هر ساعت در ایران حدود 175 نوزاد چشم به جهان می گشاید: سالانه بیش از 1.5 میلیون نفر.
این بدان معناست که علاوه بر میلیون ها کودک موجود که هم اکنون متقاضی خرید اسباب بازی هستند، یک بازار تقاضای همیشگی برای اسباب بازی وجود دارد.
چنین بازار وسیعی در اختیار هر کشوری بود قطعاً آن را بستری برای تولید و اشتغالزایی قرار می داد تا در وهله اول، نیاز داخلی را تأمین کند و سپس بتواند به بازار 25 میلیارد دلاری تجارت اسباب بازی در جهان بپیوندند.
با این حال، آمارهای رسمی حکایت از آن دارد که حدود 47 درصد بازار اسباب بازی ایران در اختیار قاچاق است. این البته بدان معنا نیست که 53 درصد باقی مانده در داخل تولید می شود بلکه بیش از 90 درصد مجموع اسباب بازی فروخته شده در ایران ، خارجی و عمدتاً چینی است.
در سال 1394، بیش از 44 میلیون دلار اسباب بازی قاچاق به کشور وارد شده است که با احتساب ارزش ریالی دلار، بالغ بر 165 میلیارد تومان به جیب قاچاقچیان رفته است.
هر چند در سال های اخیر روند مبارزه با قاچاق تشدید شده و موفقیت های ارزشمندی نیز نصیب کشور شده است، ولی واقعیت این است که واگذاشتن امر مبارزه با قاچاق به ستادی به همین نام یا نیروهای امنیتی و انتظامی نمی تواند نسخه نهایی و دراز مدت برای این درد مزمن باشد.
به عنوان مثال راه اصلی کاستن از قاچاق اسباب بازی، بها دادن به تولید اسباب بازی در ایران است. پیش بینی می شود بازار اسباب بازی در ایران طی سال های آینده رشد چشمگیری داشته باشد. هم اکنون سرانه مصرف اسباب بازی در ایران سالانه فقط 5 دلار است، یعنی یک هفتم متوسط جهانی. مشخص است که این بازار هنوز جای رشد دارد به ویژه آن که نسل جدید پدر و مادرها، برای فرزندان خود بیش از پیشینیان هزینه می کنند و اسباب بازی نیز یکی از اقلام مهم در سبد خرید آنها برای فرزندان شان است.
با این حال، سرمایه گذاران، از این بازار رو به رشد غفلت کرده اند و با این تصور که بازار و سود اسباب بازی مانند خود اسباب بازی ها کوچک است، از کنار آن با بی اعتنایی می گذرند.
تولید محصولات بازی کودکان در داخل و نیز مهیا کردن زمینه ای برای تولید مشترک با تولید کنندگان خارجی اسباب بازی، نه تنها اشتغالزایی و سود آوری قابل ملاحظه ای خواهد داشت، بلکه قاچاق این اقلام را به شدت کاهش خواهد داد.
راه دیگر مبارزه با قاجاق اسباب بازی نیز تدوین استاندارد سلامت اسباب بازی در کشور است. والدین امروزی عمدتاً آگاه تر شده اند و نسبت به فرزندان شان حساس تر و مراقب تر هستند؛ اگر علامت یا برچسبی تعریف شود که نشان دهنده سلامت اسباب بازی باشد و رسانه ها نیز آن را معرفی و تبلیغ کنند، بیشتر والدین از خرید اسباب بازی های قاچاق که طبیعتاً آن علامت را ندارند، اجتناب می کنند و این، بزرگ ترین آسیب به قاچاق اسباب بازی خواهد بود.
این، برای وجهه یک کشور خوب نیست که کودکانش، بازار پر رونق قاچاقچیان باشند.