عصر ایران - یکی
از اقشاری که طی دو دهه اخیر، بیشتر آسیب را از نوسانات اقتصادی دیده اند،
مستأجران هستند؛ هم اکنون نیز که سیاست بانکی کشور، به سمت کاهش نرخ سود
بانکی رفته است - که تصمیم درستی در کلان اقتصاد است - این مستأجران هستند
که قبل از همه قربانی می شوند چرا که صاحبخانه ها تمایل کمتری برای دریافت
رهن و سپردن آن به بانک دارند و در عوض، اجاره نقدی ماهیانه می خواهند.
دولت
ها نیز، از اصلاح طلب گرفته تا اصولگرا، هر چند برنامه های کجدار و مریزی
برای صاحبخانه شدن افراد داشته اند ( و اغلب ناموفق) ، اما هیچکدام برنامه
مستقیم و مدونی برای مستأجران و کاستن از بار مالی اجاره نشینی نداشته اند.
بدین
ترتیب مستأجران، که عمدتاً از اقشار کم درآمد جامعه هستند، در برابر
فشارهای اقتصادی مستأصل شده اند به گونه ای که هم اکنون، اغلب مستأجران با
پرداخت تمام درآمد شغل اصلی شان به عنوان اجاره، مجبور به کار دوم و سوم یا
اشتغال نفر دوم و سوم هستند. اگر بخواهیم به طور ملموس این موضوع را
دریابیم کافی است بدانیم هم اکنون برای اجاره یک آپارتمان 130 متری در
تهرانپاس که منطقه ای متوسط نشین است، باید 100 میلیون تومان رهن و بیش از 2
میلیون تومان به عنوان اجاره ماهانه پرداخت شود.
قطعاً دولت نمی تواند برای اجاره خانه های مردم، تعیین قیمت کند ولی می تواند در عرضه و تقاضا، ایجاد تغییر کند.
پیشنهادی که می توان روی آن کار کرد این است:
تقریبا در همه مناطق شهر، فضاهای خالی یا بافت های فرسوده وجود دارد که مهیای تخریب و ساخت و ساز هستند.
دولت
و شهرداری ها می توانند در این فضاها، مجتمع های مسکونی احداث کنند و با
شرایطی به واجدین شرایط با قیمت مناسب اجاره دهند. مثلاً واحدهای 60 متری
به کسانی که تازه ازدواج کرده اند تا 2 سال با بهای اندک اجاره داده شود و
واحدهای بزرگ تر به نسبت متراژ به خانواده های بزرگ تر.
دولت و
شهرداری ها می توانند بخش خصوصی را نیز تشویق به ساخت مجمتع های اجاره ای
کنند و با دادن تسهیلات و امکاناتی مانند زمین رایگان، عدم دریافت عوارض
شهرداری، نگرفتن مالیات، وام کم بهره و ... هزینه تمام شده را بکاهند و در
عوض از سازندگان بخواهند خانه ها را با شرایطی که مقرر می شود، اجاره دهند. در چنین فرضی، شرکت هایی توسط بخش خصوصی شکل می گیرند که کارشان ساخت/ اجاره و اداره مسکن اجاره ای، تحت قوانین مربوطه است که بسیار بهتر از ورود خود دولت به خانه سازی و اداره خانه های اجاره ای است.
اگر
در هر منطقه، درصدی از نیازهای آن منطقه به مسکن اجاره ای، با این فرمول
تأمین شود و با قیمت اندک در اختیار خانواده ها قرار بگیرد، هم عرضه و
تقاضا مدیریت می شود و خود همین امر، باعث کاهش اجاره بهای خانه می شود و
هم قیمت های اعلامی برای این واحدها -که پایین است- باعث افت و عادلانه شدن
قیمت خواهد شد.
این که در کجاها و چه تعداد مسکن اجاره ای ساخته
شود و به چه قیمتی ، به چه کسانی و با چه مکانیزم شفاف و آنلاینی عرضه شود،
نکاتی هستند که باید به طور جدی کارشناسی شوند ولی کلیات پیشنهاد، همین
است که نوشته شد و می تواند تحولی در بازار اجاره مسکن به وجود آورد تا در
عین حفظ حقوق مشروع و متعارف صاحبخانه ها، فشار مالی از دوش مستأجران و
مخصوصاً جوانان تازه ازدواج کرده برداشته شود. اجرای این پیشنهاد، همچنین
می تواند نرخ ازدواج را نیز بالاتر ببرد.
امید که در دولت دوازدهم،
این پیشنهاد و آثار مثبت و تبعات جانبی اش مورد بررسی قرار گیرد تا چنانچه
از نظر کارشناسی و عملیاتی، میسر باشد، در دستور کار قرار گیرد و به عنوان
خدمت و یادگاری ارزشمند از این دولت باقی بماند.
عصرایران عزیز من میدوارم این مدل پیشنهادات از سوی شما همچنان ادامه پیدا کنه، ضمن اینکه میتونید بخشی رو (مثل بخش مربوط به مسائل آموزشی که به تازگی راه اندازی کردید) به ارائه پیشنهادات توسط کاربران اختصاص بدید. مطمئنا کاربران خوش فکر زیادی در زمینه های مختلف هستند که عصر ایران میتونه تریبون اونها باشه.
فقط یک نکته مهم هم باقی خواهد ماند و اون اینکه علاوه بر انتشار این پیشنهادات، اگر بتونید مکانیزمی برای پیگیری و یا اطمینان از اینکه هر پیشنهاد به دست مسئولین مربوطه رسیده طراحی کنید عالی میشه.
مثلا در مورد همین مطلب فعلی، میتونید متن این پیشنهاد رو در دبیرخانه وزرات مسکن و شهرسازی و همچنین دبیرخانه شهرداری تهران و حتی دبیرخانه دفتر ریاست جمهوری به ثبت برسونید و شماره های ثبت رو در زیر همین مطلب درج کنید.
به این ترتیب در زمان هر دولتی و هر مسئولی این پیشنهادها اجرایی بشه عصر ایران میتونه بصورت مستند ادعا کنه که سرچشمه ی موضوع بوده...
عرضه و تقاضا، تورم یا نرخ واقعی بهره مندی افراد از کالا و خدمات در جامعه، ........ در تعیین نرخ عادلانه هر چیزی نقش دارند اینکه برای رفع مشکل یک بخش از جامعه باعث ضرر بخش دیگه بشیم هنر نیست و همانطور که برای مستاجر حق قائل هستید برای مؤجرین هم قائل به حق باشید. این همه از مشکلات مستاجرین در مقابل مؤجرین گفتید یک بار از درددل مؤجرین پرسیدید؟؟؟ یا این وسط فقط مستاجرین هستند که حق دارند و طرف مقابل به قول معروف بچه زن باباست !!
در همه موارد همین طوره
خوبه مثلا ماست فروشی ها ماست و بکنن دبه ای 5 میلیون تومان؟
دولت با تنظیم عرضه و تقاضا نمیزاره این اتفاق بیوفته
شما میتونی کماکان واحدهاتو گرون اجاره بدی ولی جایی هم هست که مستاجر میتونه با یمت مناسب اجاره کنه
تنها راهش خانه دار شدن مردمه. اونم با شغل درست می شه. یکی درامد خوبی داره تو شهر بزرگتر می خره یکی درامد کمتر داره تو شهر کوچکتر. فقط کافیه مردم تو شهرهای بزرگ و کوچیک شغل داشته باشن
ولی تا اون موقع نمیشه مستاجرهارو ول کرد که
چرا نمی خوایید بفهمید که امکانات تهران مال یک شهر دو مییلیون نفریه ؟
با این طرح های من در اوردی فقط باعث مهاجرت بیشتر به تهران میشید و مصیبت و ترافیک بیشتر
خوب بانک داره مفتی بیست درصد مییده اجاره در بهتربن حالت هفت درصد هم نمیشه ..
اما در مورد مسکن هر وقت منافع گروه هاى خاص در دولت ها اجازه دهد که دولت ها لجاجت هاى سياسى را کنار بگذارند و اگر طرحى در يک دولت شروع شد, دولت بعد هم ان طرح را بطور کامل کنار نگذارد بلکه نکات ضعف ان را برطرف کند و نقاط قوت ان راهم ادامه بدهد بعد از چند دولت خيلى از مشکلات حل خواهد شد, مثلا اگر دولت يازدهم به دنبال رفع معايب مسکن مهر بود, بخشى از مشکلات حل شده بود.