اس ام اس روز شعر وادب (2)

افسانه ی عمرم آورد خواب
عمری که نبود خواب دیدم
از عشق و جوانییم چه پرسی؟؟
من دسته گلی بر اب دیدم

_____________________________

صفایی بود دیشب با خیال خلوت ما را
ولی من باز پنهانی تو را هم آرزو کردم


_____________________________

اس ام اس استاد شهریار  
از زندگانیم گله دارد جوانیم
شرمنده جوانی از این زندگانیم

_____________________________


دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من به خدا قسم خدا را

_____________________________

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران، وای به حال دگران

_____________________________

دیگر گذشته از سر و سامان من مپرس
من بی تو دست از این سر و سامان کشیده ام

_____________________________

جسم قبر و جامه قبر و خانه قبر
باز لفظ زندگان عنوان ماست

_____________________________

متن خبر که یک قلم بی‌تو سیاه شد جهان
حاشیه رفتنم دگر نامه سیاه کردنست


_____________________________

باید از محشر گذشت
این لجن زاری که من دیدم سزای صخره هاست, گوهر روشن دل از کان جهان دیگر است
عذر میخواهم پری, من نمی گنجم در آن چشمان تنگ
با دل من آسمان ها نیز تنگی می کند


_____________________________

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با چرا؟

_____________________________

گفتی :«به تو گر بگذرم از شوق بمیری»
قربان قدت بگذر و بگذار بمیرم
هر زخم زدی حسرت زخم دگرم بود
این بار نمردم، که دگر بار بمیرم

_____________________________

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا
نوش دارویی بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگدل این زود تر می خواستی حالا چرا

_____________________________

در دیاری که در او نیست کسی یار کسی
کاش یارب نیفتد به کسی کار کسی

_____________________________

از تو بگذشتمو بگذاشتمت با دگران
رفتم از کوی تو لیکن عقب سر نگران
ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران وای به حال دگران

_____________________________

صفایی بود دیشب با خیالت خلوت مارا / ولی من باز پنهانی تو را هم آرزو کردم

_____________________________

گله دارد جوانی از زندگانیم
شرمنده جوانی از این زندگانیم


_____________________________

مد امّا در نگاهش آن نوازش ها نبود
چشم خواب آلوده اش را، مستی رویا نبود
نقش عشق و آرزو از چهره ی دل، شسته بود
عکس شیدایی، در آن آیینه ی سیما نبود