از ما باید عبور کنند.

به عبارت دیگر، اصولا به این فکر نمی‌کنیم که اگر دیگران نیز مانند ما بخواهند در همان لحظه از یک تقاطع عبور کنند، برخورد همگی ما با هم قطعی است و از همین رو مقررات خاصی برای حق تقدم عبور وسایل نقلیه تعیین شده است که رعایت آن برای رانندگان اجباری است.

در حق تقدم عبور، تکلیف رانندگان به هنگام عبور از تقاطع‌ها، میدان‌ها و گردش‌ها با تعیین علائم، تابلوها، خط‌کشی‌ها و فرمان‌های پلیس مشخص می‌شود نه با فرصت‌طلبی، برتری‌جویی، زیاده‌خواهی، پررویی، زورآوری و زرنگی ما!