این عملکرد مورد تحسین‌های زیادتری قرار می‌گرفت اگر تیمش پیروزی را با شکست 3-4 عوض نمی‌کرد. یک امتیاز از چهار بازی اخیر، هیرنفین را به رده ششم برده، اما قرار گرفتن در بین چهار تیم بالای جدول هنوز هم محتمل است.

جان دردن نویسنده سایت espn مطلبی در مورد گوچی نوشته که توسط آی اسپورت ترجمه شده. مطلبی که می خوانید:

یکشنبه‌ای که گذشت برای هواداران ایرانی فوتبال در کل دنیا روز خاطره‌انگیزی بود. در لیگ هلند، دو تیم بالای جدولی به مصاف هم می‌رفتند و هر دو یک مهاجم ایرانی در ترکیب اصلی خود داشتند.

علیرضا جهانبخش در آلکمار و رضا قوچان نژاد در هیرنفین. در نهایت جهانبخش در تیم برنده حضور داشت اما این قوچان نژاد بود که گلزنی کرد.

ایران چهار سال است که در رنکینگ تیم‌های آسیایی در رده اول قرار دارد و به نظر می‌رسد در سال 2018 برای پنجمین بار به جام جهانی می‌رود. تیم ملی حالا چند مهاجم فعال در اروپا دارد. و این در حالیست که در سال‌های اخیر تیم ملی به عنوان بهترین تیم دفاعی در آسیا شناخته شده.

غیر از دو نفری که نام بردیم، سردار آزمون با استعداد هم در روستوف بازی می‌کند و اخیرا به باشگاه‌های بزرگی مانند لیورپول لینک شده. کریم انصاری فرد هم ماه گذشته به غول فوتبال یونان یعنی المپیاکوس پیوست.

شاید در هر تیم ملی آسیایی دیگری، قوچان نژاد همیشه در ترکیب اصلی قرار می‌گرفت چون او در هلند گلزنی‌اش متوقف نمی‌شود. او حالا در جدول آقای گلی هلند در رده دوم قرار دارد. در 22 بازی لیگ، گوچی 13 گل به ثمر رسانده. شاید لیگ هلند کیفیت سال‌های قبل را نداشته باشد اما شکی نیست که این مرد 29 ساله پیشرفت جالبی داشته. دوران باشگاهیِ او همیشه بالا پایین زیادی را به خود دیده بود.

هم‌تیمی‌اش، مارتین اودگارد که به طور قرضی از رئال مادرید آمده، ماه قبل در مورد رضا گفت: او یه مهاجمه خیلی خوبه. اگه خوب تغذیش کنید، گل‌های زیادی می‌زنه و این فصل هم شاهدش بودیم. زدن سه گل به یکی از سه تیم بالای جدول واقعا دستاورد خوبی بود.

اودگارد نروژی به نمایش به یادماندنیِ او در خانه پی اس وی اشاره داشت، مسابقه‌ای که در آن رضا به اولین بازیکنی تبدیل شد که از 1978 به اینور مقابل پی اس وی در خانه هتریک می‌کند.

کارلوس کی روش در ماه ژانویه در مورد او به ESPN گفت: وقتی تیم بهش نیاز داره گل می‌زنه. مهاجمان آسیاییِ زیادی نداریم که به طور مستمر در اروپا گل بزنن، و او خیلی سخت کار کرده تا به اینجا برسه. او یه بازیکن در خدمت تیمه که در دفاع هم زیاد تلاش می‌کنه، اما تیم در هر وضعیتی باشه، رضا می‌تونه براتون گلزنی کنه.

یکی از این گل‌ها در ژوئن 2013 زده شد. او در زمین کره جنوبی توپ‌ربایی می‌کرد، با سرعتش جلو رفت و با آرامش دروازه جونگ سونگ ریونگ را باز کرد تا ایران را به جام جهانی 2014 بفرستد. در آن ورزشگاه با جو جهنمی‌اش، ستاره متولد مشهد به زیبایی و با آرامش خاصی گلش را زد. او آن زمان فرم خیلی خوبی داشت و در 11 بازی اول ملی‌اش، 9 گل زد. رضا تنها گل ایران در جام جهانی 2014 برابر بوسنی را هم به ثمر رساند.

آن موقع او در چارلتون اتلتیک بازی می‌کرد، در چمپیونشیپ انگلستان. تیم لندنی با سقوط نکردن می‌جنگنید، و ستاره ایرانی هم خوب تغذیه نمی‌شد. در دو دوره، او در 43 بازی تنها 5 گل زد و بعد از سقوط تیم باشگاه را ترک کرد. احتمالا این یک باشگاه اشتباه در زمان اشتباه بود.

او سپس به هیرنفین بازگشت. باشگاهی که همه چیز را از آغاز کرده بود. محصول آکادمی باشگاه که اولین بار به عنوان یک بازیکن حرفه‌ای به او بازی داد. سفر او آن زمان شروع شد و او به بلژیک، انگلیس، کویت، قطر و دوباره انگلیس رفت. حالا در خانه و هیرنفین، به نظر او از زندگی دوباره لذت می‌برد. با پاس‌های خوب از عقب و زوجش لارسون در حمله که به او کمک می‌کند.

ماه بعد توجهات معطوف مقدماتی جام جهانی 2018 در آسیا خواهد شد. باید ببینیم فرم خوبش در بازی‌های باشگاهی می‌تواند به او کمک کند تا در تیم ملی فیکس شود یا نه. این روزها جهانبخش و آزمون، که 6 و 7 سال از او کوچکتر هستند، بیشتر در تیم ملی بازی می‌کنند. اما قوچان نژاد با ادامه گلزنی‌اش در هلند شانس خوبی خواهد داشت. شاید او دوباره بتواند گل سرنوشت سازی را بزند که ایران را به یک جام جهانی می‌فرستد.

هر اتفاقی بیفتد، این قطعا اتفاق خوش یمنی برای فوتبال ایران است که چند مهاجم در اروپا گلزنی می‌کنند.