قالیباف، نو اصول گرایی و نو «نو اصول گرایی»

عصر ایران - خبر نامه سرگشاده محمد باقر قالیباف که منتشر شد برخی تصور کردند شهردار تهران پس از 12 سال و ثبت رکورد طولانی ترین دوره یک شهردار در یکصد سال اخیر و از زمان بلدیه تا کنون به شهروندان گزارش داده و شرحی از کارنامه 12 ساله را ارایه داده است.

 نامه اما خطاب به «جوانان انقلابی و دل سوز ایران عزیز» است نه «شهروندان عزیز تهران و حومه» و همین نشان می دهد موضوع سیاست است نه شهر.

جدای این اما نامه باقر قالیباف از چند منظر دیگر نیز قابل توجه است:

1- در این نامه هیچ نشانی از اصطلاح ابداعی او ( 96 درصد – 4 درصد ) نیست. در حالی که در هر سه مناظره تلویزیونی در پاسخ به هر سؤالی که مرتضی حیدری مجری برنامه مطرح می کرد گریزی به 96 درصد 4 درصد می زد و آن قدر این عبارت را تکرار کرد که بیننده منتظر بود ببیند این تعبیر را در کجای پاسخ خود قرار می دهد.

در هر یک از مناظره های سه گانه 5 تا 10 مرتبه این اصطلاح ابداعی را به کار برد. در این نامه اما خبری از 96 درصد 4 درصد نیست.

مشخص نیست پرهیز از تکرار این اصطلاح به خاطر بهره برداری گروه های ضد نظام در خارج از کشور است یا نتیجه انتخابات که این گزاره را باطل کرد یا شعار انتخاباتی بوده و به کار پس از انتخابات نمی آید. به هر رو به کار نبرده است و از این حیث قابل تأمل است.

2-  در این نامه هیچ نامی از آقای رییسی که آقای قالیباف به سود او کنار رفت برده نشده و به عکس از «خطا» در جریان اصول گرایی سخن به میان آمده که می تواند به معنی ناخرسندی او باشد و این باور که اگر عکس آن قضیه اتفاق می افتاد شاید نتیجه تغییر می کرد. به اعتقاد او رأس جریان دچار اختلال است. با این حال مشخص نمی کند منظور او از رأس جریان اصول گرایی کدام گروه و جبهه است.

3- باقر قالیباف که در دو دوره قبل می کوشید خود را فرای تقسیم بندی اصول گرا- اصلاح طلب و گاه با عنوان اصول گرای اصلاح طلب معرفی کند اکنون و در این نامه از تعبیر « نو اصول گرایی» استفاده کرده و این در حالی است که با ظهور محمود احمدی نژاد اصطلاح « نو اصول گرا» به او و جریان متبوع او اطلاق می شد.

قالیباف می نویسد: « به این باور رسیدم که تغییرِ اساسی در نحوة کنشِ جریانِ اصول‌گرایی یکی از مطالباتِ اصلیِ امروزِ شما جوانانِ مومن و دلسوزِ انقلاب و کشور است. امروز دیگر روشن است که اصول‌گرایی باید با حفظِ مبانی و ارزش‌هایِ انقلابیِ جمهوریِ اسلامی، در نگرش و شیوة سیاست‌ورزی خودْ متحوّل شود و با گفتمان و چهره‌هایی نو، حرکت در راستایِ «نو‌اصول‌گرایی» را هرچه زودتر آغاز کند.»

4- او «دوستان اثر گذار» را به «خود انتقادی» فرا خوانده و در عین حال تفسیری سیاسی از «آتش به اختیار» ارایه داده و نوشته است:

امیدوارانه، فعالانه و آتش‌به‌اختیار وارد صحنه شوید و منتظرِ اقداماتِ از بالا به پایین در جریانِ اصول‌گرایی نباشید؛ زیرا تحلیلِ رفتارهایِ پس از انتخاباتِ برخی دوستانْ نشان می‌دهدْ تصمیم‌گیری در این مورد در رأسِ جریانْ همچنان دچارِ اختلال است.

5- از این نامه برمی آید که قالیباف قصد ندارد صحنه سیاست را ترک کند یا دوباره لباس نظامی بر تن کند و می خواهد کار سیاسی انجام دهد. این امر البته مثبت و فرخنده است اما مستلزم آن است که حزب و تشکیلات سیاسی به راه اندازد و پس از شهرداری تهران اگر مسؤولیتی می پذیرد با نقش جدیدی که می خواهد بر عهده گیرد متناسب باشد.

ضمن این که اصول گرایی متولی دارد و نو اصول گرایی هم پیش تر به احمدی نژاد اطلاق می شده و شاید مراد آقای قالیباف نو «نو اصول گرایی» باشد. در این نو « نو اصول گرایی» اما آیا می تواند اصول گرایان و نو اصول گرایان را جذب کند یا مانند انتخابات اخیر وقتی همه کارها را انجام داد وادار به کناره گیری به سود دیگری می شود؟