این سطح از مصدومیت در طول حضور 4 ساله‌ام در تیم الاهلی رکورد زیادی نبود. همه از سطح فنی من در باشگاه الاهلی رضایت داشتند و با تمام توانم برای تیمم و کسب رضایت هواداران بازی می‌کردم. مهمترین مساله برای هر بازیکنی این است که پس از پایان دوران مصدومیت خود و در زمان لازم به میدان بازگردد اما این اتفاق برای من رخ نداد و روی نیمکت قرار گرفتم

یکی از بهترین بازیکنان سال های گذشته فوتبال ایران بعد از فصل پرحاشیه ای که در الاهلی قطر گذراند در آستانه خداحافظی از دنیای فوتبال قرار دارد.

به گزارش "ورزش سه"، مجتبی جباری بعد از تمام سال هایی که با پیراهن شماره 8 استقلال تاثیر فراوانی در افتخارآفرینی این تیم پرطرفدار پایتخت داشت راهی حاشیه خلیج فارس شد تا در جمع لژیونرهای فوتبال ایران روزهای خوبش را ادامه دهد. چهار فصل حضور باشگاه الاهلی او را به بازیکنی محبوب در این تیم تبدیل کرد گرچه فصل آخر اصلا برای او روزهای خوبی در پی نداشت و باعث شد تا به خاطر مصدومیت های متوالی و اختلاف با سرمربی تیم بیرون از ترکیب باشد.

جباری در تشریح این سال ناامید کننده گفت:«یکی از عجیب‌ترین سال‌های فوتبالم را پشت سر گذاشتم چون در آغاز فصل دچار مصدومیت شدم که طبیعی بود. سخت کار کردم و تمرینات بسیار زیادی را انجام دادم. این کارها به خاطر رسیدن به شرایط ایده‌آل فنی و آمادگی بدنی بود تا به تیم الاهلی با نمایش سطح فنی بالای خود کمک کنم. به ویژه این که الاهلی تغییری نکرده بود و همان سطح فنی گذشته را داشت. سرمربی با تیم الاهلی تفاوت داشت اما من سخت کار کردم تا دوباره بازگردم. سرمربی الاهلی نگاهی به بازی من نداشت و دوباره به سرازیری افتادم. در ادامه مسیر فصل نیز نتوانستم او را متقاعد کنم».

او که مدت ها بود شایعه اختلافاتش با یوسف آدم نقل محافل خبری بود، افزود:« نمی‌توانستم به ترکیب الاهلی بازگردم و به یوسف آدم در خط میانی کمک کنم. سرمربی الاهلی ارزش‌های فنی مرا در تیم نمی‌شناخت. یوسف آدم در بازی‌ها روی من حساب نمی‌کرد و در بسیاری از بازی‌ها نیز به عنوان بازیکن ذخیره مورد استفاده قرار می‌داد. جایی در ترکیب اصلی نداشتم و افت فنی من در این شرایط طبیعی بود.صادقانه می‌گویم که یوسف آدم مرا نابود کرد. من سخت کار کردم تا به بهترین شرایط فنی شناخته شده خود در لیگ ستارگان قطر بازگردم. زمانی هم که به لحاظ فنی و بدنی آمادگی کامل داشتم مرا روی نیمکت نشاند و نابود کرد».

شماره 8 سابق استقلالی ها که سال های خوبی را در قطر سپری کرد در خصوص مصدومیت های متوالی این فصل هم صحبت و تصریح کرد:«این سطح از مصدومیت در طول حضور 4 ساله‌ام در تیم الاهلی رکورد زیادی نبود. همه از سطح فنی من در باشگاه الاهلی رضایت داشتند و با تمام توانم برای تیمم و کسب رضایت هواداران بازی می‌کردم. مهمترین مساله برای هر بازیکنی این است که پس از پایان دوران مصدومیت خود و در زمان لازم به میدان بازگردد اما این اتفاق برای من رخ نداد و روی نیمکت قرار گرفتم».

این صحبت های مجتبی جباری در حالی در روزنامه العرب منتشر شد که یوسف آدم بعد از اتمام لیگ ستارگان از سمتش برکنار شد تا مربی اسپانیایی جوانان الاهلی به صورت موقت روی نیمکت بنشید و در امیر کاپ تیم را هدایت کند که در این جام هم فضا برای بازی کردن جباری فراهم نشد تا بیشتر رسانه های قطر از جمله الوطن، استاد الدوحه، الکاس و الشرق از جدایی قطعی او و سایر خارجی های الاهلی خبر بدهند. نکته ای که خود جباری هم به آن واقف است.«بله، پیشنهادی برای فصل آینده ندارم. در شرایط فعلی باید به فکر استراحت کافی پیش از فکر کردن به آینده فوتبالم باشم. معتقدم که الاهلی خانه من است. اینجا من عشق و محبت را یافتم. چهار فصل بزرگ را در اینجا گذارندم و فرصت خوبی است تا از هواداران و مدیر باشگاه قدردانی کنم».

این درحالی است که سایر باشگاه های قطری هم تمایلی به استفاده از این بازیکن پا به سن گذاشته و همواره مصدوم ندارند. شرایط زانوی جباری به خاطر این چند سال بدتر از قبل شده و تعداد آسیب دیدگی های او در سال گذشته این موضوع را اثبات می کند که او دیگر آن هافبک بازیساز و سرپنجه سابق نیست. شاید به همین خاطر هم باشد که استقلالی ها و در راس آنها علیرضا منصوریان تمایلی به بازگرداندن شماره 8 محبوب ندارند. منصوریان که خود را همیشه یکی از طرفداران جباری می نامید می داند که فصل آینده نمی تواند روی چنین بازیکنی ریسک کند آن هم در فصل پر امید استقلالی ها برای رسیدن به قهرمانی.

با این تفاسیر می توان این گونه برداشت کرد که زمان خداحافظی برای این ستاره فوتبال ایران که جزو اندک بازمانده های نسل طلایی فوتبال ایران در اواخر دهه 70 و دهه 80 است، رسیده باشد. بازیکنی که درست مثل محرم نویدکیا به خاطر مصدومیت بد زانو فرصت حضور در جام جهانی 2006 را از دست داد و از آن بدتر نتوانست به آرزویش در تجربه فوتبال اروپا برسد.

تماشاخانه